به گزارش خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع‌رسانی دانا؛ هر سالی که بازی‌های آسیایی یا المپیک پیش روی ورزش ایران باشد، نگاه‌ها به ورزش اول کشور یعنی کشتی بسیار متفاوت‌تر و ویژه‌تر از همیشه خواهد بود. به گواه تاریخ و آمار، کشتی همیشه طلایه‌دار مدال‌آوری و افتخارآفرینی بر تارک ورزش ایران بوده و این استمرار را در قهرمانی‌های پیاپی، همیشه حفظ کرده‌است. بالغ بر ۶۰ درصد مدال‌های کسب شده تمام ادوار ایران در بازی‌های المپیک، مربوط به کشتی است و این آمار رشک‌برانگیز در حالی کسب شده که شاید توجهات به این رشته بومی و ملی در حد یک‌سری رشته‌های دیگر نبوده است. اگر آمار مدال‌های کسب شده در مسابقات جهانی و تعدد قهرمانان جهان را هم به این آمار اضافه کنیم، عدد حدود ۸۰ درصدی به دست می‌آید که به‌نظر به سادگی برای سایر رشته‌های ورزشی قابل دسترسی هم نیست.
کشتی آزاد و فرنگی کشورمان در سال ۱۴۰۲ اگر چه به نسبت سال‌های گذشته‌تر روزهای پرفروغ بیش‌تری نداشت اما با این حال با کسب مدال‌های آسیایی و جهانی رنگارنگ، از حیثیت خود دفاع کرد و آمار ۱۳ مدال طلا را در تورنمنت‌های مسابقات قهرمانی آسیا، مسابقات قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی بر جای گذاشت. کشتی ایران در سالی که گذشت، البته که کم‌حاشیه نبود و اتفاقات ریز و درشت متعددی را تجربه کرد؛ از حواشی انتخابات ریاست فدراسیون تا تغییر شبانه سرمربی تیم ملی کشتی آزاد و محرومیت کاپیتان تیم ملی کشتی فرنگی. عناوین کسب شده کشتی فرنگی و البته حواشی پیرامون آن، باعث می‌شود تا زیروبم این رشته ملی جذاب‌تر باشد.
آغاز سال با مدال
رقابت‌های کشتی قهرمانی آسیا ۲۰۲۳ در روزهای پایانی فروردین‌ماه سال ۱۴۰۲ در آستانه قزاقستان صورت گرفت که تیم‌های ملی کشتی ایران نمایش متفاوتی را از خود بر جای گذاشتند. تغییر در ترکیب تیم‌های اعزامی و تصمیم به محک زدن برخی کشتی‌گیران، باعث آن شد که نتیجه نهایی و رده‌بندی تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی با یک‌دیگر تفاوت چشم‌گیری داشته باشد. پژمان درستکار تیمش را با تغییراتی شگرف و اتکا به کشتی‌گیران کم‌تجربه‌تر به قزاقستان فرستاد اما در سمت مقابل حسن رنگرز فرنگی‌کاران زبده‌تری را در عین جوانی در اختیار داشت.
تیم ملی کشتی آزاد کشورمان با کسب ۱۲۴ امتیاز پس از قزاقستان میزبان و ژاپن، به رده سومی رسید. برای پژمان درستکار تنها رحمان عموزادخلیلی مدال طلا به ارمغان آورد و در وزن ۸۶ کیلوگرم نیز علیرضا کریمی به مدال نقره دست یافت. یاسین رضایی، امیرحسین کاووسی و مجتبی گلیج نیز در مسابقات قهرمانی آسیا به مدال برنز رسیدند تا برخلاف انتظارات، ایران تنها ۵ مدال در این آوردگاه کسب کند.
در سمت مقابل اما تیم ملی کشتی فرنگی با کسب ۱۹۶ امتیاز و ایجاد اختلاف امتیازی معنادار با کشورهای دوم و سوم، به مقام قهرمانی در قاره کهن دست یافت. پویا دادمرز، ایمان محمدی، مهدی بالی، ناصر علی‌زاده و امین میرزازاده؛ با درخشش در آوردگاه آستانه به مدال طلا رسیدند تا قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی با اقتدار قطعی شود. امین کاویانی‌نژاد و سجاد ایمن‌طلب به مدال نقره و علیرضا مهمدی نیز به مدال برنز دست یافتند تا ۸ مدال از ۱۰ وزن، تفاوت کشتی فرنگی ایران را با سایر کشورهای آسیایی به رخ بکشد.
یک انتخاب قابل پیش‌بینی
۲۲ تیرماه ۱۴۰۲، نوبت به انتخابات فدراسیون کشتی رسید. ترکیب اعضای مجمع و عملکرد علیرضا دبیر در دوره ۴ ساله نخست، نتیجه این انتخابات را قابل پیش‌بینی کرده بود. قبل از آغاز مجمع همه می‌دانستند که هیچ رقیبی در برابر دبیر، یارای رقابت نخواهد داشت. نتایج تیم‌های ملی از یک سو و فعالیت‌های عمرانی و اقتصادی فدراسیون کشتی به ریاست دبیر از سویی دیگر، تقریباً شانس پیروزی هر کاندیدای دیگری را به صفر رسانده بودند. در پایان مجمع هم دبیر با کسب ۳۸ رأی از مجموع ۳۸ رأی مأخوذه برای دومین دوره با اقتدار بر کرسی ریاست فدراسیون نشست. البته که این انتخابات حاشیه‌های بسیاری را هم در بطن خود داشت؛ از ماجرای اعتراض عباس جدیدی تا ابطال انتخابات، ماه‌ها پس از برگزاری مجمع و با شکایت در مجتمع قضایی صدر تهران که البته هنوز متقن نبوده و دبیر بدون مشکل خاصی در سال منتهی به المپیک، به کار خود ادامه داده است.
۲ طلای سنگین؛ ره‌آورد کشتی از شرق اروپا
کشتی آزاد و فرنگی ایران برای کسب حداکثر سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس و بهبود نتایج سال‌های قبل، اواخر تابستان سال ۱۴۰۲ به صربستان، محل برگزاری رقابت‌های جهانی کشتی رفت. با توجه به ادغام گزینشی المپیک با مسابقات جهانی و تعدد کشتی‌گیران در اوزان المپیکی، پیش‌بینی می‌شد که کار بسیار سختی پیش‌روی کاروان کشتی ایران در بلگراد باشد و این اتفاق هم افتاد. کشتی ایران در مجموع فرنگی و آزاد تنها با کسب ۲ مدال طلا آن هم در سنگین‌وزن به خانه برگشت و البته توانست ۶ سهمیه المپیک ۲۰۲۴ را هم به دست بیاورد. با این همه اما نتیجه رخ داده در بلگراد، با هیچ متر و معیاری قابل دفاع نیست.
در کشتی آزاد ایران با کسب یک مدال طلا توسط امیرحسین زارع، ۲ مدال نقره توسط حسن و امیرمحمد یزدانی و یک مدال برنز توسط محمد نخودی در غیاب جردن باروز، در مجموع ۴ مدال و ۳ سهمیه المپیک را کسب کرد. در تلخ‌ترین اتفاق، کامران قاسم‌پور به علت مصدومیت جایی در ترکیب تیم اعزامی نداشت و حسن یزدانی نیز برای پنجمین بار در برابر دیوید تیلور آمریکایی تن به شکست داد تا پژمان درستکار سیر سقوط خودش را از ۲۰۲۱ ادامه بدهد و از ۳ مدال طلای آن سال، به تنها یک مدال برسد.
در کشتی فرنگی هم فقط یک مدال طلا توسط امین میرزازاده دشت شد. علیرضا مهمدی در صربستان مدال نقره گرفت و پویا دادمرز، محمدرضا گرایی و محمدهادی ساروی نیز مدال‌های برنز را برای حسن رنگرز گرفتند. در مهم‌ترین حاشیه، محمدعلی گرایی با پرتاب بطری در وسط مبارزه برادرش برای راه‌یابی به دیدار رده‌بندی، با محرومیت شدیدی از سوی اتحادیه جهانی کشتی مواجه شد که فرصت حضور در چند تورنمنت را هم از او گرفت اما در نهایت با پی‌گیری‌های فدراسیون کشتی، محرومیت وی بخشیده و به جزای نقدی تبدیل شد. کشتی فرنگی ایران هم در صربستان به ۳ سهمیه المپیک دست یافت.
طلایه‌داری کشتی ایران در دیار اژدها
بلافاصله پس از پایان مسابقات جهانی، نوبت به بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگ‌ژو در اوزان المپیکی کشتی رسید. شرایط بغرنج کاروان ایران در چین و بحث نیاز کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان به افزایش مدال‌های رنگارنگ کاروان فرزندان ایران‌زمین در دیار اژدها، فدراسیون و تیم‌های ملی کشتی را بر آن داشت که با حداکثر توان و نفرات راهی این تورنمنت نه‌چندان سخت شوند. بدون تردید مدال‌های کسب شده تیم‌های کشتی ایران در بازی‌های آسیایی، تأثیر مستقیم و شگرفی بر سبد مدال‌آوری کاروان ایران در چین گذاشت و تا حد زیادی نشان‌های رنگارنگ کشتی مثل همیشه، جور ناتوانی سایر رشته‌ها را کشید.
کشتی آزاد با کسب ۳ مدال طلا توسط یونس امامی، حسن یزدانی و امیرحسین زارع؛ ۲ مدال نقره رحمان عموزادخلیلی و مجتبی گلیج عملاً به قهرمانی در بازی‌های آسیایی رسید. کشتی فرنگی هم با کسب ۲ مدال طلا توسط محمدهادی ساروی و امین میرزازاده، ۲ مدال نقره امین کاویانی‌نژاد و ناصر علی‌زاده و تک مدال برنز دانیال سهرابی، نتیجه بهتری از سایر رقبا گرفت و تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی کشورمان با کسب مجموع ۱۰ مدال رنگارنگ، رتبه کاروان ایران را به طرز محسوسی ارتقا دادند.
استعفای ناگهانی؛ خداحافظ آقا پژمان!
رفاقت علیرضا دبیر و پژمان درستکار که از روزهای قهرمانی دبیر شروع شده بود، بعید به‌نظر می‌رسید که به سادگی دچار اختلال و حاشیه شود. همه می‌دانستند که اگر دبیر رئیس فدراسیون نمی‌شد، درستکار حتی در کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد به عنوان یک مربی هم جا نداشت، چه برسد به سرمربیگری تبار ستاره‌های ایران. با این همه اما درستکار حدود ۲ سال متفاوت را در تیم ملی کشتی داشت و مدال‌های زیادی را برای ایران به ارمغان آورد اما استعفای ناگهانی و شبانه وی که با موافقت دبیر همراه شد، همه را به شوک وا داشت. پژمان درستکار به دلایل شخصی از تیم ملی رفت و عطای هدایت تیم ملی را به لقایش ترجیح داد تا محسن کاوه، سرمربی سابق خود دبیر و درستکار بر مسند هدایت تیم ملی در راه المپیک پاریس بنشیند.
و در مسیر المپیک ۲۰۲۴
با پایان بازی‌های آسیایی، عملاً رقابت‌های معتبر بین‌المللی برای کشتی ایران پایان یافت. کارشکنی دولت آلبانی در صدور ویزا برای تیم‌های زیر ۲۳ سال ایران، فرصت حضور در رقابت‌های جهانی را از تیم امید گرفت. در ادامه سال چرخه‌های انتخابی تیم‌های ملی و لیگ‌های برتر کشتی آزاد و فرنگی ادامه یافتند و اعزام‌ها به تورنمنت‌های خارجی هم ادامه داشت تا دوبنده‌پوشان ایرانی سال ۱۴۰۳ را با حداکثر آمادگی در راه رسیدن به ۶ سهمیه باقی‌مانده المپیک ۲۰۲۴ پاریس، به پیش بروند؛ چرا که کلیت ورزش ایران به مدال‌های کشتی در فرانسه دل بسته و امید زیادی خواهد داشت.