به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ چند وقتی است که محمدرضا براری مربی سابق تیم ملی وزنه برداری، بله درست خواندید مربی سابق تیم ملی، لب به انتقاد از فدراسیون باز کرده و هر بار با نیش و کنایه، پند و اندرز و حکایت های قدیمی تلاش می کند تا نشان بدهد که هست و دارد در مسیری درست نقدهایش را به مدیریت جدید این فدراسیون وارد می کند.
او در جدیدترین نقد خودش ضمن تقدیر و تشکر فراوان از فدراسیون علی دبیر، پاداش هایی که قرار است این فدراسیون به کشتی گیران بدهد را ریز کرده و با منشن کردن دبیر متن خودش را در صفحه رسمی اش در اینستاگرام منتشر کرده. رفتاری که البته همانند سرنا زدن از سر گشادش است!
باید به مربی سابق و منتقد امروز گفت، اگر الان سال ۱۴۰۱ بود و شما در فدراسیون بودید و به همان دلیلی که خودتان می دانید از جمع دوستان‌تان جدا نمی شدید، آیا باز هم منتقد بودید؟ آیا باز هم فدراسیون کشتی را با رشته ای که به قول خودت خاک آن را خورده‌ای، سختی هایش را می دانی و به مشکلاتش آگاه هستی را زیر سوال ببری؟
رئیس فدراسیون در هیچ کدام از مصاحبه هایش گلایه مالی نکرده. خبرنگاران هر زمان از او سوال کرده اند به مشکلات اشاره کرده و توضیحات لازم را داده. اتفاقا فیلم مصاحبه هفته قبل او موجود است و می توان توضیحات خودش در این باره را دید.
ای کاش فدراسیون وزنه برداری منتقدانی بزرگ مثل اکبر فلاح در کشتی داشت؛ نه کسی که بزرگ‌ترین افتخارش محدود به قاره آسیا باشد، نه جهان! آنهایی که اگر دلسوز وزنه برداری بودند درست در روزی که مسابقات جهانی آغاز شده، لب به انتقاد نمی گشودند. در استوری ها در این چند وقت اخیر آقای منتقد ندیدیم که از ملی پوشان حمایت کند. مشکل با فدراسیون و مدیریت و مدیران فدراسیون و رفقای دیروز در فدراسیون است، اما ملی پوشان چطور؟ نکند با آنها هم مشکل دارند و مترصد فرصت هستند تا در جهانی ناکام باشند تا بهانه برای انتقاد داشته باشند؟
اگر بنا به قیاس باشد باید عملکرد را با عملکرد قیاس کرد. مثلا عملکرد فدراسیون امسال را با سال قبل. تسویه های مالی را با سال های قبل، جذب اسپانسر، بهبود وضعیت غذا و بیمه و حقوق و مکمل ها، قطع نشدن اردوها و… وقتی انسان نخواهد چیزی را ببینید، نمی بیند؛ حتی اگر مقابل چشمانش باشد.
این دنیا خیلی کوچک است و آدم ها خیلی زود بهم می رسند. انتقاد درست و به جا؛انتقاد درست است و هر مدیر آگاهی از نقدهای مطرح شده استقبال می کند اما یک بار دیگر باید تاکید کرد کاش وزنه‌برداری منتقدان بزرگی مثل کشتی داشت؛ مثل اکبر فلاح، علیرضا حیدری و… که حداقل رنگ مدال طلای جهان را دیده اند.