به گزارش خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ فدراسیون جودو در سالیان اخیر یکی از منفعل‌ترین و خاموش ترین فدراسیون‌های ورزشی کشور در ادوار اخیر بوده است. رشته ای که به دلیل اتفاقات مسابقات جهانی 2019 ژاپن با تعلیق 4 ساله روبرو شد و قرار بود پس از تعلیق مجدداً حضور پرقدرت و فعالی در میادین و رویدادهای جهانی داشته باشد، اما پس از گذشت 14 ماه هنوز خبری از این حضور پررنگ نیست تا در عمل تلاشی برای جبران عقب افتادگی 4 ساله تعلیق شاهد نباشیم.

عقب افتادگی  که آرش میراسماعیلی پس از ناکامی در بازی‌های آسیایی روی آن تاکید داشت و تلاش بیشتر از سایر کشورها را تنها راه جبران این موضوع می‌دانست، اما در واقعیت مانند بسیار دیگر از وعده‌های رئیس فدراسیون این صحبت‌ها نیز بدون پشتوانه مطرح شد. از طرف دیگر در مدت تعلیق و پساتعلیق بارها و بارها مواردی از سوی میراسماعیلی مطرح شد که هیچ کدام محقق نشد و هیچ کسی نیز پیگیر این موضوعات نشد.

میراسماعیلی حتی پس از ناکامی در بازی‌های آسیایی 2022 هانگژو در محل برگزاری مسابقات از نیاز جودو به حضور مربی خارجی صحبت کرد و حتی خبر از مذاکره با چند گزینه را داد. موضوعی که پس از پایان مسابقات جهانی کاتا در آذرماه گذشته بار دیگر از سوی رئیس فدراسیون عنوان شد. میراسماعیلی پس از این رویداد مدعی شد که در حاشیه مسابقات ابوظبی با ماریوس ویزر رئیس فدراسیون جهانی دیدار داشته و قرار است یک مربی خارجی به کشورمان بیاید تا هدایت تیم ملی را برعهده بگیرد و حتی حقوق این مربی را نیز IJF پرداخت کند. وعده‌ای که حدود یک سال از مطرح شدن آن گذشته و هنوز خبری از مربی خارجی در جودوی ایران نیست.

البته این وعده‌های میراسماعیلی در مدت ریاست در فدراسیون جودو بسیار مسبوق به سابقه است و هیچ کدام نیز به سرانجام نرسیده و جالب اینکه هیچکدام از مسئولان بالادستی ورزش نظیر کمیته المپیک و وزارت ورزش نیز هیچ پیگیری بابت این وعده‌ها نداشته اند. مطرح کردن سهمیه وایلد کارت برای حضور در المپیک 2024 پاریس نیز بارها و بارها از جانب رئیس فدراسیون مطرح شد و حتی در آخرین اظهار نظر عنوان کرد که مریم بربط با سهمیه وایلد کارت در پاریس حضور خواهد داشت که دیگر نیاز به تکرار ندارد که چه سرنوشتی برای این وعده رئیس اتفاق افتاد.

از طرف دیگر طبق اظهارات رئیس فدراسیون در حاشیه بازی‌های آسیایی یکی از راهکارهای برون رفت جودو از شرایط فعلی دیدن میدان‌های بیشتر و آموزش جودوکاران کشورمان بود که نه تنها ورزشکاران ما میدان‌های بیشتری ندیدند، حتی پس از 4 سال که فرصت حضور در مسابقات قهرمانی آسیا را داشتیم، از سفر به هنگ‌کنگ بازماندیم و دلیل آن را نیز لغو پروازها عنوان کردیم.

تنها دلخوشی و مانور بزرگ فدراسیون جودو در دوران 14 ماه پساتعلیق کسب یک مدال طلا، 3 نقره و 3 برنز در مسابقات جودو قهرمانی رده‌های نوجوانان و جوانان آسیا است که حتی در این مسابقات نیز فدراسیون در اعزام یک ترکیب کامل در این دو رده سنی که قرار است پشتوانه جودو کشورمان باشند، توفیق نداشت.

نداشتن رنکینگ جودوکاران کشورمان در مسابقات یکی از دلایل تکراری ناکامی جودو در معدود رویدادهای اعزامی عنوان شده، اما باز هم هیچ تلاش جدی از سوی فدراسیون برای اعزام ورزشکاران به مسابقات تدارکاتی شاهد نبودیم تا بتوانیم قبول کنیم که فدراسیون به دنبال ارتقا رنکینگ و حتی سطح فنی جودوکاران کشورمان است. حضور یک نفره مریم بربط در کاپ آزاد آسیا در قزاقستان، اعزام تیم‌های پایه به کاپ آزاد قزاقستان و حضور در یک تورنمنت بعد از بازی‌های آسیایی تنها تلاش‌هایی بوده که میراسماعیلی در حاشیه بازی‌های آسیایی وعده آن را داده بود.

از طرف دیگر فدراسیون جودو به جای اینکه بیشتر درگیر حضور در مسابقات باشد، درگیر انتصابات مختلف و جابه‌جایی نفرات است. روندی که نشان می‌دهد جودو قرار نیست پس از دوران تعلیق نیز تلاشی برای بازگشت به سالیانی داشته باشد که میراسماعیلی ورزشکار بود و ما نه تنها موفق به مدال جهانی می‌شدیم، بلکه با کسب سهمیه برای کسب مدال المپیک نیز می‌جنگیدیم. همه این‌ها نیز در شرایطی است که وزیر ورزش و جوانان در مدت مسئولیت خودو بارها و بارها از برنامه گسترده برای بازی‌های آسیایی ناگویا خبر داده و از طرف دیگر دبیرکل کمیته ملی المپیک از رویکرد افزایش مدال‌های طلای کاروان و ارتقای جایگاه ورزش کشورمان صحبت کرده است. برنامه‌ای که نیازمند کسب مدال در رشته‌های دیگر غیر از رشته‌های سنتی و مدال‌اور ورزش کشور است و طبیعتاً جودو نیز می‌تواند در سبد مدال‌آوری جایگاهی داشته باشد، اما به شرطی که شاهد مدیریت پویا و بابرنامه‌تری در این فدراسیون باشیم.