به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانا؛ مجید رحیمی‌زاده، مربی و کارشناس هندبال کشورمان پیرامون ورود به این رشته ورزشی اظهار داشت: در دوران راهنمایی بودم که به واسطه مربیان ورزشم آقایان غلامی و کشانی که البته هنوز هم جزو مربیان خوب اصفهان هستند با رشته هندبال آشنا شدم تا پیش از آن رشته های ورزشی من بسکتبال و فوتبال بود. بعد از آن دوران با آقای افتخاری که از بهترین‌ مربیان تیم ملی بودند آشنا شدم ایشان اکنون رئیس هیئت هندبال اصفهان هستند و نقطه عطف زندگی ورزش من به واسطه ایشان رقم خورد. آن زمان زمین مناسب برای تمرین هندبال نداشتیم و بیشتر تمرینات و حتی مسابقات بر روی آسفالت انجام می‌شد. گاهی به خاطر نداشتن نور برای تمرین دچار مشکل می‌شدیم و ایشان چراغ های ماشین خود را روشن می کردند تا با نور آن بتوانم تمرین کنم. ایشان به واسطه صبر و تحمل و مهمتر از همه ایمان به کاری که انجام میدادند الگوی اول من برای این ورزش شدند.

وی درباره حضور مستمرش در باشگاه سپاهان عنوان داشت: دوران حرفه‌ای من به صورت جدی با باشگاه فولاد مبارکه نقش بست و بعدها سپاهان هم با آن ادغام شد که در نهایت این باشگاه فولاد مبارکه سپاهان نامیده شد. من از سال ۷۱ وارد این باشگاه شدم. از دسته ۲ و بعد دسته ۱ و سپس لیگ برتر با آن بودم. هنوز هم بعد از ۳۱ سال در این باشگاه فعالیت می‌کنم چرا که عمر حرفه‌ای من با این باشگاه رقم خورده و جزو هویت من شده و جدا ناپذیر است. بعضی از عزیزان می آیند یک سال، ۲ سال مربیگری یا بازی می‌کنند و می‌روند اما من ۳۱ سال است که اینجا هستم و با عشق به این رشته پرداختم. چه زمانی که بازی می‌کردم و چه زمانی که مربی بودم؛ هنوز هم به این نام وفادارم و مایلم همچنان با این باشگاه ادامه دهم.

رحیمی‌زاده در مورد نحوه استمرار یک ورزشکار بیان داشت: این افتخار شامل حال همه نمی‌شود و فقط سهم ورزشکار و مربی خواهد بود که حرف و عملش یکی باشد. بعضی‌ها فقط شعار می‌دهند و برای مدت کوتاهی می‌آیند اما خیلی راحت تیم خودشان را عوض می‌کنند. یک روز پرچم و آرم یک باشگاه را می‌بوسد و سال بعد لباس و لوگو باشگاهی که پول بیشتری می‌دهد برایش مقدس می‌شود. بازیکنان و مربیان کمی داریم که با یک باشگاه می‌مانند؛ اما امروزه هوادار بسیار فهیم و با دانش شده است. به راحتی حقیقت را از دروغ تشخیص می‌دهند و فقط تعداد بسیار کمی از بازیکنان و مربیان برایشان ماندگار می‌شوند. امیدوارم من هم توانسته باشم جزوی از این افراد باشم. یکی از کارهای خوبی که باشگاه سپاهان در این دو سال اخیر انجام داده طراحی یک موزه در ورزشگاه نقش جهان بوده است تا به این وسیله از ورزشکاران و مربیانی که سنوات زیادی با این باشگاه داشته اند تقدیر کند.

وی در رابطه با سرمربی‌گری تیم‌های ملی خاطرنشان ساخت: بحث ملی فرای بحث باشگاهی است حرف ملی که وسط بیاید آن عِرق و آن حیثیت و آن پرچم سه رنگ جمهوری اسلامی به یاد هر کسی می‌افتد. یکی از افتخارات مضاعف که می‌شود گفت در زندگی ورزشی آن فرد می افتد آن ست که جزوی از تیم و کادر ملی باشد که  با هیچ چیزی نمی شود آن را عوض کرد. خدا را شکر از این حیث ۱۸ سال بازیکن تیم ملی بودم و در یک فرجه خودم درخواست دادم تا دیگر در تیم ملی بازی نکنم چرا که مشغله‌های کاری و خانوادگی بسیار ایجاب می‌کرد که وقت بیشتری را برای آنها صرف کنم. اما همچنان به عنوان مربی تیم ملی جوانان کارم را ادامه دادم و الان هم سه سال است که مربی تیم ملی نوجوانان هستم که بحمدالله خیلی هم خوب پیش رفته‌ایم. به عقیده من خدمت به تیم ملی تحت لوای پرچم کشور، افتخاری ست که با هیچ ثروت و شهرتی قابل قیاس نیست.

مربی و کارشناس هندبال کشورمان تصریح داشت: باشگاه سپاهان، باشگاه مورد علاقه من است و من تمام نوجوانی و جوانی و عمرم را در این باشگاه گذراندم و به همین دلیل برایم ارزشمند است. در یک بازه زمانی من هم مربی تیم سپاهان و هم تیم ملی نوجوانان بودم و از آنجایی که هر کاری جای خودش را برای من دارد زمانی که در مسابقات ملی بودم همه ی ذهنم را بر روی تیم می گذاشتم و زمان مسابقات باشگاهی تمام حواسم به باشگاه بود اما در یک بازه زمانی بنا به اهداف ورزشی باشگاه تصمیم گرفت از مربی خارجی استفاده کند و خبرنگاری هم در این مورد پرسید که در آن تایم به دلیل پایان‌مسابقات باشگاهی و شروع جدی تمرینات تیم‌ملی برای اعزام به کرواسی چنین پاسخ دادم.

وی در ادامه این بحث تأکید داشت: در هر صورت هدف بنده ارتقای هندبال استانمان و همچنین افتخارآفرینی در تیم ملی مان است اگر فدراسیون محترم راغب به انتخاب بنده در تیم ملی باشد با تمام وجودم ادامه خواهم داد. همچنین اگر مسائلی که به وجود آمده است که البته قابل حل می‌باشد برطرف شود در خدمت تیم سپاهان هم خواهیم بود. انشاالله که موارد به وجود آمده هر چه سریع‌تر حل شود و من بتوانم هم در تیم ملی و هم در تیم شهرمان انجام وظیفه کنم.

رحیمی‌زاده در خصوص نتایج خوب در جام جهانی فارو ابراز داشت: بازی فارو واقعاً یک بازی بسیار عالی و در حد جهانی فوق العاده بود هیچکس فکر نمی‌کرد که ما بتوانیم این بازی را ببریم.اما به عنوان سرگروه این گروه که معروف به گروه مرگ بود صعود کردیم. در این گروه سوئد که قهرمان اروپا بود و جزایر فارو هم که تیم هفتم جهانی بود حضور داشت. ولی ما در یک بازی خوب و رویایی توانستیم این بازی را ببریم. آقای اخوان که یکی از تاثیرگذارترین افراد زندگی ورزشی حرفه‌ای من بوده است به عنوان مدیر در کنار ما بود و همچنین جناب پاکدل ریاست محترم فدراسیون هم کسی که به من اعتماد کرد و تیمی را به من سپرد که آینده رشته ورزش هندبال است حضور داشتند.

وی در این رابطه اذعان داشت:  من بارها اعلام کردم این نوجوانان نسل طلایی آینده هندبال کشورمان هستند چرا که ما توانستیم بعد از ۱۹ سال وارد فینال آسیایی و بعد از ۱۵ سال راهیابی به مسابقات جهانی را جزو افتخاراتمان رقم بزنیم و همه این‌ها به خاطر اعتماد جناب پاکدل به بنده اتفاق افتاد در واقع ایشان بستری فراهم کردند مثل یک برادر بزرگ و دلسوز و از هیچ چیز دریغ نداشتند و ما هم به حمد خدا توانستیم خوب عمل کنیم هیچ کسی فکر نمی‌کرد پس از ۱۵ سال که راهی مسابقات جهانی شدیم اصلاً بتوانیم به مرحله دوم برویم واین مطلب در هیچ کدام از رده‌های سنی چه بانوان و چه آقایان در هندبال ایران سابقه نداشته است.  و ما توانستیم بین ۳۲ تیم جهانی رده شانزدهم را از آن خود کنیم این‌ها همه به دلیل حمایت و دلسوزی آقای پاکدل بود و امیدوارم یادگار خوبی برای این نسل طلایی بماند.

رحیمی‌زاده در پایان گفت: هواداران و مخاطبین سرمایه‌های رشته‌های ورزشی هستند و بدون این افراد ورزش معنایی ندارد. شور و هیجان هوادار در زمین ورزش به بازیکن منتقل می‌شود این موضوع ستودنی است به جد در هندبال می‌توانم بگویم یار هشتم تیم هوادار است و تمام درخواستم این است که مخاطبین و هواداران حمایت و حضورشان را از بازیکنان و تیم نگیرند چرا که نبض موفقیت تیم‌ها هوادارانند. انشاالله بازیکنان هم قدر و منزلت حضور این بزرگواران را بدانند و بتوانند با انگیزه قوی‌تری فعالیت کنند.