به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا؛ به نقل از پایگاه خبری تحلیلی «آناج»؛ بعد از آن چهارشنبه برفی ۵ بهمن‌ماه و ترافیک سرسام‌آور ناشی از یخ‌زدگی خیابان‌های شهر و جواب ندادن محلول‌پاشی در مقابل برف و بازگشائی معابر بود که اعضای شورا تصمیم گرفتند جلسه فوق‌العاده‌ای برای بررسی ابعاد این موضوع داشته باشند.
این جلسه فوق‌العاده که تنها با حضور ۶ نفر شامل دهقان‌نژاد، صادقی، احمدی، اسوتچی، بابایی اقدم و رشیدی از رسمیت افتاده بود با حضور شهردار تبریز و بگو مگو با اعضای شورای حاضر به تنش لفظی کشیده شد و شهردار تبریز انتقاد اعضا را به «مرثیه‌خوانی» تعبیر کرده و جلسه را ترک کرد.
واکنش‌ها به قهر هوشیار
بعد از آن حرکت شهردار، واکنش‌های متعددی از اعضای حاضر آن جلسه مبنی بر «لزوم استیضاح شهردار»، «ضعف شهرداران مناطق»، «نازک نارنجی بودن» و خدشه‌دار کردن شأنیت شورا مطرح شد؛ چنان‌که دبیری که خود از غائیبن آن جلسه فوق‌العاده به خاطر سفر بود، در جلسه فوق‌العاده امروز نسبت به این حرکت شهردار واکنش نشان داده و گفته است «ادبیاتی که شهردار در جلسه فوق‌العاده استفاده کرده، رعایت ادب نشده و حرمت‌ها شکسته شده است و باید شهردار رفتار خود را اصلاح کند.»
بهانه‌ای برای فرار از مسئولیت مهم
اما موضوعی که از آن جلسه فوق‌العاده برفی محل بحث و ایراد شده است؛ نامه دو تن از اعضای غائب آن روز یعنی پرویز هادی و یاسین بجانی به فرماندار است که گفته‌اند اصلا آن جلسه رسمیت نداشته که حضور داشته باشند؛ البته بدون تعارف باید گفت که این استدلال کاملا مضحکانه است، چراکه عضو شورا در چنین وضعیت بحرانی شهر باید به حدی مسئولیت‌پذیر باشد که خود داوطلب برگزاری جلسه باشد، نه این‌که بر قانونی بودن یا نبودن جلسه ایراد بگیرد.
ن‌که هادی در دفاع از این مدعی، در جلسه فوق‌العاده دیروز گفته است که «طبق قانون باید جلسات فوق‌العاده را هیئت رئیسه تصویب کند در حالی‌که بنده و آقای بجانی از این جلسه اطلاع نداشتیم. مردم بدانند که علت غیبت ما عدم اطلاع از جلسه فوق‌العاده بود کسی در این رابطه با ما تماس نگرفته بود.»
بجانی هم در دفاع از این غیبت، در جلسه امروز گفته است که «بنده از جلسه فوق‌العاده اطلاع نداشتم و کسی با ما هماهنگی نکرده بود. سلیقه‌ای و هدفمند جلسات فوق‌العاده را برگزار نکنیم.»
نامه سرگشاده به فرماندار
این دو عضو شورا در نامه سرگشاده خودخطاب به فرماندار تبریز که رئیس هیئت تطبیق استان آذربایجان‌شرقی نیز است، برگزاری جلسه فوق‌العاده شورای اسلامی شهر در مورخه ۵ بهمن ۱۴۰۲ را غیرقانونی توصیف کرده و خواستار رسیدگی به این موضوع برای پیشگیری از تکرار مجدد این حرکت‌های هدفدار شده بودند.
در بخش‌هایی از نامه یاسین بجانی و پرویز هادی آمده است:
«با عنایت به نزول رحمت الهی و بارش سنگین برف و عدم همکاری برخی از مجموعه‌های ذیربط در مشکلات شهر، و با توجه به عدم حضور دکتر دبیری رئیس شورای اسلامی شهر، آقای روح‌الله دهقان‌نژاد نائب رئیس شورای اسلامی شهر، بدون اطلاع دیگر اعضای هیئت رئیسه و نبود مصوبه هیئت رئیسه، و با هماهنگی غیراعضای هیئت رئیسه، پس از اتمام برف‌روبی و حل و فصل مسائل موجود، روز پنج‌شنبه پنجم بهمن، با رویکرد زیرسوال بردن و تخریب کارکنان و کارگران خدوم و زحمتکش مجموعه شهرداری تبریز اقدام به برگزاری جلسه فوق‌العاده و ضروری به صورت غیرقانونی کرده است.
با توجه به عدم حضور اکثریت اعضای شورا در صحن، اصرار به ادامه برگزاری جلسه موجب بروز حواشی و خدشه‌دار شدن جایگاه شورای شهر و رنجش و آزرده خاطر شدن کارگران و کارکنان این مجموعه شده است.
در پایان نامه دو عضو هیئت رئیسه شورای اسلامی شهر آمده است: به منظور پیشگیری از تکرار چنین حرکت‌های هدفدار که باعث یاس و ناامیدی مردم می شود، نسبت به بررسی این موضوع اقدام جدی صورت بگیرد.»
جلسه قانونی بود
اما دبیری به عنوان رئیس شورای شهر تبریز در گفتگوئی به این ادعا واکنش نشان داده و گفته است که «جلسه فوق‌العاده شورا با نظر بنده تشکیل شده و قانونی بوده است.»
او تاکید کرده است که «درخصوص بحث توطئه یا کودتا علیه شهردار به چنین موضوعی اصلا اعتقاد ندارم و قرار نیست کمی و کاستی های احتمالی را فرافکنی کنیم بحث استیضاح مطرح نبوده و همیشه در مقابل کمبودهای احتمالی به دادن تذکر بسنده می‌کنیم چراکه قرار نیست همیشه با حربه استیضاح به مقابله با کاستی ها برویم!»
دهن‌کجی به رسالت اصلی شورا
حال باید دید این تیم‌بندی اعضای شورای بر سر شهردار تبریز که گسل‌های آن در جلسه چند روز پیش محرز‌تر شد به کجا ختم می‌شود؛ چراکه برخی اعضاء با غیبت تعمدی خود در آن جلسه فوق‌فوق‌العاده، دهن‌کجی اساسی به آراء مردمی و رسالت اصلی خود کرده و آن فاجعه مدیریتی را ندید گرفتند؛ در حالی‌که می‌توانستند با ملایم‌ترین نقدها شهردار را نسبت به قصورش آگاه‌تر کرده و شهردار به پشتوانه آن نیامدن‌ها و آن جلسه از رسمیت افتاده، بی‌احترامی به جایگاه شورا نمی‌کرد.
مجالی برای تسویه با شهردار
البته روی دیگر انتقادات برخی اعضاء از شهردار، نه از سر دلسوزی، بلکه ناشی از بازی‌های سیاسی که در این وسط راه‌انداخته‌اند بود و هر کس به اقتضای سهمش از این دعوا، جناح‌بندی می‌کرد؛ یکی با نقد شهردار و دیگری با حمایت کورکورانه از شهردار در به حاشیه رفتن این موضوع نقش‌آفرینی کردند.