به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ فرهاد نظریان سامانی در یادداشتی نوشت:  در دل زمستان خشک و سرد کالیفرنیا، هنگامی که بسیاری از مردم در سرما و بارش برف به خانه‌هایشان پناه برده‌اند، آتش بی‌رحمانه‌ای از دل زمین برخواست و به‌سرعت تمامی منظره‌ها را بلعید. شعله‌های سرکش آتش که به دندان‌های زبانه‌کش خود نمایانگر نابودی بودند، هر آنچه که در مسیرشان بود، در خاکستر بدل می‌کردند. از دره‌های خشک تا دامنه‌های کوهستانی، از محله‌های کم‌برخوردار تا کاخ‌های باشکوه هالیوود، هیچ چیزی از گزند این آتش در امان نماند.

در این میان، خانه‌ها و ویلاهایی که زمانی نماد رفاه و فخامت بودند، در یک چشم‌به‌هم‌زدن به خرابه‌هایی تبدیل شدند. کالیفرنیا، سرزمین طلایی آمریکا، در آتش سوخت.

امروز، در آتشِ کالیفرنیا و در خاکسترهای آن، شاید چیزی فراتر از یک فاجعه طبیعی وجود داشته باشد. این آتش شاید نشان‌دهنده حقیقتی تلخ باشد: زمانی که بشر از قدرت و سلطه‌گری خود غافل می‌شود و ناتوان از مهار دست خداوند است، آتش در پیش روی او شعله‌ور می‌شود. آتشی که هیچ‌چیز نمی‌تواند آن را خاموش کند.

این آتش، درس بزرگی برای جهان است. برای کسانی که در سایه سلاح‌های خود، خون‌های بی‌گناه را می‌ریزند و در عین حال، در جستجوی قدرت و سلطه‌اند. برای کسانی که در درون خود آمال و آرزوهایی غیرانسانی می‌پرورند. شاید این همان تقاص باشد؛ تقاصِ خون‌هایی که در غزه بر زمین ریخته شد، تقاصِ نادیده گرفتن عدالت، تقاصِ نافرمانی از قوانین الهی.

آتش کالیفرنیا، شاید در نگاه اول، یک فاجعه طبیعی باشد. اما در اعماق خود، پیامی برای جهانیان دارد: هیچ‌چیز از عدالت الهی فرار نمی‌کند. و این آتش، نه فقط در کالیفرنیا، بلکه در هر نقطه‌ای از جهان که ظلم و ناعدالتی حکم‌فرما باشد، خواهد سوخت.