به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ عملکرد ضعیف تکواندوکاران ایران در مسابقات جهانی باکو از چند منظر قابل بررسی و تحلیل است. بخش اصلی این نتایج، به قبل از مسابقات بازمی‌گردد که پس از مثبت شدن تست‌ دوپینگ ۲ تکواندوکار، دوستان به جای مدیریت کردن‌ بحران‌ و ایجاد آرامش در اردو، به دنبال متهم کردن دیگران بوده و فشار و استرس زیادی به تیم‌ وارد کردند. مسئولان فدراسیون می‌دانند در ماجرای دوپینگ از کجا ضربه خوردند اما جسارت بیان کردن آن را ندارند و می‌خواستند دیگران را مقصر جلوه دهند.

مساله مهم دیگر، فقر تکنیکی‌ بازیکنان ما بود که به وضوح دیده شد. حریفان به خوبی برابر بازیکنان ما از تکنیک‌های‌ مختلف استفاده می‌کردند اما هوگوپوشان‌ ما فقط از یک روش‌ بهره‌ برده و از دور مبارزه کردن‌ را بلد نبودند. تکواندو روز جهان، جنگندگی‌ و تکنیک‌زدن‌ است که ما آن را نداشتیم. با روش تدافعی و خراب کردن حریف، نمی‌شود به موفقیت رسید. تکواندو واقعی این مبارزاتی‌ نیست که ما از ایران‌ دیدیم. وقتی بیشتر نفرات تیم در دور نخست حذف می‌شوند، یعنی شما شکست خورده‌اید و باید واقعیت را قبول کنید.

در جهانی باکو وضوح مشخص شد تکواندو ایران از دنیا عقب افتاده است. اینکه کارشناسان اکنون دوستان پشت طلای ناهید کیانی پنهان شده‌اند، البته حرفی هم برای گفتن ندارند. مثل جهانی مکزیک که با شکست همراه شد و به‌راحتی‌ از آن عبور کردند، از کنار این مسابقات نیز می‌گذرند. اینکه کارشناسان و اهالی فن از فدراسیون دور هستند، اتفاق خوبی نیست. فکر می‌کنم‌ رئیس فدراسیون برخلاف شعارهای‌ قبل از انتخاباتش، حرکت می‌کند.

بعد از این ناکامی نگرانی‌هایی برای تکواندو برای مسابقات پیش رو در هانگژو و پاریس بوجود آمده. اصلا ببینیم این تیم می‌تواند سهمیه بگیرد که بخواهد در المپیک موفق باشد. به غیر از ناهید کیانی، دیگر نفرات شانسی برای کسب سهمیه از طریق رنکینگ سیستم ندارند و باید به فکر ۲ سهمیه قاره‌ای باشند.

مرتضی کریمی – سرمربی اسبق تیم ملی تکواندو