به گزارش خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع‌رسانی دانا؛ گزاره تکراری و غیررسمی «ما ایرانی‌ها در کارهای تیمی موفق نیستیم» اگر چه بارها و بارها با درخشش ملی‌پوشان رشته‌های مختلف تیمی کشورمان در آوردگاه‌های بین‌المللی به محکم‌ترین شکل ممکن نقض شده، اما این بار در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگ‌ژو باز هم صحت داشت تا نمکی بر زخم‌های کهنه ورزش ایران باشد.
رشته‌های توپی کاروان «ایمان، ایران و افتخار» بی‌تردید از امیدهای اصلی مدال‌آوری به رنگ‌های مختلف برای ستاد عالی بازی‌ها و کمیته ملی المپیک بوده‌اند؛ از والیبال پرافتخار گرفته تا بسکتبال ۵ نفره و ۳x۳ و هندبال و حتی فوتبال. در نوزدهمین دوره از بازی‌های آسیایی اما دست هیچ‌یک از این رشته‌های مهم به‌جز والیبال، به مدال نرسید تا یک شکست در کارنامه کاروان رقم بخورد.
بیش‌تر بخوانید؛
هانگ‌ژو زیر ذره‌بین؛ وزنه‌برداری، گیج و مبهوت بین بودن و نبودن!
فوتبال؛ قصۀ همیشه تکرار!
تیم فوتبال امید انگار از اساس با یتیمی و مشکلات زیرساختی مواجه بوده؛ این بار در حدی که تا چند هفته قبل از مسابقات مقدماتی جام ملت‌های آسیا و همین‌طور بازی‌های آسیایی، سرپرست و سرمربی فوتبالیست‌های زیر ۲۳ سال کشورمان مشخص نبودند تا این تیم با بدترین حالت ممکن و در میان دعواهای مدیریتی بین کمیته و فدراسیون فوتبال، به رقابت‌ها برسد.
شکست پسران غلام‌رضا عنایتی در گام نخست راه‌یابی به المپیک و بر باد رفتن رؤیای المپیکی شدن فوتبال ایران برای آخرین بار، تیم فوتبال امید را با روحیه‌ای شکننده به هانگ‌ژو فرستاد تا در غیاب ستاره‌های تأثیرگذاری مانند محمدامین حزباوی و الله‌یار صیادمنش (که سامان فلاح هم در ادامه به غایبین اضافه شد)، فوتبالیست‌ها به امید کسب مدال به بازی‌های آسیایی برسند.
صعود از دور گروهی و قرار گرفتن در سمت آسان جدول برای رسیدن به مرحله نیمه‌نهایی، امیدها را به کسب حداقل مدال برنز پس از نزدیک به ۲۰ سال برای فوتبال کشورمان، افزایش داد اما مشکلاتی که بین تیم امید و باشگاه پرسپولیس در بحبوحه لیگ قهرمانان آسیا رخ داد، باعث شد تا پسران عنایتی زیر حاشیه بروند.
با وجود بهره‌مندی از ۳ سهمیه بزرگ‌سال (محمد خدابنده‌لو، سیدحسین حسینی و امیرارسلان مطهری)، تیم امید مقابل هنگ‌کنگی که تاکنون در هیچ رده سنی موفق به کسب پیروزی برابر ملی‌پوشان کشورمان نشده بود، در عین ناباوری و شگفتی شکست را پذیرفت و با حسرت و تحقیر تمام از گردونه رقابت‌ها کنار رفت.
ناهماهنگی بین فدراسیون فوتبال با باشگاه‌ها و کمیته ملی المپیک، اتلاف وقت گسترده، دعواهای مدیریتی و البته ناکامی در رقابت‌های مقدماتی انتخابی المپیک در کنار اشکالات عدیده فنی و تاکتیکی، از علل اصلی این ناکامی بوده‌اند تا این بار هم تیم فوتبال امید، در نقش توریست ظاهر شده و با دست خالی و شرمندگی به ایران برگردد.
والیبال؛ تسلی نایب‌قهرمانی در خانه با یک طلای قابل پیش‌بینی
از هر کسی که می‌پرسیدید، همه تیم ملی والیبال را بخت مسلم و نخست قهرمانی در بازی‌های آسیایی می‌دانستند؛ چرا که تیم ملی ژاپن به‌عنوان قهرمان آسیا با تیم دومش به هانگ‌ژو آمده بود و سطح سایر تیم‌های ملی والیبال قاره هم به قد و قامت بازیکنان ایران نمی‌رسید. بنابراین همه‌چیز در هفته نخست برای قهرمانی پسران بهروز عطایی مهیا بود.
تیم ملی والیبال پس از ناکامی در حفظ عنوان قهرمانی آسیا در مسابقات ارومیه، برای التیام غرور زخم‌خورده‌اش پا به بازی‌های آسیایی گذاشت و توانست اولین مدال طلای کاروان ایران را ضمن هت‌تریک قهرمانی در این تورنمنت، به دست بیاورد. سروقامتان ایرانی برای قهرمانی در دیدار فینال، چین میزبان را پشت سر گذاشتند.
غریو شادی والیبالیست‌ها بر سکوی نخست قاره، همان چیزی بود که از تیم ملی انتظار داشتیم. تنها تیم گروهی موفق ایران در رشته‌های توپی، باز هم پرچم‌داری کرد که البته این قهرمانی و خستگی مفرط بازیکنان به علت فشردگی تورنمنت‌ها، به شکست‌های پیاپی در مسابقات انتخابی المپیک و البته استعفای اجباری بهروز عطایی منجر شده است.
بسکتبال؛ عقب‌گرد شوکه‌کننده به بهانه تغییر نسل!
تیم‌های ملی بسکتبال ۵ نفره و ۳ نفره کشورمان با عنوان نایب‌قهرمانی دوره قبل بازی‌ها در جاکارتا، پا به آوردگاه ۲۰۲۲ هانگ‌ژو گذاشتند اما بر کسی پوشیده نبود که این تیم بدون ستاره‌هایی مانند حامد حدادی، صمد نیکخواه‌بهرامی و محمد جمشیدی و در حالی که در جام جهانی هم به شدت ناکام بوده، شانسی در بازی‌های آسیایی نخواهد داشت.
تزلزل و ناتوانی از همان بازی‌های ابتدایی در گام‌های شاگردان هاکان دمیر دیده می‌شد. سرمربی ترک که صندلی‌اش چندان پایه‌های مستحکمی هم نداشت، از ابتدا زیرنظر منتقدان قرار گرفت و نتوانست به بهانه جوان‌گرایی هم اشتباهات فنی و ناکامی آسمان‌خراش‌های تیمش را توجیه کند تا در معرض اتهام و تقصیر قرار گرفته باشد.
شاگردان هاکان دمیر نتوانستند به جمع ۴ تیم پایانی راه یابند و نهایتا با کسب مقام پنجم به کار خود در این رقابت‌ها پایان دادند؛ جایگاهی که طی ۵ دوره اخیر بازی‌های آسیایی، بدترین عملکرد تیم ملی ایران بوده. با وجود این که تیم ملی ایران در دوره گذر و تغییر نسل قرار دارد، بسیاری معتقدند که عدم حضور در جمع ۴ تیم پایانی بازی‌های آسیایی نشان از عملکرد ضعیف تیم است.
بیش‌تر بخوانید؛
هانگ‌ژو زیر ذره‌بین؛ از کشتی‌گیران انتظار بیش‌تری داشتیم!
تیم ملی بسکتبال ایران در چهار دوره قبل بازی‌های آسیایی یعنی ۲۰۰۶-دوحه، ۲۰۱۰-گوانگژو، ۲۰۱۴-اینچئون و ۲۰۱۸-جاکارتا، با حضور ستارگان خود به ترتیب ۲ عنوان سومی و ۲ عنوان نایب قهرمانی را به دست آورده بود که به همین دلیل انتظار می‌رفت در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲-هانگ‌ژو هم مدال‌آوری خود را تکرار کند که این اتفاق رخ نداد.
اگر چه جواد داوری، رئیس فدراسیون بسکتبال با وجود این نتایج هم‌چنان معتقد است که تیم ملی و فدراسیونش در مسیر درستی قرار دارند و هزینه جوان‌گرایی را می‌دهند، باید در نظر داشت که این عقب‌گرد تاریخی، به پا و نام خودش نوشته خواهد شد و بی‌تردید بقا در این مسیر اشتباه، هزینه‌های بسیار گزاف‌تری را برایش در پی خواهد داشت.
هندبال؛ هت‌تریک تلخ بی‌مدالی!
تیم ملی هندبال کشورمان که طی چند سال اخیر از موفق‌ترین تیم‌های گروهی توپی کشورمان بوده، در مرحله نخست گروهی بازی‌های آسیایی هم توانست از گروه خودش صعود کند و در گروه مرگ دور دوم قرار بگیرد؛ گروهی که عاقبت خوشی برای تیم ملی ایران نداشت و با بدشانسی و کم‌دقتی، ایران از صعود به مرحله بالاتر بازماند.
تیم ملی هندبال ایران هر چند به عنوان تیم دوم گروه به مرحله اصلی رسید اما در مرحله دوم نتوانست نتیجه خوبی بگیرد و مقابل هر سه تیم بحرین، کویت و کره جنوبی شکست خورد. این در حالی بود که ملی‌پوشان مقابل تیم‌های کره جنوبی و کویت پایاپای بازی کردند و می‌توانستند به برتری برسند و راهی نیمه نهایی شوند.
یکی از دلایلی که مسئولان فدراسیون و حتی سرمربی تیم ملی برای این باخت‌ها عنوان کردند، غیبت لژیونرهایی همچون پویا نوروزی‌نژاد، سید علیرضا موسوی و محمدرضا اورعی در ترکیب تیم ملی بود. عدم حضور لژیونرها در تورنمنت‌های مهم یک موضوع تکراری است و همیشه هندبال ایران با این مشکل مواجه بوده که هنوز چاره‌ای برایش نیست.
در پایان این دوره از بازی‌های آسیایی مسابقات رتبه‌بندی در رشته هندبال برگزار نشد اما اگر قرار بود تیم ملی ایران برای رتبه‌بندی بازی کند باید در بهترین حالت برای رده پنجمی ششمی به میدان می‌رفت و این یعنی در سومین بار پیاپی، تیم ملی هندبال دستش از مدال المپیک آسیایی خالی مانده است.
در تورنمنت بعدی؛ هندبال ایران قرار است در مسابقات انتخابی المپیک شرکت کند و احتمالا باز هم لژیونرها تیم ملی را همراهی نخواهند کرد ولی انتظار می‌رود تیم ملی که دراین مسابقات با ژاپن، کویت، قزاقستان و بحرین همگروه است به نتایج بهتری نسبت به بازی‌های آسیایی دست یابد.