به گزارش خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع‌رسانی دانا؛ دیگر کم و بیش همه به اظهارات عجیب و ساختارشکن جواد خیابانی عادت کرده‌ایم؛ از جملات قصار در گزارش‌های فوتبال داخلی و خارجی گرفته تا صحبت‌های هفته به هفته در قالب یک کارشناس - مجری تلویزیونی. خیابانی را شاید همه قبل‌ترها به گزارش‌های حماسی‌اش می‌شناختند - نظیر بازی تاریخی تیم ملی فوتبال ایران با استرالیا - اما حالا از آن کلاه، هیچ پشمی نمانده و همه آقا جواد تلویزیون را به جملات بی‌ربط و تلاش مذبوحانه برای وایرال شدن می‌شناسند.
روز گذشته هم خیابانی اظهارات شاذ خود را تکرار کرد اما این بار در قالب حمله‌ای شگفت‌انگیز و نقدهایی یک‌طرفه. او گفت که مردم ایران، تیم ملی را دوست ندارند چون تیمِ نفاق است و نه تیم وفاق! خیابانی مدعی شد که یک‌سری از بازیکنان، سوگولی‌های کادرفنی و امیر قلعه‌نویی هستند که تحت هر شرایطی بازی می‌کنند ولی آن‌ها که عالی‌اند و جوان‌تر، به همین دلیل و در پی باندبازی در تیم ملی هیچ جایی در تیم ندارند و اینکه با احترام به سردار آزمون و مهدی طارمی، تیم ملی باید جوان شود.
در لزوم جوانگرایی و تغییر نسل تیم ملی فوتبال در آستانه جام جهانی ۲۰۲۶ که هیچ شکی نیست اما شاید فقط این جواد خیابانی باشد که انتقاد دل‌سوزانه و درست را به بدترین شکل ممکن بازگو می‌کند تا این برداشت در اذهان عمومی متبادر شود که خیابانی از تریبون رسانه ملی و صداوسیمای ملی سؤاستفاده کرده تا عقده‌های درونی‌اش را وا بگشاید و در یک مونولگ نیم ساعته، بی‌وقفه تیم ملی و هر آن چه که هست را بکوبد و تخریب کند؛ بدون توجه به رسالت سیمای ملی.
بیشتر بخوانید؛
تاج: صداوسیما چرا به خیابانی تریبون داده؟/ جواب غرض‌ورزی‌ها را نمی‌دهم
خیابانی گفته مردم تیم ملی را دوست ندارند اما به این ادعا تنها در شرایطی می‌توان اعتبار داد که او نماینده و وکیل مردم باشد که نیست؛ و اِلا یک اظهار نظر شخصی است که باز هم بیان آن در صداوسیما نمی‌تواند درست باشد. همین ۹ ماه پیش که تیم ملی از سد ژاپن گذشت، هم قلعه‌نویی بود، هم سردار و هم طارمی و بیرو؛ اما بردن ژاپن مردم را شاد کرد. به اندازه برد مراکش و ولز در جام جهانی. مهم‌تر از همه به‌عنوان یک مفهوم ملی توانست در یک برهه مهم سرمایه اجتماعی تولید کند، پس اینکه مردم تیم ملی را دوست ندارند، مشروع نیست.
خیابانی انگار غرق در ساده‌سازی مفاهیم و با یک نگاه دم‌دستی به فوتبال حرف می‌زند و این به نفع تیم ملی و رسانه ملی نیست. این اظهارات محصول همان دیدگاهی است از فوتبال می‌خواهد فیلم هندی بسازد و همه‌چیز احساسی و شاعرانه کند؛ بدون توجه به ابعاد اجتماعی تیم ملی. ایده خیابانی همه مسائل فوتبال را با یک راه‌حل یک خطی حل می‌کند اما پروژه‌های مهمی چون تغییر نسل فعلی تیم ملی پیچیده‌تر آن است که بتوان به این شکل با آن‌ها مواجه شد. کادرفنی تیم ملی باید از ظرفیت‌های فوتبال ایران درست استفاده کند اما بحث جوانگرایی تنها به این روی‌کرد محدود نیست.
همه می‌دانیم که شجاع خلیل‌زاده به ۳۵ سالگی رسیده و کُند و پیر است. روزبه چشمی مثل قبل نیست و علی‌رضا بیرانوند هم در بازی‌های اخیر اشتباهات زیادی دارد. سردار آزمون پس از خروج از بایرلورکوزن و رم، افت کرده و آن سردار همیشگی نیست. مهدی طارمی هم در ۵ بازی اخیر فقط یک گل زده. دفاع راست مطمئن نداریم، علی‌رضا جهان‌بخش آخرین بازی خوبش را مقابل قطر انجام داده و کمیت وسط تیم ملی هم بدون احمد نوراللهی لَنگ می‌زند اما تیم ملی دارد می‌برد و تیم برنده را نمی‌توان کوبید و از نو ساخت.
بیشتر بخوانید؛
رضایی: رسانه ملی باید در خدمت تیم ملی باشد؛ نتایج خوبی گرفته‌ایم
در فوتبال همه آمار و ارقام زیر بیرق نتیجه هستند. چه بسا تیم‌هایی که زیبا بازی نکرده‌اند و چنگی به‌دل نزده‌اند اما قهرمان شده‌اند و همه جام را دیده‌اند، نه بازی را. مثل پرسپولیس برانکو، ایتالیای مارچلو لیپی، پرتغال سانتوس و ده‌ها تیم دیگر. همه در خدمت نتیجه هستند و نتیجه پادشاه آمارهاست. خیابانی یا نمی‌بیند که تیم ملی صدرنشین است و با پیروزی در ۲ بازی دیگر می‌تواند صعود سریعی به جام جهانی داشته باشد، یا نمی‌خواهد که ببیند. در هر ۲ صورت، تمام موارد مبین این هستند که او هرگز کارشناس معتبر و عادلی برای صداوسیمای ملی نیست. رسانه ملی، تیم ملی، عِرق ملی و غیرت ملی؛ همه از واژه «ملی» کنار خود بهره می‌برند و این واژه «بار معنایی» دارد؛ یک واژه دم‌دستی نیست.
خیابانی می‌توانست در توئیتر یا اینستاگرام شخصی‌اش هر که را خواست، نقد کند اما احتمالاً آقا جواد اهل فضای مجازی نیست چون در فضای مجازی همه از او و جملات قصار و گزارش‌های بی‌معنی‌اش به ستوه آمده‌اند و اگر بدانند خیابانی صفحه دارد، از خجالت‌اش در می‌آیند. شما را به قهر کردن از گزارش و اجرا می‌شناختیم، همان قهری که دیری نپایید و شهوت دیده شدن شما را به آنتن برگرداند. خیابانی گفته مردم تیم ملی را دوست ندارند اما آقا جواد؛ مردم شما را دوست دارند؟!