به گزارش خبرنگار سیاسی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در حالی جریان رادیکال اصلاحات تمام تلاش خود را کرد تا مانع تشکیل دولت وفاق ملی شود، اما سرانجام همدلی و وفاق مجلس و دولت منجر به روی کار آمدن دولت وفاق شد.

دولتی که به رقم حضور گسترده ای از طیف اصلاح طلب در آن اما همچنان رضایت اصلاح طلبان تندرو را جلب نکرده و این جریان در صدد است تا به هر شکلی با اعمال فشار بر دولت چوب لای چرخ آن بگذارد.

این جریان در پی آن است که دو مسئله حجاب و اینترنت را ابزار فشار بر دولت قرار دهد تا از این طریق یا مطالبات و سهم خواهی خود را عملیاتی کند و یا دستکم زمینه را برای  آشوب خیابانی مهیا کند.

در شرایطی که مطالبه قاطبه جامعه بهبود وضعیت اقتصادی و معیشت است و از سوی دیگر شخص رئیس جمهور نیز بر این مقوله تاکید دارد اما جریان رسانه ای اصلاحات در تلاش است تا به این بهانه که بهبود شرایط اقتصادی زمان بر است، معیشت را از اولویت اول کشور و دولت خارج کند.

موج رسانه ای این جریان به بهانه اینکه اصلاح اقتصادی دست کم 2 سال به طول خواهد انجامید، صبر مردم را کمتر از این میزان دانسته و معتقد است در کمتر از دو سال پرداختن به مسئله اقتصادی باید دولت اقداماتی در زمینه اینترنت و حجاب زنان انجام دهد.

روزنامه هم میهن در گزارشی نوشته است: جامعه نمی‌تواند دو سال صبر کند و خیلی که دندان روی جگر بگذارد تا پایان سال است و تا آن‌وقت دولت باید کاری بکند تا جامعه احساس کند که واقعاً قرار است این دولت کاری انجام دهد.

این روزنامه در بخش دیگری از گزارش خو د آورده است: شاید چاره‌ای جز این نباشد که به در دسترس‌ترین موضوع‌ها برای زنده نگه‌داشتن امید پرداخته شود. اول، در حوزه اینترنت و دوم، در حوزه جامعه. در حوزه اینترنت، حل معضل خودساخته فیلترینگ و در حوزه جامعه، موضوع زنان می‌تواند مهمترین تصویر وفاق با مردم باشد که حل آنها پیام امیدبخشی به جامعه ارسال می‌کند؛ پیامی که نشان می‌دهد واقعاً اتفاقی رخ داده و قرار است در پروژه وفاق، مردم هم شریک باشند.

ماندن در کنار دولت دست و پا گیر است!

اعمال فشار طیف تندرو اصلاحات به دولت تنها به جابه جایی اولویت ها محدود نمی شود. این جریان در تلاش است تا به ایجاد شکاف عمیق بین دو رویکرد ماندن با دولت یا موج سواری خیابانی دامن بزند.

محسن آرمین از چهره های تئوریسین اصلاحات به تازگی در اظهاراتی گفته است: ایستادن در کنار دولت موجب فاصله گرفتن از جامعه می‌شود.

این اظهارات نشان می دهد که اصلاح طلبان رادیکال بر این باورند که اگر برای حل مشکلات کشور در کنار دولت ایستاده و از آن حمایت کنند امکان پرسه زنی های خیابانی را از دست خواهند داد.

این اظهارات در حالی مطرح می شود که اصلاح طلبان خود را عامل اصلی پیروزی مسعود پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری معرفی می کنند و معتقدند که با رویکرد تغییر توانستند پزشکیان را بر کرسی پاستور بنشانند. با این حال به  جای آنکه نسبت به وی احساس مسئولیت داشته و در برنامه های دولت همراه پزشکیان باشند، اردوکشی های خیابانی را اولویت اصلی خود دانسته و ماندن در کنار دولت را عاملی برای از دست دادن این امکان عنوان می کنند.

این جریان بر این باور است همانطور که عامل پیروزی پزشکیان در انتخابات بوده است می تواند در تداوم حمایت مردم از رئیس جمهور هم نقش داشته باشد یعنی به تعبیر دیگر رگ خواب جامعه برای حمایت از پزشکیان یا مخالفت با آن را در اختیار دارد.

این در حالی است که  مواضع و رفتار این جریان دست کم از زمان تبلیغات انتخاباتی تا روی کار آمدن مسعود پزشکیان نشان داد که  پروژه ثابت و مستمر اصلاحات در برابر دولت، تلاش برای تامین مطالبات جریانی خود و فرعی و اصلی کردن اولویت های خود می‌باشد.