به گزارش خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع رسانی دانا؛ المپیک ۲۰۲۴ پاریس با آمارهای ریز و درشتی که برجای گذاشت، بالاخره به پایان رسید. کاروان ایران با کسب ۱۲ مدال رنگارنگ از بین ۴۰ المپین اعزام‌شده، بر رده بیست‌ویکم المپیک قرار گرفت تا رشد نسبتاً قابل‌قبولی در قیاس با المپیک ۲۰۲۰ توکیو داشته باشد اما تنوع رشته‌های مدال‌آور در پاریس، نصف شد و یک آمار طعنه‌آمیز را هم بر جای گذاشت.
۱۵ اعزامی و ۱۲ مدال؛ خلاصه‌ای از عمل‌کرد چشم‌نواز و دل‌گرم‌کننده کاروان‌های کشتی و تکواندوی ایران است. کشتی آزاد و فرنگی روی‌هم ۸ مدال شامل ۲ طلا، ۴ نقره و ۲ برنز به‌دست آوردند و تکواندو هم ۴ مدال شامل یک طلا، ۲ نقره و یک برنز دشت کرد تا تمام افتخارآفرینی‌های کاروان کشورمان بر دوش ۲ رشته همیشه مدال‌آور سنگینی کند؛ رشته‌هایی با رؤسای قهرمان المپیک.
هادی ساعی پس از مدال طلای آرین سلیمی یکی از کلیدی‌ترین جمله‌های این المپیک را بر زبان آورد؛ «بدنِ آرین الان لِه است و امشب هر سمتی بخوابد، درد دارد؛ من این دردها را تجربه کرده‌ام.» سپردن کار به قهرمان المپیک یعنی همین؛ کسی که زیروبم ورزش قهرمانی را یکی کرده و از تمام قصه‌هایش خبر دارد. ساعیِ قهرمان المپیک، بعد از ۱۶ سال قهرمان المپیک ساخت.
کشتی هم مثل همیشه دوشادوش تکواندو، جور کاروان را کشید و ۸ مدال کسب کرد که شاید ۲ یا ۳ نقرۀ آن، با کمی خوش‌شانسی و تلاش ممکن بود به رنگ زر در بیایند. تأثیر مدیریت علی‌رضا دبیر هم بر تک‌تک این مدال‌ها کتمان‌شدنی نیست. استیلای نگرش المپیکی بر کالبد فدراسیون و تیم ملی، بهترین نتیجه کمّی تاریخ کشتی را رقم زده‌است.
حالا ۲ فدراسیون که ۲ قهرمان المپیک سکان‌دارش بوده‌اند، ظرف مدت کوتاهی درخشیده‌اند و به رشته‌های دیگر طعنه می‌زنند. ۱۵ المپین و ۱۲ مدال، زنگ هشدار و البته پاسِ گلی به وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک خواهد بود؛ هشدار از بابت وضعیت نامناسب سایر فدراسیون‌ها با رؤسای غیرمتخصص و پاسِ گلی برای تغییر رویه و اعتماد به قهرمانان ورزشی در جایگاه مدیریتی.