به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مهدی نصرتی متولد سال ۶۵ فعالیت هنری خود را مانند بسیاری از هنرمندان این حوزه با تئاتر آغاز کرده است و بعدتر با روی آوردن به هنر عکاسی خود را در این رشته برای هنری ها معرفی می کند اما دوباره در سال ۹۴ با بازی در فیلم سینمایی «دربست» به کارگردانی علی خامه پرست و بازی در کنار افرادی مانند نیما شاهرخ شاهی، امیرحسین صدیق، شقایق فراهانی، رضا ناجی و نرگس محمدی دوباره خود را به عالم بازیگری، سینما و تئاتر کشاند.

مهدی نصرتی بعد از فیلم «دربست» حضور جدی و شاخصی در سینما و تئانر نداشت تا سال ۹۸ که امیرعباس رفیعی برای فیلم سینمایی «لباس شخصی» او را به عنوان بازیگر نقش اول فیلمش انتخاب می کند.

فیلم سینمایی «لباس شخصی» به تهیه کنندگی حبیب والی نژاد و مشاوره کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا با سرمایه گذاری اوج، برای نخستین بار در ۳۸ امین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. ربیعی که جایزه بهترین فیلم جشنواره عمار را در کارنامه هنری خودش داشت، در اولین تجربه فیلم بلند داستانی خود، سوژه ای سیاسی در ابتدای انقلاب را برای فیلم خود انتخاب کرد؛ فیلم به سراغ داستان روزهای پایانی حزب توده رفته و تلاش می‌کند روند بررسی و کشف پشت پرده این شبکه سیاسی را روایت کند.  یاسر با بازی مهدی نصرتی که عاشق مطالعات سیاسی است به کمک برادرش راهی اطلاعات سپاه می شود تا شور سیاسی خود را در این راه محک بزند که ناخواسته وارد بازی خطرناکی می شود.

این فیلم هنوز به دلایلی نامعلوم اجازه اکران نگرفته و تهیه کننده تا سرمایه گذار انقلابی آن در حال مذاکره برای اکران عمومی لباس شخصی هستند. فیلمی که در جشنواره سی و هشتم فجر نامزد بهترین فیلم اول جشنواره می شود.

اما امیرعباس ربیعی که علاقه زیادی به سوژه های سیاسی دارد، دومین فیلم سینمایی خود را با عنوان «ضد» به نویسندگی حسین تراب نژاد، تهیه کنندگی محمدرضا شفیعی و سرمایه گذاری حوزه هنری در سال ۱۴۰۰ با موضوع التهابات سیاسی سال ۶۰ جلوی دوربین هاشم مرادی می برد؛ قصه این فیلم دربارهٔ یک عشق در دل حوادث سیاسی است که پس از سال‌ها دوباره شعله‌ور می‌شود.

مهدی نصرتی که تجربه موفقی را در «لباس شخصی» تجربه کرده، این بار هم نقش اول فیلم ربیعی را در «ضد» می پذیرد و موفق می شود تا نگاه هیات داوران را نیز به خود جلب کرده و نامزد بهترین بازیگر نقش اول جشنواره چهلم فجر شود. اما دومین فیلم سینمایی نصرتی نیز هنوز راهی اکران عمومی سینماها نشده است.

پیشتازی تلویزیون در معرفی ستاره سوران

اما نصرتی که دو فیلم «لباس شخصی» و «ضد» او به سالن های سینما راه پیدا نکرد، با سریال «سوران» راهی تلویزیون شد تا بینندگان این رسانه با بازی هنرمندانه او آشنا شوند.

«سوران» اقتباسی از کتاب «عصرهای کریسکان» نوشته کیانوش گلزار راغب است و قصه عشق، مبارزه و میهن‌دوستی مردم کردستان را روایت می‌کند و چند هفته ای است که چهارشنبه و پنج شنبه ها ساعت ۲۲:۱۵ راهی آنتن شبکه اول سیما شده است.

سریال تلویزیونی «سوران» به کارگردانی سروش محمدزاده و تهیه کنندگی مجتبی فرآورده با بازی مهدی نصرتی در نقش «سوران» در کنار بازیگران دیگری همچون توماج دانش‌بهزادی، علیرضا جعفری، مریم کاظمی، احمد جعفری، احمد صدفی، مصطفی کولیوندی، محمدرضا صولتی و با معرفی آسو پاشاپور و حضور مرحوم حسام محمودی فرید سریالی جذاب را میهمان خانه های مردم کرده است.

 اما کتاب «عصرهای کریسکان» که سریال «سوران» از روی آن اقتباس شده، خاطرات امیر سعید زاده (سعید سردشتی) آزاده کرد است که بیش از شش سال در زندان‌های گروه کومله و دموکرات شکنجه شده است. او تقریبا تنها نجات یافته از زندان مخوف کریسکان است و بقیه هم‌بندی‌های او همه بدون محاکمه اعدام شده‌اند. او عضو هیچ سازمانی نیست. یک نیروی آزاد است و در عین حال در مأموریت های اطلاعاتی و عملیاتی شرکت می کند، مأموریت هایی نیز برای شناسایی در خارج از کشور دارد. پس از آن راهی سپاه می شود. سعیدزاده پیش از انقلاب، از طرف ساواک، مورد پیگیری و بازخواست قرار گرفته و فراری می شود. اسیر کومله می شود و از سازمان کومله نیز فرار می کند. ۴ سال بعد از جنگ، سعید زاده به اسارت حزب دموکرات کردستان عراق در می آید. این دوران از ابتدای انقلاب تا سال ۷۴، یعنی یک دوره ۱۵ ساله، به طول می انجامد. کریسکان منطقه ای در کوه سنجاق در کردستان عراق است که مقر اصلی حزب دموکرات ایران بوده است. سعیدزاده دوران اسارت ۴ ساله خود را، در منطقه کریسکان بوده است.