به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مسعود پزشکیان در دیدار جمعی از اعضای جامعه پزشکان در فرهنگستان علوم پزشکی با بیان اینکه در رابطه با ساخت فضاهای آموزشی جلساتی با وزیر آموزش و پرورش داشته ایم، اظهار داشت: براساس تجربه ای که در گذشته در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و استفاده از مشارکت های مردمی برای ساخت خانه های بهداشت داریم، مصمم هستیم تمامی فضاهای آموزشی مورد نیاز مدارس در نقاط مختلف کشور را نیز در مدت یک سال با همراهی و یاری مردم بسازیم.

وی با اشاره به اینکه در مورد این موضوع دوشنبه با استانداران رایزنی های لازم به عمل خواهد آمد، تصریح کرد: علاوه بر فضا موضوع دیگری که باید به آن توجه کرد نوع آموزش در مدارس است، بنابراین ساخت فضا باید با نوع آموزش هم‌خوانی داشته باشد.

رئیس جمهور با بیان اینکه برون‌داد روش‌های آموزشی فعلی همین چیزی است که می بینیم، تأکید کرد: اگر بخواهیم روش‌های آموزش را به نحوی تغییر دهیم که دانش‌آموزان بتوانند فعالیت تیمی داشته و قادر به حل مسأله باشند و ساختاری و سیستماتیک فکر کنند، به طور طبیعی نوع فضاهای آموزشی و نوع ابزار و تجهیزات آموزشی باید متفاوت باشد.

پزشکیان یادآورشد: در این رابطه در حال برنامه‌ریزی هستیم و از دانشگاه‌ها می خواهیم به ما ایده بدهند که نوع ساختار و نقشه داخلی این فضاها به چه شکلی باید باشد.

رئیس‌جمهور در ادامه با تاکید بر ضرورت رفع بی عدالتی آموزشی در مدارس دولتی و غیردولتی ادامه داد: برای این منظور باید هم روش ها را استخراج کنند، هم اینکه روی کارگاه‌های آموزشی برای معلمان کار شود. با استفاده از فضای مجازی و شبکه شاد می توانیم کاری کنیم افرادی که در دورافتاده ترین نقاط این کشور در مدارس هستند از روش آموزشی بهترین استاد کشور بهره ببرند. بر این اساس می توان طرح های درسی را تدوین کرد و این طرح های درسی را به صورت شبکه ای در تمام مدارس عملیاتی کرد و درنتیجه کیفیت آموزش و روش های آموزش را اصلاح کرد. 
وی افزود: اینکه منابع مورد نیاز چگونه باید تأمین شود و مردم را مشارکت بدهیم بحث مفصلی است، اما الان که در دولت هستیم بر اساس تجربه ای که داریم خیلی راحت می توانیم روابط بین بخشی را شکل دهیم، الان کافی است ساختار را شکل دهیم. خیلی از این مسائل علمی و آموزشی را می توان در همان شبکه ساری و جاری کرد، اصلا  نیاز نیست ساختار جدیدی شکل بدهیم. 
رئیس جمهور گفت: قبلا می‌گفتند کلاس‌های ۴۰-۴۵ نفره چیز بدی است، اما در یک نگاه اتفاقا خوب است و ما می‌توانیم دانش‌آموزان را به گروه‌های ۱۰ نفره تقسیم کنیم که با هم یک تیم باشند و قبل از اینکه به کلاس بیایند با هم درس بخوانند و بحث کنند و بعد در کلاس ارائه بدهند. بعنی اصلا دانش آموز خودش بشود مرکز آموزش، به جای اینکه معلم مرکز آموزش باشد.