به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ سه شنبه روز بدی برای فوتبال ایران بود. متأسفانه تیم نوجوانان ما هم از جام جهانی حذف شد و تیم ملی هم مقابل ازبکستان متوقف شد. اتفاقاتی که من در مورد آن بارها در مصاحبه‌هایم به آنها اشاره کرده بودم. در فوتبال ما اتفاقات مثل کاروان از راه می‌رسد و در یکی دو ماه آینده هم این حوادث به وقوع خواهد پیوست.

آنچه از نظر قانون‌مندی و قاعده مندی انتظار داشتیم در حال وقوع است. ما مقابل ازبکستان که در واقع اولین تیمی بود که یک مربی صاحب اندیشه و با کارنامه داشت، پیروز نشدیم. کاتانچ سرمربی ازبکستان هم بازیکن خوبی بوده و هم مربی صاحب اندیشه‌ای است. نتوانستیم مقابل این تیم پیروز شویم و در نیمه دوم شکست خوردیم.

اتفاق دومی که برای تیم ملی رخ داد این بود که بازی 2 بر صفر برده را نتوانستیم حفظ کنیم و بازی با مساوی تمام شد. در نیمه اول شاید برای حریف ناشناخته بودیم اما در نیمه دوم حریف به خوبی تیم ملی ما را آنالیز کرد و توانست بر توپ و میدان مسلط شود و فهمید که نقاط ضعف تیم ملی کجا است و چگونه می‌تواند به ما گل بزند. در واقع می‌توانم بگویم ما ازبکستان را به گل زدن به تیم ملی دعوت کردیم!

امیر قلعه‌نویی بر مواردی در تیم ملی اصرار می‌کند که اصلا جایی برای اصرار ندارد. مورد اول حفره‌ای است که بین دو دفاع وسط ما وجود دارد و دو دفاع وسط ما قادر به همپوشانی هم نیستند. آنها زمانی که جوان‌تر و چابک‌تر بودند هم این ضعف را داشتند. اکنون بین شجاع خلیل‌زاده و حسین کنعانی‌زادگان یک حفره وجود دارد این دو نمی‌توانند به خوبی بده بستان کنند و هم دیگر را همپوشانی کنند. نتیجه آن می‌شود تمام تیم های آسیای و حریفان درجه 2 و3 هم که با ما بازی می‌کنند با دیدن اولین فیلم تیم ملی ما متوجه این حفره در مرکز دفاعی تیم ملی می‌شوند. 

خود کی‌روش هم این ضعف و حفره را می‌دید و به همین دلیل بازیکنان مختلفی را در این منطقه به کار گرفت. از مرتضی پورعلی‌گنجی تا مجید حسینی، پژمان منتظری و ... این اشکال و حفره در ساختار تیم ملی ایران نهادینه شده است. 

جلال چراغپور – مربی و کارشناس فوتبال