به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ حبیب الله صادقی در یک خانواده سنتی پر جمعیت به دنیا آمد(8 برادر و 4خواهر)، در یکی از آخرین گفتگوهایش گفته بود: مرحوم جواد فاضل (مترجم نهج‌البلاغه)در همسایگی پدر من زندگی می‌کرد. در زمان تولدم، مادرم می‌گویند که دوست دارند آقای فاضل در گوش من اذان بگوید. امیدوارم من به یمن اذانی که از حنجره مبارک جواد فاضل به گوشم آمده است بتوانم معرفت فرهنگی این انسان بزرگ را در شکل تصویر روایت کنم.
پدر بزرگ صادقی روحانی و پدرش عضو جامعه مطبوعات بود و در بخش فنی روزنامه اطلاعات کار می‌کرد. برادرش نیز عضو شورای هیأت تحریریه روزنامه اطلاعات بود. صادقی سال۵۵ هنرستان را تمام و همان سال وارد دانشکده هنرهای زیبا شد.
صادقی در هنرستان شاگرد فرشچیان بود و در دانشگاه سنت نقاشی را از حیدریان آموخت، با این همه شاید رویکرد و نوع نگاه هانیبال الخاص بود که پالت ذهنی صادقی را معطوف به جریان‌های اجتماعی و نقاشی متعهد به جامعه، شکل داد. با این همه اندیشه عدالت‌خواهانه صادقی بیش از آن که به مارکسیسم نزدیک باشد، بیشتر وام‌دار جریانی دینی و اسلامی بود که ریشه در زیست خانوادگی او داشته است. صادقی در تمام دوران کاری‌اش از یک سو آموزه‌های الخاص در پرکاری را به کار بست و از سوی دیگر همچون حیدریان و طرفداران سنت نقاشی صبوری را و مداومت در خلق اثر هنری را آموخت.
نگاهی به زندگی هنری استاد حبیب الله صادقی
صادقی سال۱۳۵۵ کشتار فیضیه را کشید و این سرآغازی بود بر آنچه بعدها «هنر انقلاب» نام گرفت. سال دوم دانشکده بود که این اثر را برای پروژه کلاسی کشید، کلاسی که استادش هانیبال الخاص و شاگردانش، حسین خسروجردی، ناصر پلنگی و کاظم چلیپا بودند. همین گروه کمی بعد انجمن اسلامی دانشکده را راه انداختند. بعد از انقلاب هم اولین نمایشگاه مهم و تاثیرگذار نقاشی را همین گروه در حسینه ارشاد به راه انداختند، نمایشگاهی از آثار نقاشان انقلاب اسلامی که با حضور بی‌سابقه مخاطبان روبرو شد و در کوچه مشرف به حسینیه مردم برای دیدن آثار در خیابان زمرد صف ایستادند.
عنوان اثر: کشتار فیضیه
صادقی هم جهان نقاشی را به درستی می‌شناخت و هم ماهرانه هنری متعهد را پیش می‌کشید. او از مهم‌ترین نقاشانی بود که توانست عاشورا به شکل عزتمندانه‌ای بازنمایی کند. در نقاشی‌های عاشورایی وی امام حسین (ع) و یارانش در موضع قدرت و عزت هستند و این رویکرد امید بخش و انقلابی در تمام دوره‌های کاری صادقی مستتر است.
صادقی می‌گوید: «من در این ۴۰ سال تلاش کرده‌ام که انگشت اشاره‌ام را به سمت یک بهشت نوین بگیرم.» احساس آزادی‌خواهی و دفاع از مظلوم در هر گوشه جهان که بود برای صادقی امری مهم می‌نمود. از این رو است که می‌گوید: «من دلم می‌خواهد آثارم پس از مرگم دلیل راه همدل و همزبان مردمی باشد که در طی تاریخ دچار ظلم شدند، چون تلخ‌ترین رنج بشر ظلم یک گروه بر دیگری است.»
مشهورترین نقاشی‌های صادقی متاثر از فضای انقلاب، دفاع مقدس، نهج البلاغه و عاشورا هستند. از این رو او را می‌توان یکی از مهم‌ترین نقاشان مقاومت دانست. چرا که هر جا ظلمی در هر گوشه دنیا اتفاق افتاده است او با بیانی نقاشانه به چالش‌اش کشیده است.
حبیب‌الله صادقی در سال ۱۳۸۴ به ریاست موزه هنرهای معاصر تهران انتخاب شد و با وجود مشکلات متعدد در دستگاه فرهنگی کشور موزه هنرهای معاصر تهران در تاریخ خود، یکی از دوره‌های طلایی خود را تجربه کرد. او آثار بسیاری را با موضوع دفاع مقدس، جنگ و حماسه خلق کرده است. مدیر کل هنرهای تجسمی وزارت ارشاد، عضو پیوسته فرهنگستان هنر، عضو هیات علمی دانشگاه های هنر و شاهد و تدریس در دانشکده های مختلف از جمله سوابقی است که در کارنامه صادقی به چشم می خورد.
حسن روح الامین نقاش معروفی که بارها آثار او بر دیوارنگاره میدان ولیعصر (عج) نقش بسته، از شاگردان صادقی است. حبیب الله صادقی در ۵ مرداد ماه سال گذشته در ۶۵ سالگی و بر اثر بیماری درگذشت.
آثار عاشورایی حبیب الله صادقی