رقیه کریمی نویسنده کتاب «آخرین روز جنگ» در گفتگو با خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ درباره چگونگی انتخاب این سوژه، واقعی بودن داستان و چگونگی آشنایی خود با راوی این کتاب می گوید: جنگ ۳۳ روزه از جنگ های مهمی است که در آن اسطوره شکست ناپذیری اسرائیل شکسته شد . بیشترین شناخت ما از این جنگ حاصل مقالات علمی و کتاب های دانشگاهی و پایان نامه های نظامی و سیاسی است. اما روایت داستانی قدرتمند در رابطه با جنگ ۳۳ روزه هنوز نداریم. نه تنها در ایران بلکه در لبنان هم ما هنوز روایت داستانی قدرتمند از جنگ ۳۳ روزه نداریم که از مهمترین علت های آن زندگی مردم در جریان مقاومت است به طوری که مقاومت جزء زندگی عادی مردم شده است و شاید به همین خاطر ضرورت ایجاد روایت های قدرتمند از جنگ ۳۳ روزه در لبنان هنوز احساس نشده است .
وی ادامه داد: قهرمان داستان از دوستان من هستند. در جریان یکی از صحبت های دوستانه که بین ما بود اشاره ای به صبر و استقامت زنان در جنگ ۳۳ روزه کرد و من متوجه شدم در این صحبت به ظاهر عادی یک روایت قدرتمند نهفته است به همین دلیل از راوی خواستم که تمام خاطراتش را از شروع جنگ تا پایان آن روایت کند. شاید بتوان گفت این اولین روایت زنانه از واقعیت ها و جزئیات زندگی مردم عادی در جریان جنگ ۳۳ روزه است و اگر روایتی هم موجود باشد بیشتر روایت های مردانه است. قهرمان داستان و شخصیت های آن واقعی هستند و به همین دلیل بنا به درخواست راوی هیچ اسمی از اشخاص کتاب برده نمی شود .
کریمی درباره داستان این کتاب گفت: داستان «آخرین روز جنگ» درباره زنی پا به ماه است که در جریان جنگ ۳۳ روزه روستای خود را ترک نمی کند و با دو دختر کوچکش در شرایطی که هر لحظه امکان زایمان دارد جنگ را از پشت شیشه های شکسته خانه دنبال می کند و جزئیات نابی از زندگی مردم عادی در جریان جنگ به ما می دهد.
رقیه کریمی درباره اینکه سعی کرده روایتی زنانه از جنگ داشته باشد، گفت: همان طور که عرض کردم ما حتی در مورد جنگ ۳۳ روزه روایت مردانه هم آن طور که باید نداریم. روایت زنانه به طور طبیعی کمتر است که این دلایل زیادی دارد؛ شاید بشود گفت ملتی که در حال مقاومت است گاهی آخرین چیزی که به آن فکر می کند نوشتن داستان است. دقیقا مثل ابتدای انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی یعنی پس از گذشت زمان ما به سطح بهتری از تولید محتوا و آثار قوی در این خصوص رسیدیم.
وی افزود: در «آخرین روز جنگ» شاهد این هستیم که مردمی که از روستا رفته اند خانه هاشان را برای رزمنده ها باز گذاشته اند و اجازه استفاده از همه چیز را به آنها داده اند . این یعنی همراهی مردم جنوب با مقاومت؛ پایان کتاب با پیروزی به پایان می رسد. اما مردمی که دوباره به خانه های ویرانشان بر می گردند غمگین نیستند، بلکه خوشحالند؛ خوشحال از نتیجه جنگ، خوشحال از شکسته شدن اسطوره شکست ناپذیری اسرائیل.
کریمی در پایان با گلایه از کم کاری نویسندگانی که درباره این موضوع مهم ادبیات مقاومت روایت های اندکی نوشته اند، گفت: باید به جنگ ۳۳ روزه که در آن چهره قدرت ساختگی اسرائیل به دست رزمندگان حزب الله شکسته می شود بیشتر پرداخت . چون ماهیت پوشالی، خانه عنکبوت بودن و سست بودن اسرائیل با این جنگ کاملا عیان می شود . اما متاسفانه هنوز روایت های داستانی خوبی در این رابطه نداریم.