فاطمه درشتی، قهرمان و عنوان‌دار جهانی تکواندوی ناشنوایان در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی دانا پیرامون شرایط موجود در رشته‌اش اظهار داشت: نفر سوم مسابقات جهانی 2021 هستم و در این رشته شرایط متفاوت و سخت‌تری نسبت به تکواندوی شنوایان داریم. برای مثال وقتی روی شیاپ‌چانگ می‌رویم، ما امکان بهره‌مندی و استفاده از تذکرات کوچ را نداریم ولی شنوایان می‌توانند به نکات سرمربی خود گوش بدهند. در کل شرایط‌مان نسبت به سایر حوزه‌ها سخت‌تر است.
وی در ادامه بیان داشت: من نفر اول مسابقات کشوری در وزن خودم شدم و حائز شرایط حضور در اردوی انتخابی تیم ملی هستم ولی از فدراسیون به ما گفته‌اند که فعلاً برگزاری اردو و حتی اعزام به مسابقات آسیایی قرقیزستان مشخص نیست چون بودجه نداریم! گفته شده باید برای برگزاری اردو و اعزام به مسابقات، یک اسپانسر پیدا شود وگرنه فدراسیون پولی ندارد که بخواهد برای تیم ملی ناشنوایان دختر خرج کند.
درشتی درباره حمایت‌هایی که نیاز دارند، گفت: من با این که اهل شهرستان بهارستان (نسیم‌شهر) هستم ولی یک روز هم در این‌جا تمرین نکرده‌ام و هر روز با هزینه شخصی خودم اسنپ می‌گیرم به میدان بهمن تهران تا در آن جا به تنهایی تمرین کنم و برگردم. از سمت هیأت و یا دهداری و بخش‌داری تاکنون حمایتی از من نشده و هیچ عایدی برای من نداشته است.
قهرمان تکواندوی ناشنوای زنان عنوان داشت: کمک مالی از نهادهایی خواستیم که هیچی به ما ندادند. حتی یک باشگاه هم در اختیار من و خواهرم نیست که او به عنوان مربی من بخواهد به من تمرین بدهد و من تنهای تنها تمرین می‌کنم. حتی بعد از مقام جهانی هم که کسب کردم، از من حمایتی صورت نگرفت.
درشتی در این رابطه تصریح داشت: بعد از قهرمانی جهان وقتی دیدم حمایتی از ما نشده، سرد شدم. الان هم که می‌بینم قهرمان کشور شده‌ام و خبری از اعزام یا حتی اردوی انتخابی هم نیست، سردتر شده‌ام ولی مادر و پدرم خیلی مرا تشویق کرده‌اند و همیشه دوست داشتند که من پیشرفت کنم. واقعاً سرخورده شده‌ایم و اهمیتی به ما نمی‌دهند.
این دختر ورزشکار در مورد شرایط اردویی از قبل تأکید داشت: وقتی در اردوها باشیم، شرایط خیلی بهتر است. هم از نظر اسکان و تغذیه و تمرین، هم از نظرهای دیگر می‌توانیم کار کنیم اما در خارج از اردو این‌گونه نیست و شرایط خوبی نداریم. مسابقات آسیایی بهار سال بعد است و باید ما در انتخابی و اردو باشیم که بتوانیم نتیجه بگیریم.
درشتی در پایان گفت: به جز مدیر کل ورزش و جوانان شهرستان که واقعاً خواسته و در حد توانش به من کمک کرده، کسی نبوده که ما به او رو بیاندازیم و سنگ روی یخ نشویم. واقعیتش این است که نیاز به حمایت داریم و این که تنها بخواهیم همه کارها را انجام بدهیم ممکن نیست.