به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با مرور سرمقاله و یادداشت های روز روزنامه های کثیرالانتشار کشور، مطالبی از جمله رازگشایی تیترها از معمای اختلاف افکن، فاجعه فقر پزشکی را جدی بگیرید، تقوای حرفه ای راهبرد اساسی پیشرفت به چشم می خورد.
کیهان: در یادداشت روز خود با عنوان «رازگشایی تیترها از معمای اختلاف افکن» نوشت: کوچه دادن به دشمن، بدترین نوع خیانت است. این هشدار حکیمانه را شــهید سلیمانی مهر‌ماه،۱۳۹۵ در‌حالی بیان کرد که جریان غربگرا ،در حال معبر گشــایی برای دشمن بود. اما کوچه‌دادن به دشمن، فقط در همان مصداق برجامیزاســیون خلاصه نمی‌شــود. دامن‌زدن به اختلاف در میان نیروهای انقلابی و دستگاه‌های حاکمیتی نیز، کوچه باز‌کردن برای دشمنان اســت. هم‌افزایی دولت، مجلس و دستگاه قضایی به‌ویژه در دو سال اخیر، موفقیت‌های چشمگیری را برای کشور فراهم کرده است.
جمهوری اسلامی: در مطلبی با عنوان «فاجعه فقر پزشکی را جدی بگیرید» چنین نوشت: روز پزشک امسال را هم پشت سر گذاشتیم و شعارهایی در حمایت از پزشکان دادیم ولی نشانه ای از اینکه مسئولان نظام، هشدارهای صاحبنظران درباره مهاجرت پزشکان و قریب الوقوع بودن مبتلا شدن کشور به کمبود شدید پزشک به ویژه در رشته های بسیار مهم و حیاتی را جدی گرفته باشند، وجود ندارد.
جوان: محمدجواد اخوان در سرمقاله ای با عنوان «حرکت از دامنه به سمت قله» این گونه نوشت: پس از آنکه رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اخیر فرماندهان سپاه از نزدیک شدن به قله ها سخن گفتند، برخی در رسانه ها و فضای مجازی تردید هایی در خصوص این گزاره را مطرح کردند که نشان از اشراف نداشتن این افراد به عمق فحوای این تعبیر راهبردی رهبر معظم انقلاب داشت. برای فهم این گزاره لازم است سابقه این موضوع در ادبیات ایشان واکاوی گردد. بیش از یک دهه قبل و در سال 1391 معظم له فرمودند: ما داریم در دامنه حرکت می کنیم. ما هنوز به قله نرسیده ایم؛ با آن فاصله داریم. آن روزی که ملت ایران به قله برسد، دشمنی ها تمام خواهد شد. آن روزی که ملت ایران به قله برسد، معارضه های خباثت آلود به پایان خواهد رسید. ما تا آن روز فاصله داریم. حرکت را باید بی وقفه ادامه دهیم. اکنون فهم تحولات دهه گذشته از این منظر اهمیت دارد.
خراسان: سعید برند در یادداشتی با عنوان «یخ اعتبارات آب مشهد را بشکنید» نوشت: شاید سال 9۰ که طرح انتقال آب هزار مسجد به مشهد توسط وزارت نیرو به تصویب رسید، آن هایی که مخالف این طرح بودند و گوشه چشمی به ظرفیت سد دوستی داشتند، گمان نمی کردند که حالا در تابستان ۱۴۰۲ سد دوستی طوری از نفس بیفتد که مجبور باشیم ته مانده آب پشت سد را برای انتقال به دریچه پایینی پمپاژ کنیم! سدی که در روزگـار نه چندان دور بیش از نیمی از آب شرب مشهد را تامین می کرد، امروز دیگر خشک شده است تا چشم امید سه و نیم میلیون مشهدی به انتقال آب از ارتفاعات هـزار مسجد باشد؛ اما طرحی که قرار بود سال گذشته به بهره برداری برسد، هنوز اندر خم ماده ۲3 و دریافت مجوز برای تامین منابع مالی است! حساب، حساب دو دو تا چهار تاست، فهم این مسئله که دشت مشهد وضعیت بحرانی را هم رد کرده است، دیگر برای هیچ کس دشوار نیست. ظرفیت سدهای استان که تا همین چند سال گذشته به نیمه می رسید، اکنون تک رقمی شده و فقط 9 درصد آب دارند! این یعنی این که مخازن آبی مشهد بیش از یک میلیارد متر مکعب کسری دارد! این یعنی این که اگر دیر بجنبید، اگر وضعیت برداشت ها و بارش ها همین طور ادامه یابد، مشهد که سالانه 3۰ ، ۴۰ میلیون زائر یعنی برابر نیمی از جمعیت کشور را میزبانی می کند، تا ،۲ 3 سال آینده دیگر آب ندارد و بعید نیست همچون 63 روستای اطرافش با تانکر آب رسانی شود!
قدس: عباس محمدیان در یادداشتی با عنوان «تقوای حرفه ای راهبرد اساسی پیشرفت» چنین نوشت: در مـورد تقوا زیاد شنیده و خوانده ایم ... از دوران کودکی و در اغلب امتحانات دوران مدرسه تعریف تقوا همواره یکی از پرسش های امتحانی ما بوده و تقوا را امری فردی هست! نظام آموزشی عمدتا جلوه مـی دهـد امـا تـقـوا، فقط یـک امـر فـردی نیست. روح و جانی است که کالبد انسانی را به طهارت جانی تازه می بخشد. اینکه در فرد تحقق یابد. او را که به جامعه بکشاند و تکثیر کند آن وقت با جامعه ای مواجه خواهیم شد که دسـت هـای پاکشان، همه آلودگی ها را از جامعه پاک می کند. دسـت هـای پـاک هـرکـدام دستمال های پاک را بـرمـی دارنـد و بـه حـرکـت در هندسه دین مـی پـردازنـد و شیشه ها را پـاک می کنند. در خانه شیشه ای هم کسی نمی تواند دیـواری بیابد و خلوتی که به آن رود و کار دیگر کند. تـقـوای شخصی بـه تـقـوای اجـتـمـاعـی ارتـقـا خواهد یافت.