به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ کیکاوس پورایوبی، روزنامه نگار در یادداشتی نوشت: کسانیکه قبلا از نویسنده این یاداشت متن هایی را در نقد اقتصادی دولت سیزدهم خوانده‌اند و اکنون این یاداشت را مطالعه می‌کند، این سوال برایشان پیش می‌آید چه اتفاق مبارک و نادری رخ داده که نویسنده ۱۸۰ درجه نسبت به گذشته تغییر موضع داده و از عملکرد دولت سیزدهم دفاع می‌کند.
البته سوال برحقی است، کشور دارای ابزار‌های متعددی جهت آزادی تفکر ، بیان و انعکاس آن می‌باشد، بنابراین کنکاش در تم فکری نویسنده‌ای لازمه جهان پرهیاهوی امروزیست، لازم است قبلا بصراحت گفته باشم برای این نوشتار نه هزینه‌ای دریافت می‌کنم، نه انتظار ارتقای مقامی را دارم، لیکن این اصل اساسی را هر انسانی می‌تواند بپذیرد که واقعیت‌ها در هر زمانی برای مان محقق شد همانند تیغ اوکام، اصل ساده را باید بپذیریم و پیچیده شدن مساله دلیل بر درست بودن آن نیست، بنابراین با حساب و کتاب به مساله ورود کنیم.
تحقیق و پژوهش بدون تعصب بخاطر منافع ملی باید بدور از جارو جنجال در رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها به اطلاع مردم رسانده شود، اینکه گفته می‌شود مردم را نسبت به آینده امیدوار سازیم صحبت حقی است، اداره و توسعه کشور در مدارهای‌های علمی خود قرار گرفته است، اگر این اصل اساسی توسعه را بپذیریم که توسعه اقتصادی زیر بنای توسعه پایدار است، دولت شتابان در حال ریل گذاری و درحال گذار به توسعه اقتصادی است. در آمد‌های نفتی در بودجه سال ۱۴۰۳ نسبت به سال گذشته ۱۱ درصد کاهش داشته است این درحالی است که سهم مالیات در بودجه سالیانه از حدود ۳۰درصد به ۵۳ درصد در سال ۱۴۰۳ رشد داشته است، تمرکز اصلی مالیات هم روی مالیات ارزش افزوده است هر Transaction که انجام می‌شود، خود به خود ۹ درصد درآمد برای دولت کسب می‌کند، هر چقدر تمرکز دولت‌ها از منابع نفتی کاسته شود، به ناچار برمالیات افزوده خواهد شد، این یعنی توازن طبقاتی، پیش بسوی مردم‌سالاری و دموکراسی، برای اینکه دولت کوچک‌تر می‌شود، بازار خودش را پیدا می‌کند، چرخه رقابت در تولید، جایگزین سیستم معیوب اقتصاد دولتی می‌شود، آنوقت دولت می‌شود هدایت کننده، حمایتگر و ناظر، مردم خودشان چرخه‌های اقتصادی را دردست می‌گیرند، این چیزی است که باید اتفاق بیفتد، ۱۲۰ سال وابستگی به رانت نفتی بلاخره باید جایی بریده شود، الان دولت جرات پیدا کرده بنابراین باید کمک شود، می‌دانیم مشکلاتی است، اصلا قابل اغماض نیست، همه ما در رنج هستیم، فقر، تورم، بیکاری، مشکل مسکن، ازدواج جوانان و …؛ این پدیده‌ها حاصل اقتصاد بیماری است که سالهای متعددی است برروی هم تلمبار شده است، ولی چشم انداز و افق آینده روشن است؛ صادرات نفت و میعانات نفتی باید برای توسعه بخشهای عمرانی و زیر ساخت‌ها استفاده شود، استفاده از این سرمایه برای بودجه جاری کشور یعنی نابودی منافع ملی و افزایش فساد سیستم اداری؛ برای کاهش ضریب جینی که منجر به توزیع عادلانه ثروت خواهد شد، تنظیم مالیات است که دولت محترم آنرا به شکل پلکانی دربودجه تدوین کرده، شاید دروهله اول فشار بر مردم بیشتر احساس شود لیکن از بدیهیات علم اقتصاد است؛ مالیات برمبنای درآمد‌ها، متغیر می‌باشد. از طرف دیگر فراموش نکنیم در منطقه هنوز حرف اول را می‌زنیم، بجز ترکیه، کشوری که مدتهاست بیزنس بالایی دارد، سرمایه‌گذاری قابل قبولی دارد و در حال صنعتی شدن می‌باشد، بقیه کشورها جز زرق و برقی به ظاهر زیبا فعلا چیزی برای گفتن ندارند و تصوراتی برای آینده خودشان ترسیم کرده‌اند که شاید محقق شود و شاید هم نشود؛ ما یک nation state هستیم، درحالیکه بسیاری از کشورهای دور و بر ما هنوز به این فصل از تمدن نرسیده‌اند.
با ساختن یک شهر مصنوعی در بنیادهای هویتی یک حکومت تغییر اساسی حاصل نمی‌شود، فروریختن ساختار قبیله‌ای و قومی، بافت‌های فرسوده یک کشور را دگرگون می‌کند، سیستم وخرد جمعی در تصمیم گیری مدیران کشورها را به دروازه‌های تمدن امروزی سوق می‌دهد؛ امروز ایران عزیز در تحقق آرمان‌های دیرینه خود می‌باشد و این خط مشی، نیاز به عزمی بلند و راسخ دارد.
انتهای پیام/