به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از شیرازه؛ دیروز دوم آبانماه در بازیهای پاراآسیایی هانگژو چین، در رشته پاراتیراندازی اتفاقی رقم خورد که شاید تاکنون در نوع خود بینظیر یا کمنظیر بوده؛ مادری قهرمان به همراه فرزند نوزادش برای دریافت مدال قهرمانی بر روی سکو رفت؛ صحنهای که تمام رسانههای دنیا به آن واکنش نشان دادند و حتی صفحه رسمی کمیته پاراالمپیک آسیا با انتشار یک فیلم قابلتوجه از این بانوی ایرانی و حضور او در مراسم اهدای مدال به همراه فرزند سهماههاش اشاره کرد و از این لحظه بهعنوان «لحظه بااحساس و افتخار برای ساره جوانمردی» نام برد و جمله «مادر قهرمان کاروان ایران» را برای این مادر و بانوی ورزشکار برگزید.
و این یعنی یکدنیا افتخار و غرور برای زنان این سرزمین؛ این حرکت ساره جوانمردی بدون هرگونه هیاهوی سیاسی و یا خودنماییهای ورزشی و بهدوراز هر زور و اجبار و تبلیغاتی توانست یکشبه ره صدساله را بپیماید و پیامی برای دنیا مخابره کند تا به آنان که همواره در تلاشاند ایران و زن ایرانی را گوشهگیر، منزوی و با محدودیتهای بیشمار جلوه دهند بگوید که میتوان هم همسر بود و هم ورزشکار موفق؛ هم مادر بود و هم قهرمان جهان، میتوان در کنار همسر و مادر بودن تمام موانع را پشت سر گذاشت به قلهای دستیافت که تاکنون کسی را یارای فتحکردنش نبوده است.
آری ساره جوانمردی؛ جوانمردانه و غیرتمندانه باز هم نام بانوی ایرانی و پرچم کشورمان را چنان بر سر درِ افتخارات دنیا به اهتزاز درآورد که تمام حامیان «زن، زندگی، آزادی» باید از او درس بگیرند و بدانند که زن بودن یک افتخار است؛ اما نه در قالب هواوهوس، زندگی آزادانه و بدون محدودیت زمانی ارزشمند است که تاجی باشد بر سر بانوان نه حربهای برای سوءاستفاده از آنان.
روز گذشته ساره «مادر قهرمان کاروان ایران» پیامی هم به سلبریتیها و چهرههای مشهور کشورمان مخابره کرد تا آنان بدانند نیاز نیست وطنفروش باشی تا نامت بر سر زبانها باشد، لازم نیست ژست روشنفکری گرفت تا در یادها باقی بمانی، فقط کافی است کمی همت، غیرت، عزت و وقار ایرانیات را حفظ کنی و تمام توان و ارادهات را جمع کنی تا مادری شوی که با فرزند خردسالش بر سکوی قهرمانی میایستد تا به تمام زنان دنیا فخرفروشی کند که
ساره با این اقدامش، گفت: من "مادر قهرمان کاروان ایرانم" از سرزمین فارس، شیراز سومین حرم اهل بیت(ع).
جوانمردی در گفتگو با رسانهها مدال اصلی خود را فرزند سهماههاش دانسته و گفته است که من مدال اصلی را در بغلم دارم؛ اما خوشحالم که در بازیهای پاراآسیایی هم صاحب مدال شدم و با مدال به ایران برمیگردم.
این مادر قهرمان تأکید کرد: اگر آوش(پسرم) کنارم نبود اصلاً در بازیهای پاراآسیایی شرکت نمیکردم. دلیل حضور من در این بازیها فقط بهخاطر حضور فرزندم است. سخت بود نوزاد سهماهه را در مسیر سخت و طولانی آورد و شببیداری برای نگهداشتن او داشت؛ اما فکر میکنم به من انگیزه مضاعفی داد تا بتوانم همه چیز را هماهنگ کنم.