به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از صاحب نیوز؛ یکی از مهم ترین و برترین صنایع امروز دنیا، صنعت گردشگری است. گردشگری چندین دهه است در بین پول‌سازترین صنایع دنیا جا خوش کرده است هر چند شیوه و روش آن تغییر کرده و به عبارت بهتر دچار تحولاتی شده است.
گردشگران عموماً برای بازدید از یک جاذبه به نقاط مختلف دنیا گردش می‌کنند. این جاذبه می‌تواند یک مجموعه آثار تاریخی باشد مانند موزه لوور فرانسه، می‌تواند مردمی با ویژگی‌های خاص و با آداب و رسوم خاص باشد مانند روستای ابیانه ایران، می‌تواند یک مکان مذهبی زیارتی باشد مانند شهر کربلا در عراق، می‌تواند یک محل تفریحی باشد مانند سواحل دریای خزر در ایران و یا می‌تواند سازه‌ای خاص باشد مانند برج پیزای ایتالیا.
البته تعاریف دیگری نیز امروز در علم گردشگری مطرح می‌شود مانند گردشگری درمانی که به سفرهایی که برای مراجعه به مراکز درمانی برای درمان یک بیماری اطلاق می‌شود و یا گردشگری اقتصادی که به سفرهای کاری ارتباط پیدا می‌کند.
جاذبه‌های تاریخی دنیا همچون عجایب هفتگانه جهان همچون دیوار چین و باغ‌های معلق بابل، اهرام ثلاثه مصر، برج ایفل، آمفی تئاتر فلاوین رم، آتشکده تاریخی یزد، میدان امام اصفهان و از این قبیل تا حدود 20 الی 30 سال پیش بسیار مورد استقبال گردشگران بودند و تقریباً می‌توان گفت جزء اولین انتخاب‌های گردشگران جهان قرار می‌گرفتند.
همان زمان که میدان امام خمینی(ره) اصفهان پر از گردشگر خارجی بود و هر جای شهر سر می‌زدیم از امارت عالی قاپو گرفته تا کاخ چهلستون و تا بازار سرپوشیده افرادی را از ملیت‌های مختلف غربی و شرقی می‌دیدیم. اما این روزها تعداد خیلی کمی از گردشگران خارجی را در نقاط مختلف شهر مشاهده می‌کنیم.
تحریم‌های اقتصادی و عدم امکان ارتباطات مالی الکترونیکی شاید یک علت این مسأله باشد اما وقتی نگاهی به وضعیت گردشگرپذیری سایر نقاط تاریخی جهان می‌اندازیم این خلوتی نسبی را در آن جا هم حس می‌کنیم. احساسی که البته به نگاهی به مقاصد جدید گردشگری که در جهان شکل گرفته است، توجیه پذیر می‌شود.
آیا گردشگری در جهان کاهش پیدا کرده است یا این که جاذبه‌هایی غیر از جاذبه‌های تاریخی اولویت اول گردشگران بین‌المللی شده است. مگر اگر نگاهی به جهان بیاندازیم می‌بینیم گردشگری دنیا در 20 – 30 سال گذشته با تحولاتی همراه بوده است.
آن زمان که میدان امام اصفهان ما پر از گردشگر بود، کشورهای حاشیه خلیج فارس بیابانی به همراه خانه‌هایی معمولی بیش نبودند که به گرمای شدید هوا و داشتن آب و هوای شرجی مشهور بودند. بیابانی بودن شبه جزیره عربستان تقریباً مهمترین شاخصه جغرافیایی این منطقه است.
اما از سال 1990م با احداث فرودگاه در شهر دوبی در کشور امارات متحده عربی گام‌های جدیدی توسط اعراب حاشیه خلیج فارس برای درآمدزایی برداشته شد. فرودگاهی که در سال 1995م بین‌المللی شد و رفته رفته در سال‌های بعد تبدیل به هاب پروازی منطقه شد.
ابتدا انگلیسی‌ها وارد دوبی شدند و با نقشه راهی که مسئولان این شهر برای آن طراحی کرده بودند، به سرعت نظر سرمایه‌گذاران به سمت آن جلب شد و طرف مدت کوتاهی ساخت و سازها در این شهر آغاز شد و به شرایط امروزی خود رسید.مؤلفه‌های گردشگرپذیری متعددی در شهر دوبی قرار داده شده است؛ از احداث بناهای خاص مانند بلندترین برج جهان با 830 متر ارتفاع به نام برج خلیفه گرفته، تا ایجاد جاذبه‌هایی دیگر مانند جزایر مصنوعی نخل شکل، هاب پروازی منطقه، ایجاد دفاتر تجاری شرکت‌های مختلف از اقصی نقاط دنیا، انواع تفریحات جذاب و غیره.
این همه جاذبه سبب شده است توجه گردشگران بین المللی به سمت دوبی و شهرهایی که با الگوگیری از دوبی ایجاد شده‌اند مانند دوحه قطر جلب شود. علاوه بر قطر، عربستان نیز همین الگو را در پیش گرفته است و به عنوان مثال با آغاز عملیات احداث پروژه نئوم به عنوان پیشرفته‌ترین شهر جهان و پروژه لاین در بیابان‌های این کشور، توجه مردم دنیا را به سمت خود جلب کرده است.
کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس متوجه شده‌اند که دیگر نمی‌توان تنها بر روی درآمد نفت، این منبع پایان‌پذیر، حساب کرد و به دنبال کسب درآمد از طریق صنعت گردشگری هستند.
اکنون می‌توان حدس زد چرا دیگر در میدان امام به اندازه قبل گردشگر خارجی نمی‌بینیم. با این همه جاذبه و تفریحات لذت بخش جدیدی که در اطراف کشورمان ایجاد شده است طبیعی است که گردشگران جهان دوبی را بیشتر از اصفهان ترجیح دهند.
راهکار احیای گردشگری اصفهان نیز چیزی نیست جز فکر کردن به جذب گردشگر از طریق جاذبه‌هایی بیشتر از جاذبه‌های تاریخی موجودی که در اختیار دارد. مثلاً امروز ذائقه مردم جهان الگوی شهرهای مدرن همچون دوبی را می‌پسندد و گردشگران به دنبال تفریح کردن و رفتن در محیط‌های لذت‌بخش این چنینی هستند. الگوی جذب گردشگر از طریق ایجاد شهرهای مدرن و جذاب، یک سرمایه‌گذاری مولد است و برخی از این پروژه‌ها از همان آغاز عملیات احداث می‌تواند گردشگر جذب کند.
بدون شک امروز مشاغل مرتبط با گردشگری همچون هتلداران خیلی از وضعیت کسب و کار خود راضی نیستند و اتحادیه‌های ایشان می‌تواند یکی از مهمترین سرمایه‌گذاران برای این پروژه‌ها که می‌تواند موجب سرازیر شدن گردشگر به سمت اصفهان شود، باشند.
اتفاقاً اصفهان به دلایلی نظیر پیشینه، صنعتی و غیره که دارد، ظرفیت بسیار بیشتری از دوبی و دوحه و بیابان‌های عربستان برای توسعه گردشگری دارد. کافی است داشته‌های امروز اصفهان را مقایسه کنیم با دوبی سال 1990م.
البته این رویکرد در گردشگری ملاحظاتی نیز دارد که باید مورد توجه قرار بگیرد مانند پیامدهای فرهنگی که سرازیر شدن این حجم از گردشگران می‌تواند در پی داشته باشد. کما این که اکنون بیش از 90 درصد از جمعیت دوبی را گردشگران و اتباع کشورهای خارجی تشکیل داده‌اند و فرهنگ بومیان این منطقه را به انزوا کشیده‌اند.