به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ روز دهم ماه مبارک رمضان در سال دهم بعثت، بزرگ بانویی که لقب نخستین بانوی مسلمان را داشت، در حالی پیامبر اکرم (ص) را تنها گذاشت و به دیدار حق شتافت که این سال را به جهت حزن و اندوهی که بر پیامبر (ص) وارد شده بود، عام الحزن نامیدند.
حضرت خدیجه (س) که در دوران جاهلیت او را طاهره و سیده نساء قریش می‌خواندند، در کنار حضرت ابوطالب (ع) بزرگ حامی حضرت محمد (ص) بود و تمام دارایی و اموالش را فدای گسترش و نشر اسلام کرد و بی‌جهت نیست که او را مادر امت اسلامی می‌دانند.
ثروت حضرت خدیجه چقدر بود؟
ثروت حضرت خدیجه (س) به قدری زیاد بود که سرمایه پولداران درجه یک قریش؛ همچون ابوجهل و عقبة بن ابی معیط نزد او ناچیز به شمار می‌رفت، در تاریخ درباره ثروت حضرت خدیجه (س) چنین نقل شده است:
هزاران شتر که اموال تجارتی او را حمل می‌کردند.
ـ قبه‌ای از حریر سبز با طناب‌های ابریشمی بر بام خانه‌اش افراشته بود، این امر نمایانگر ثروت فراوان او بود و فقرا نیز از روی این علامت برای استعانت و کمک مراجعه می‌کردند.
ـ ۴۰۰ غلام و کنیز که خدمات او را انجام می‌دادند.
این بانوی مکرم اسلام پس از ازدواج با پیامبر (ص) تمامی این ثروت را در اختیار رسول خدا قرار داد و فرمود: «اَلْبَیْتُ بَیْتُکَ وَ اَنَا اَمَتُکَ»؛ خانه (من) خانه تو و من هم کنیز تو هستم.
علامه مجلسی در بحارالانوار از مجاهدت‌ها و تلاش‌های حضرت خدیجه (س) در حمایت از پیامبر (ص) در سال‌های ابتدایی بعثت سخن به میان آورده است: پیامبر (ص) در یکی از سال‌های حضورش در مکه در ایام حج بر فراز کوه صفا سه بار با صدای بلند اعلان کرد: «یا أیها الناس إنی رسول الله ربّ العالمین» و ابوجهل با سنگ پیشانی پیامبر (ص) را شکست و چون حضرت خدیجه (س) توسط امام علی (ع) از ماجرا با خبر شد. هر دو با مقداری غذا به سراغ پیامبر (ص) رفتند و با صدا زدن و گشتن در کوه‌ها به دنبال یافتن حضرت بودند.
در این لحظات حضرت خدیجه (س) احساساتش را نسبت به رسول اکرم (ص) این‌گونه بیان کرد: «جعلت خدیجة : تُنادی من أحسَّ لی النبی المصطفى؟ مَن أحسّ لی الربیعَ المرتضى؟ من أحسَّ لی المطرود فی الله؟ من أحس لی أبا القاسم؟»؛ آیا کسی هست که از پیامبر برگزیده و سلامتی او برایم خبر آورد؟! آیا کسی هست تا از آن بهاران زندگیِ پسندیده برایم سخن گوید؟! آیا کسی هست تا از حال آنکه (به جُرم دعوت به حق و عدالت) از خانه و کاشانه‌اش رانده شده ـ مرا آگاه سازد؟!
در این هنگام جبرئیل به پیامبر (ص) گفت: یا رسول الله! خدیجه را دریاب که از گریه او، فرشتگان به گریه درآمدند! او را سوی خود صدا کن و سلام مرا به او برسان و بگو: خداوند متعال، تو را سلام می‌رساند و به او بشارت ده که در بهشت برای تو خانه‌ای از مروارید است که آن را با نور، زینت داده‌اند و در آنجا هیچ ترس و وحشتی وجود ندارد!
وقتی روح از بدن مطهر حضرت خدیجه (س) به سوی ملکوت اعلی پر کشید، پیامبر (ص) غسل و کفن او را بر عهده گرفت و طبق وصیت حضرت خدیجه (س) که به دخترش فاطمه گفته بود، می‌خواست او را با لباسی که هنگام نزول وحی به تن داشت، کفن کند که ناگهان جبرئیل در حالی که کفنی از بهشت همراه داشت، نازل شد و گفت: یا رسول الله! خداوند به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: او اموالش را در راه ما صرف کرد و ما سزاوارتریم که کفنش را بر عهده بگیریم. پس پیامبر خدا (ص) خدیجه را غسل دادند، حنوط کردند و با همان پارچه‌ای که جبرئیل از طرف خداوند عزوجل برای او آورده بود، کفن کرد.