به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ اربعین، یک نشان مهم در تاریخ اسلام است که نماد وحدت و ایثارگری مسلمانان جهان به مناسبت شهادت امام حسین (ع) در کربلا می‌باشد. این مراسم هر ساله، میلیون‌ها مسلمان از سراسر جهان را به سوی کربلا جذب میکند تا به عشق امام حسین (ع) و نشان دادن ایمان و عشق خود به اهداف معنوی این امام بزرگ، پیاده‌روی کنند.
مراسم پیاده‌روی اربعین، به یکی از بزرگترین حرکت‌های جمعی دینی و فرهنگی در جهان تبدیل شده است. هر ساله، زائرانی از کشورهای مختلف جهان، به تعداد عظیمی به سمت کربلا حرکت می‌کنند. این مراسم به عنوان نمادی از وحدت مسلمانان و فرصتی برای اظهار عشق و ارادت به امام حسین (ع) شناخته می‌شود.
پیاده‌روی جاماندگان اربعین، هر ساله نشان ویژه‌ای از عشق و ایمان به امام حسین (ع) به نمایش می‌گذارد و با حضور همه‌گیر مردم از تمامی قومیت‌ها و گروه‌های اجتماعی، نمایانگر وحدت در جامعه است. و می‌توان گفت که عشق به امام حسین (ع) توانسته است انسان‌ها را یکپارچه کند
همزمان با اربعین حسینی، از میدان امام حسین علیه‌السلام تا حرم عبدالعظیم حسنی (ره) شاهد حضور چشمگیر مردم در پیاده‌روی نمادین اربعین بودیم. این مراسم چند سالی است که با عنوان پیاده‌روی جاماندگان اربعین شهرت یافته است.
مراسم از ساعت 6 صبح در میدان امام حسین (ع) با قرائت قرآن و زیارت اربعین آغاز شد و پذیرایی صبحانه از زائران هم از ساعت 6 و 30 دقیقه صبح در میدان امام حسین انجام شد. در طی مسیر، هیئت‌های مذهبی با برپایی مواکب به پذیرایی از زارئران پرداختند تا جلوه‌ای از نور اربعین را در محله‌های تهران به نمایش گزارند. ورودی موکب‌های جاماندگان اربعین با ماکت زیبای حرم حضرت ابوالفضل(ع( مزین شده و افرادی با لباس‌های خادمین حرم، خوش‌آمدگوی مهمانان امام حسین(ع) بودند .
نوجوانانی در وسط مسیر ایستاده‌اند و پرچم‌های بزرگ مزین به نام ابوالفضل العباس(ع) و امام حسین(ع) را به حرکت در می‌آوردند. حضور پرشور کودکان و نوجوانان دهه هشتادی و نودی در موکب‌های جاماندگان خودنمایی میکند و تقریباً در اکثر موکب‌ها در حال خدمت‌رسانی هستند، گروهی از نوجوانان در مسیر حرکت مردم روی زمین نشسته‌اند و کفش‌های مردم را واکس می‌زنند.
نکته‌ی بارزی که در این مراسم به چشم می‌آمد، حضور تمام اقشار جامعه و با هر گرایش سیاسی و قومیتی و نیز حضور کودکان و نوجوانان و پیر و جوان بود.
وقتی پای صحبت‌های هر یک از آن زائران نشستم و از خستگی راه و گرمای هوا صحبت کردیم، یک حرف مشترک داشتند؛ اینکه به عشق امام حسین گرما و خستگی را تحمل میکنم.
مرد مسنی در گوشه ای ایستاده و دعای اربعین را زیر لب زمزمه میکند از حس و حالش پرسیدم برای این که چند کلمه ای در و دل کند دائم بغضش را فرو میخورد؛ او با عاطفه‌ای در چشمانش می‌گویداگر نمی‌آمدم، دیوانه می‌شدم و این دیوانگی بهترین شرح‌حال برای این روزهایی است که جامانده‌ام. این جملات غمگین‌اند، اما در پشت آنها یک اراده و ایمان عمیق به عشق سیدالشهدا (ع) و علاقه به زیارت آن حضرت به روشنی می‌درخشد.
دختری جوانی که سینی شربتی در دست دارد را میبنم؛ میخواهم تا از نذری که در این پیاده روی دارد بگوید:آهی میکشد و میگوید :حکایت جاماندگان اربعین حکایت عجیبی‌ست، آنها که عشق به سیدالشهدا(ع) در جان و تن‌شان ریشه دوانده است، این روزها حال غریبی دارند، اما هستند آدم‌هایی که این حال خرابِ ما و جاماندگان را می‌خرند.
این در حالی‌ست که راهپیمایی جاماندگان اربعین در مناطق مختلف کشور از شهرهای بزرگ تا روستاهای دورافتاده برگزار می‌شود و جاماندگان، این چنین دل شکسته خود را تسکین می‌دهند به امید اربعینی که با پای پیاده به دیدار معشوق بروند، به دیدار آقا سیدالشهدا(ع)، به دیدار آقا ابوالفضل عباس(ع) و به دیدار حضرت پدر در نجف اشرف.