به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، آنچه که امروز در مردادماه به موضوع مستأجران می‌پردازیم، به‌این‌علت است که در یکی ۲ ماه مانده به آغاز مدارس، نقل و انتقال روستاییان برای ادامه تحصیل فرزندان و یا کارمندان و برخی دیگر از اقشار جامعه شروع می‌شود و باید از همین امروز فکری برای آن شود نه روز واقعه که بگویم دیر است و ان‌شاءالله سال بعد و باز همین دور بی‌نتیجه به ضرر مردم تمام شود.
شاید علاج امروز همان وعده سال بعد باشد که باید به فکر آن باشیم، متأسفانه تا امروز جلسات متعدد مسکن و اتحادیه دفاتر نقل و انتقال، درست در زمان آغاز فصل تمدید قراردادهای منازل اجاره‌ای برگزار می‌شود که اولاً هیچ دردی از مستأجران دعوا نمی‌کند و ثانیاً فرصتی بسیاری کمی برای تصمیم‌گیری، کارشناسی و تعیین قیمت وجود دارد که بازهم به ضرر مردم تمام می‌شود، چون دقیقاً وضعیت کشاورزان گندم‌کاری است که برای تحویل محصول خود به مرکز خرید، مجبور هستند هر قیمتی که رانندگان حمل و نقل می‌گویند قبول کنند و در انتظار نشسته تا شاید مسئولین فکری به حال نظارت کنند.
موضوع قیمت‌های منازل مسکونی که کابوس هر ساله و هر روزه مستأجران است، شاید برای کمتر کسی قابل‌درک نباشد، عموم زوج‌های جوانی که تصمیم به زندگی مستقل و جدا از خانواده می‌گیرند، اگر از پشتوانه مالی خانواده پدری برخوردار نباشند، باید هر ساله خود را آماده کوچ اجباری کنند و یا با افزایش قیمت اجاره‌بهای صاحب‌خانه، شبانه‌روز تلاش کنند که سر ماه برای پرداخت بدهی، کم نیاورند.
سریال‌ها و فیلم‌های زیادی در خصوص این چالش بزرگ زندگی ساخته شده است و حتی خبرگزاری‌های متعددی به صورت‌های مختلف به این موضوع مهم و حساس امروز و دیروز اشاره داشتند، امّا سؤال عموم جامعه این است که نتیجه چه شد؟ چرا تأثیری مثبت ایجاد نشد؟ چرا کسی به فکر حل مشکل نیست؟ آیا نقش افراد سودجو در پشت‌صحنه وجود دارد؟
*نظارتی وجود ندارد
مهدی رحمانی شهروند مستأجر بیجاری می‌گوید: هرساله در فصل نقل و انتقال مستأجران شاهد تورم، گرانی وحشتناکی هستند، متأسفانه باوجوداینکه بلای مستأجری در ابتدای زندگی هر زوج جوانی وجود دارد ولی گویی برای برخی مسئولان قابل‌درک و لمس نیست وگرنه راه چاره‌ای برای این مشکل ساده و پیش پا افتاده می‌گرفتند.
وی افزود: قصه غمناک اجاره‌نشینی در بیجار تعریف و معنایی دیگر دارد و به‌جز عوامل ملی و سراسری است، از جمله مزایای شهرهای کوچک مدیریت راحت‌تر و کم حاشیه آن است، نظارت در این شهر ۵۰ هزارنفری آن‌قدرها سخت نیست که بهانه بیاوریم که نیروهای ما توان بازرسی چندین بنگاه نقل و انتقال‌ها نباشد.
این شهروند بیجاری توضیح داد: چرا هر ساله افزایش قیمت اجاره و حتی قیمت خرید منازل مسکونی خالی بدون درنظرگرفتن تورم است و حتی بودن درنظرگرفتن افزایش حقوق‌هاست، هر صاحب‌خانه‌ای هرچه دلش بخواهد قیمت پیش و اجاره را افزایش می‌دهد، خیلی کم پیش‌آمده که یک صاحب‌خانه‌ای قیمت را چندین سال تغییر نداده و هوای مستأجر خوب را داشته باشد.
رحمانی با اشاره به اینکه جمعیت کنونی شهر و مستأجران تابع مهاجرانی است که در دهه‌های اخیر کوچ کرده و در خارج از استان و یا کشور زندگی می‌کنند و منازل مسکونی خود را با هر قیمتی که تصور می‌کنند در همان محل زندگی خود می‌توانستند اجاره دهند، قیمت‌گذاری می‌کنند و اصلاً متوجه نیستند اینجا بیجار است!
این مستأجر پیش‌کسوت بیجاری ادامه داد: سال‌هاست که به علت توان مالی اندک و درآمد ناپایدار، نتوانسته‌ام منزلی مناسب برای خانواده‌ام تهیه کنم و از کابوس مستأجری راحت شوم، هر ساله با استرس به روزهای تقویم نگاه می‌کنم و هر روز سعی می‌کنم با کسب درآمد بیشتر، بتوانم مقدار بیشتری را پس‌انداز کنم تا شاید سر ماه، دغدغه کمتری و استرس کمتری را به خود و خانواده منتقل کنم.
*وام ازدواج یا وام اجاره منزل
حمید مرادنیا شهروند بیجاری که به‌تازگی متأهل شده است، گفت: متولد دهه ۶۰ هستم و بعد از سال‌های کار و تلاش، امسال موفق شدم که مراسم ازدواج ساده‌ای برگزار کنم و با حمایت تهیه جهیزیه سپاه بیجار، برای تسهیلات قرض‌الحسنه ازدواج اقدام کردم که مجموع پولی که الان دارم، حدود ۶ میلیارد ریال است.
وی افزود: با همین مقدار موجودی، تصور می‌کردم نهایت با یک میلیارد ریال رهن، می‌توانیم با مابقی آن یک خودروی سواری مناسب تهیه کنیم، متأسفانه وقتی وارد بنگاه معاملاتی شدیم، برق از سرمان پرید، چرا که در شهر بیجار پیش اجاره یک واحد ۵۰ متر در حاشیه شهر بیجار باید ۵ میلیارد ریال و اجاره ماهیانه ۶۵ میلیون ریال باشد؟
این تازه‌داماد بیجاری ادامه داد: نمی‌دانم واقعاً در بیجار زندگی می‌کنم یا در قلب پایتخت تهران و شهرک غرب، به‌راستی این چه قیمت‌گذاری برای یک واحد ۵۰ متری آن‌هم در حاشیه شهر بیجار نه مرکز و یا بلوار معروف شد، چرا نظارتی وجود ندارد که هر کسی برای خودش قیمت می‌گذارد و بنگاههای معاملاتی هم درواقع با توجیه‌کردن آن، فقط به دنبال کسب وجه معامله هستند.
مرادنیا گفت: امروز که ازدواج کرده و آرزوهای زیادی حداقل برای ثبت‌نام در سامانه خرید خودرو داشتم، سرپناهی ندارم و باید چشم به دست والدین هر ۲ خانواده داشته باشم که از جایی قرض یا وام برایمان کمک مالی بیشتری تأمین کنند تا شاید بتوانم در حاشیه دورتر این شهر، یک منزل مسکونی با قیمت مناسب پیدا کنم.
*نظارت فدای صاحب‌خانه‌ها شده است
مریم میرزایی دفتردار بنگاه معاملاتی بیجار گفت: وقتی صاحب‌خانه‌ها بر اساس احتیاج مالی که به یک مبلغ دارند، برای ملک خود قیمت می‌گذارند و هر چه‌قدر هم ما برای عدم همخوانی قیمت با موقعیت و وضعیت ملک دلیل می‌آوریم، منطق صاحب‌خانه روی یک پاشنه می‌چرخد.
وی افزود: امروز صاحب‌خانه‌ها باتوجه‌به اینکه باید در سامانه خانه‌های خالی (amlak.mrud.ir) مشخصات منزل مسکونی مورد اجاره خود را ثبت کنند، هر طور صلاح بدانند (اجاره) مسکن تعیین می‌کنند، زیرا نظارت در همین سامانه وجود ندارد و اگر با اعمال مالیات قرار بود اتفاقی مثبت رخ دهد، فقط به ضرر مستأجران تمام شده است.
میرزایی ادامه داد: یکی از مواردی که بیشترین تأثیر را در خالی ماندن خانه دارد، داشتن فرزند زیاد، سروصدای تازه‌عروس که مهمان زیادی خواهند داشت، ساکت و بدون جنب جوش بودن فرزند، کم‌مصرف کردن آب، برق و گاز مشترک و در کل یک مستأجر باید همانند یک عابربانکی که در منزل باید فقط سروقت پرداختی داشته باشد و هیچ بازخورد منفی نداشته باشد.
*گرانی‌ها نظارت ندارد درآمد کفاف نمی‌کند
احمدرضا صادقی یکی از صاحب‌خانه‌های بیجاری گفت: منزل بازنشسته آموزش‌وپرورش هستم و با حقوق کمتر از ۱۰۰ میلیون ریال در ماه، گرانی بازار و خرج و مخارج، چاره‌ای ندارم که برای جبران کسری درآمد، به فکر اجاره‌بهای باشم که دغدغه‌ای برای دوران کهن‌سالی و مخارج درمانی و غیره باشم.
وی افزود: الان شما حساب کنید، افزایش قیمت کالاهای اساسی و مایحتاج زندگی چقدر افزایش‌یافته، حقوق بازنشستگان کشوری چقدر افزایش داشته است، مخارج تعمیرات منزل، نگهداری تأسیسات و حتی مالیات اجاره یا رهن، همگی به کنار، وقتی ۲ دانشجوی دانشگاه آزاد داشته باشید، دیگر حقوق جواب نمی‌دهد.
این صاحب‌خانه ادامه داد: ماهم از افزایش قیمت اجاره‌خانه و رهن راضی نیستیم، در واقع این افزایش قیمت تازه با مخارج زندگی امروز سربه‌سر می‌شود، فقط زندگی می‌کنیم که روزگار را سپری کنیم، گرانی‌ها آن‌قدر زیاد شده است که هیچ درآمد اضافه‌ای به معنای زندگی بهتر نیست، بلکه مخارج جدید به شما اضافه می‌شود.
صادقی توضیح داد: فردا همین فرزندان من قرار است که فارغ‌التحصیل شوند، هزینه تحصیل به کنار، وقتی بیکار در منزل چشم به دست من دارند، خوب باید حداقل ماهیانه ۵۰ تا ۶۰ میلیون ریال پول‌توجیبی داشته باشند که در شهر و در میان هم‌سن‌وسالان خود احساس سرافکندگی و نداری نداشته باشند، با کدام حساب و کتاب شما می‌توانید حقوق سال دیگر من را افزایش دهید که یک خانواده چهارنفره دهک سوم، بتواند بدون نیاز مالی زندگی کند.
وی گفت: رئیس‌جمهور و دولت باید مشکل اصلی که گرانی افسارگسیخته جامعه است را کنترل کنند، اگر این گرانی رها شده افسار نشود، هر روز بدتر از روز قبل فشار اقتصادی کمر مردم را خم می‌کند و جوانان فقط می‌توانند یک مصرف‌کننده باشند تا تولیدکننده و درآمدزا، باید چاره‌ای درست‌وحسابی کرد.