به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ محمد حسن جمشیدی با اشاره به اینکه به طور کلی تعدد سوژه و نگاه در جشنواره‌های ادبی کشوری همیشه مورد توجه بوده است، گفت: چرایی برپایی جشنواره‌ها نیز به همین منظور است.
جمشیدی اظهارداشت: جشنواره ملی رهاورد سرزمین نور نیز از این موضوع مستثنی نیست. همین انبوه سوژه و متفاوت بودن قالب‌های داستان و خاطره در عین حال که هم‌پوشانی‌هایی نیز دارند باعث می‌شود که داوری را برای هر کسی سخت کنند.
او یادآور شد: نزدیکی قالب‌ها و در عین حال متفاوت بودن آنها، صاحب اثر را نیز به اشتباه می‌اندازد؛ چه بسا حتی به بیراهه بروند.
جمشیدی اعلام کرد: در این جشنواره شاهد بودیم که از سراسر کشور، به موضوع راهیان نور، مقاومت، هشت سال جنگ تحمیلی و... پرداخته شد و آثار بسیاری نیز مورد داوری قرار گرفت.
وی اضافه کرد: بعضی آثار در قسمت شعر بیش از اندازه حتی تعدد نگاه داشتند، اما در قسمت خاطره متاسفانه آنچنان که باید سوژه‌ها بکر نبود.
داور بخش داستان و خاطره یادآور شد: در قسمت داستان نیز ماجرا به همین منوال دنبال شد و در آخر چند کار به‌عنوان خیرالموجودین به‌عنوان اثر برتر شناخته شد.
وی در ادامه سخنانش پیشنهادی برای بهتر شدن جشنواره داد و افزود: حتماً در اختتامیه؛ کارگاه‌هایی با حضور اساتید و افراد برتر برپا شود، تا با شناسایی نقاط قوت و ضعف آثار، برای دوره‌های بعدی با اثر بهتری مواجه شویم.
جمشیدی یادآور شد: حتماً آثار برتر چاپ یا در سایت‌ها بارگذاری شود تا افراد دیگر با مطالعه آنها بتوانند به کار‌های خود قوام ببخشند.
او گفت: حتماً در طول سال کارگاه‌هایی با حضور منتخبان و هنرجویان مستعد برگزار شود و نباید فقط سالی یک بار درباره جشنواره حرف زد و با برگزاری یک اختتامیه ماجرا را خلاصه کرد.
انتهای پیام/