به گزارش خبرنگار اقتصادی شبکه اطلاع‌رسانی راه دانا؛ چندی پیش خبری در رسانه‌ها منتشر شد که نشان از آزادسازی منابع ارزی ایران توسط کره جنوبی را داشت. بر اساس اعلام رئیس‌کل بانک مرکزی، ۶ میلیارد دلار از منابع ارزی ایران در کره جنوبی آزاد شده و در اختیار طرف ایرانی قرار گرفته است.
امکان دسترسی بانک مرکزی به منابع ارزی یکی از مهم‌ترین عواملی است که می‌تواند نتیجه آزادسازی این منابع باشد. بانک مرکزی برای مدیریت بهتر بازار، نیاز به منابع ارزی قوی دارد و آزادسازی ۶ میلیارد دلار به مدت چند ماه، بانک مرکزی را قادر می‌سازد تا بازار ارز را به بهترین شکل مدیریت کند.
بیشتر بخوانید:
ترک فعلی که موجب زیان یک میلیارد دلاری به کشور شد
محمد غفوری فعال و کارشناس اقتصادی درباره آزادسازی منابع ارزی ایران و تأثیر آن بر اقتصاد به خبرنگار اقتصادی شبکه اطلاع رسانی راه دانا اظهار کرد: منابع آزاد شده در کره جنوبی به‌صورت اصلی برای خرید کالاهای اساسی و داروها استفاده می‌شود، ارزش این منابع به دلیل کاهش برابری پول ملی کره جنوبی با دلار، کاهش‌یافته است.
وی افزود: آزادسازی منابع ارزی ایران در کره جنوبی فرصت‌های بزرگی را ازدست‌داده است و می‌توانست به افزایش صادرات و رشد اقتصادی کشور کمک کند. در شرایط کنونی نمی‌توان این خبر را به طور کاملاً مثبت یا منفی ارزیابی کرد و باید باتوجه‌به شرایط اقتصادی کنونی ایران به آن نگاه کرد.
غفوری گفت: بازارها در حال اصلاح و رکود است و آزادسازی منابع ارزی تأثیر خود را نشان داده است، اما تغییرات بنیادی در بازار ارز رخ نداده است و تورم و رشد نقدینگی همچنان ادامه دارد. او تأکید می‌کند که آزادسازی منابع ارزی در کوتاه‌مدت ممکن است تأثیر مثبتی داشته باشد، اما در بلندمدت، مشکلات اقتصادی همچنان وجود خواهند داشت.
راهکارهای مدیریت بازار ارز پس از آزادسازی منابع ارزی کشور
به گزارش راه دانا؛ بررسی‌ها نشان می‌دهد که برای رفع تعهدات ارزی، چهار راهکار اصلی وجود دارد:
۱. عرضه در سامانه نیما: این راهکار شامل عرضه ارز در سامانه نیما می‌شود که به‌عنوان یک بازار ثانویه برای خریدوفروش ارز فعالیت می‌کند. این سامانه به شرکت‌ها و اشخاص حقیقی امکان می‌دهد تا ارزهای خود را به فروش بگذارند و درآمدی ارزی کسب کنند.
۲. انتقال ارز حاصل از صادرات به صرافی‌ها و بانک‌ها: در این روش، شرکت‌ها و صادرکنندگان می‌توانند ارزهای حاصل از فروش محصولات صادراتی خود را به صرافی‌ها و بانک‌های مجاز انتقال دهند. این ارزها می‌توانند برای تأمین نیازهای ارزی کشور مورداستفاده قرار گیرند.
۳. واگذاری واردات در برابر صادرات: در این روش، شرکت‌ها می‌توانند با واگذاری بخشی از درآمدهای صادراتی خود در برابر واردات، تعهدات ارزی خود را رفع کنند. این روش به صنایع مختلف، از جمله صنعت فولاد، امکان می‌دهد تا با استفاده از درآمدهای صادراتی خود از مشکلات تأمین ارز خارجی خود راحت شوند.
۴. تهاتر: تهاتر به معنای تبدیل بدهی یا تعهدات مالی به یک‌شکل دیگر است. در این روش، شرکت‌ها می‌توانند با انجام تهاتر، تعهدات ارزی خود را به شکل‌های دیگری تأمین کنند. برای مثال، شرکت‌های فولادی می‌توانند تعهدات خود را با تهاتر با شرکت‌های دیگر یا بانک‌ها رفع کنند.
بیشتر بخوانید: