به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از صاحب نیوز؛ برخی مشاغلی در کشور ما بنا بر تغییر ذائقه مردم و سبک زندگیها، بسیار کمتر از گذشته مورد اقبال نیروی کار واقع میشوند و کارفرمایان همواره برای تأمین نیروی کار برای آنها با مشکل روبرو هستند. کارگران نگهبان مرغداریها یکی از این مشاغل هستند که در صورتی که کارفرمایان نتوانند نیروی کار مورد نیاز برای این مشاغل را تأمین کنند، علاوه بر تحمیل خسارات میلیاردی به تولیدکنندگان، تولید کشور در این زمینه دچار مشکل خواهد شد.
کارگران مرغداریها باید مدت طولانی بعضاً تا چند ماه را داخل مرغداری بگذرانند و از خارج شدن از آن خودداری کنند تا در تماس با محیط بیرون، بیماری خاصی را با خود به داخل مرغداری منتقل نکنند و سبب تلفات دادن مرغداری نشوند. این کارگران در این مدت در کنار تحمل بوی بد محیط مرغداری باید سختیهایی مانند مراقبت 24 ساعته در برابر دستبرد سارقان، ورود افراد متفرقه، قطع نشدن برق، قطع نشدن سیستم تهویه، قطع نشدن سیستم گرمایش و سرمایش، قطع نشدن سیستم عرضه آب و غذا و غیره را تحمل کنند.
کارفرمایان بر اساس میزان سود خود، حقوق خیلی بالایی را نیز علیرغم این مشکلات نمیتوانند برای این کارگران در نظر بگیرند و جمع همه این ویژگیها این شغل را به یکی از کم اقبالترین مشاغل کشور تبدیل کرده است.
در شهرهایی که ورود مهاجران افغانی به عنوان نیروی کار، دارای مجوز از نهادهای امنیتی و رسمی کشورمان است، این مشکل به کمک این نیروی کار حل شده است. در شهرهایی مانند تهران و اصفهان، نیروهای کار اتباع از این فرصتهای شغلی استقبال کرده و به عبارت بهتر میتوان گفت در اکثر موارد تنها ایشان هستند که به استقبال این فرصت شغلی میروند و در نبود ایشان کارفرمایان برای تأمین کارگر مورد نیز خود با مشکل روبرو میشوند.
«کارگر مرغداری» یکی از مشاغل سخت کشور است که توسط اتباع پوشش داده میشود و نبود ایشان سبب ایجاد مشکل در این بخش از تولید کشور میشود. علاوه بر این شغل مشاغل سخت متعدد دیگری نیز وجود دارند که تنها اتباع از آنها استقبال میکنند؛ مشاغلی که دارای شرایط سختی بوده و ریسک سلامتی بالایی دارند.
مالک یکی از واحدهای پرورش مرغ گوشتی در استان اصفهان به خبرنگار صاحب نیوز گفت: ما در این واحد تولیدی حدود 10 میلیارد تومان جوجه 20 روزه ریختهایم و کوچکترین غفلت از طرف کارگران کافی است تا این جوجهها که در هفت سالن مجزا قرار دارند، جانشان به خطر بیافتد. مثلاً کافی است برای چند دقیقه برق قطع شود و کارگران متوجه آن نشوند.
وی اظهار کرد: مراقبت از جوجهها کار سختی است و در عین حال که سنگین نیست اما مراقبت 24 ساعته لازم دارد و کثیفی و بوی بد این محیط باعث شده هر کسی تمایل به کار در اینجا را نداشته باشد.
این کارآفرین نمونه استانی تصریح کرد: کارگران اتباع تنها کسانی هستند که حاضر به کار کردن در این محیط هستند و مسئولیت پذیری خوبی نیز نسبت به آن چه برعهده گرفتهاند دارند.
وی اضافه کرد: ما حقوق ماهانه 15 میلیون تومان به علاوه غذا و همچنن مکان مناسب برای خواب را برای کارگران درنظر گرفتیم اما به هرکسی گفتیم آن را نپذیرفت لذا مجبور شدیم از کارگران اتباع برای این منظور استفاده کنیم.
مسائل این چنین در سیاستگذاری در مورد مهاجرین و اتباع باید مدّنظر قرار بگیرد. این که در اثر فضاسازی عدهای بخواهیم همه مهاجرین را ولو با خاطر خطایی که از درصدی از ایشان سرزده است یکجا با یک چوب بزنیم، صحیح و معقول نیست.
آمارهای متفاوتی در مورد جمعیت افغانیهای داخل ایران وجود دارد اما بدون شک این رقم عددی چند میلیون نفری است. حال باید پرسید از این چند میلیون نفر، چند نفر مرتکب جرمی شده و یا دست به ناهنجاری زدهاند. این رقم چه درصدی از کل مهاجران افغانی داخل کشور را تشکیل میدهد.
هر چند ارتکاب یک جرم در جامعه توسط یک نفر هم امار زیادی است و نباید از آن گذشت، اما آیا این اتفاق تنها در بین مهاجرین به کشورمان رخ میدهد!؟ اگر همه مهاجرین از کشور خارج شوند، جای خالی مسئولیتهایی که ایشان عمدتاً در مشاغل سخت برعهده داشتند را چه کسی پر خواهد کرد؟