به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ درباره تغییرات شکل گرفته در راس کادرفنی تیم ملی بسکتبال ایران را می توان از چند منظر تحلیل و بررسی کرد. تغییرات در تیم ملی بسکتبال و کنار گذاشتن مربیان ایرانی چندان منطقی نبود. اعتقاد دارم که مربیانی مثل ارمغانی و هاشمی نیروهای ارزنده بسکتبال هستند و ما باید دقت نظر بیشتری در انتخاب‌ آن‌ها داشته باشیم. حداقل باید به این عزیزان یکی دو سال وقت بدهیم تا تفکرات خود را پیاده کنند.

همین الان که این مربی ترک هاکان دمیر را آورده‌اند و می‌گویند مربی خوبی است، در دو - سه ماه نمی‌شود از او انتظار معجزه داشت. وضعیت ما مشخص است و تیم‌های هم‌گروه ما تیم‌های قدرتمندی در جهان هستند و صعود از این گروه کار بسیار دشواری است. فکر نمی‌کنم این مربی در جام جهانی خیلی توانمندتر از ارمغانی عمل کند،‌ چون زمان کمی دارد.

من در زمان هاشمی و ارمغانی هم گفتم، به این مربی ترک هم می‌گویم که باید یک خانه تکانی بزرگ در بسکتبال انجام دهیم. باید 3 بازیکن بزرگ خود را نگه داریم و ۹ بازیکن جوان را در کنار آن‌ها به تیم ملی دعوت کرده و با برنامه ریزی مناسب، تیم ملی را به روزهای اوج برگردانیم. ما جوانان ارزنده‌ای داریم. باید دو تیم ملی الف و ب داشته باشیم تا با یک برنامه‌ریزی ۳ تا ۵ ساله شرایط ایده‌ال را برای تیم ملی ایجاد کنیم.

با ترکیب فعلی تیم ملی نمی‌شود کاری از پیش برد. ما با تیم فعلی شاید معجزه باشد که از این گروه صعود کنیم. باید دو تیم ملی جوان بسازیم. برنامه‌ریزی کنیم و مسابقات برون مرزی برویم تا بسکتبال ما به روزهای اوج برگردد. از نظر من این روزها بسکتبال ایران حال خوبی ندارد. نباید فراموش کنیم که اگر استرالیا به ایران می‌آمد، ما در جام جهانی نبودیم و باید بدانیم به عنوان تیم چندم به جام جهانی رسیدیم. ما همیشه یک پای فینال آسیا بودیم و الان دیگر به صورت واقع گرایانه اینطور نیست. آیا امروز این توان را داریم که با قدرت به جام جهانی برسیم؟ قطعا نداریم. با این حال با برنامه‌ریزی خوب می‌شود بسکتبال را به روزهای اوج رساند.

به هر حال با همه این صحبت‌ها، تصمیمی است که گرفته شده و باید آن را به فال نیک بگیریم. نکته مهم این است که ما با پیشکسوتان و بزرگان بسکتبال خود با احترام بیشتری برخورد کنیم و در انتخاب آن‌ها برای داشتن همکاری، دقت نظر به خرج دهیم.

متاسفانه تفکری در بسکتبال ما ایجاد شده که بحث نسل طلایی و این حرف‌ها است که از نظر من درست نیست. من خودم کاپیتان تیم ملی بوده‌ام، نفراتی چون حاتمی، هاشمی، ارمغانی، کسایی‌پور و ... بودند که در باشگاه‌های آسیا سوم شدیم و جزو ۴ تیم برتر آسیا بودیم. همین نسل بود که با دانش خود و تلاش زیاد نسل طلایی را ساختند. نباید خانواده بسکتبال را تفکیک کنیم چون همه ما یک خانواده هستیم. همه ما نسل طلایی هستیم و فکر می‌کنم کسی که سکان هدایت فدراسیون را در اختیار دارد باید از تمامی نسل‌های بسکتبال ایران استفاده کند. اینکه وصل به یک گروه خاص شود را نمی‌پسندم و این موضوع در خانواده بسکتبال شکاف ایجاد می‌کد.

بزرگترین نقد وارده به ارمغانی عدم شناخت او از بسکتبال ایران بود. در انتخاب او باید دقت نظر بیشتری می‌کردیم. اگر می‌گوییم شناخت نداشتند، چرا انتخابش کردیم؟ حالا که انتخاب کردیم باید اجازه می‌دادیم ادامه دهد و این نظر من است. باید به ارمغانی فضای کار بیشتر می‌دادیم که تفکرات خود را پیاده کند. می‌شد یک مربی تمرین دهنده خوب خارجی بیاوریم تا کنار ارمغانی باشد. من به اینجور مهره سوزی اعتقاد ندارم.  برکناری ارمغانی چندان منطقی نبود. یا نباید او را می‌آوردید یا اینکه وقتی او را آوردید باید زمان می‌دادید. این اتفاق اصلا خوب نیست.

جوانان ما نشان داده‌اند که پتانسیل بسیار بالایی دارند و در بسکتبال کشور سایز مناسبی داریم. می‌شود تیمی با سایز اروپایی داشته باشیم. جوانان را باور داشته باشیم چون آینده برای آن‌ها است.

محمدمهدی ایزدپناه – سرمربی سابق تیم ملی بسکتبال