به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ جواد منصوری در گفتگو با تهران پرس درباره جنایات رژیم پهلوی در تهران گفت: تهران به تدریج مرکزیت مبارزه و مقابله با سلطه خارجی به ویژه از ابتدای دوره پهلوی اول بود به گونه‌ای که الهام‌بخش مبارزات در سایر شهر‌های کشور شد البته نقش قم و تا حدودی مشهد را نمی‌شود نادیده گرفت، در بعضی مقاطع هم قم پیشتاز بوده و آغازگر جریانات مبارزاتی علیه رژیم وابسته بود، اما غالباً تهران براساس وسعت، جمعیت و مراکز آموزشی و رسانه‌اش همیشه منبع مبارزه علیه رژیم شاه بود.
وی با اشاره به اینکه تهران بعد از انقلاب اسلامی هم مرکزیت مهم دفاع از انقلاب و مبارزات با تهدیدات علیه انقلاب بود، ادامه داد: از دهه ۳۰ فعالیت‌های ضد رژیم پهلوی و استعماری گسترش پیدا می‌کند و به همین دلیل رژیم شاه برای سرکوب مردم تهران از تشکیلاتی مانند ساواک استفاده می‌کند.
منصوری اظهار داشت: در جریان انقلاب در تاریخ ۱۲ بهمن سال ۵۷ تهران با ورود امام به عنوان شاخص کل انقلاب ایران معرفی شد، نکته مهم این است در تهران علمای بزرگی بودند مانند مرحوم آیت‌الله کنی و مرحوم مدرس و آیت‌الله طالقانی و کاشانی که در تهران بودند البته در شهرستان‌ها مبارزات همچنان ادامه داشت ولی تهران معمولاً از گستردگی و شدت بیشتری برخوردار بود و به این دلیل همیشه تمرکز رژیم روی سرکوب مردم در تهران بود.
وی افزود: در جریان جنبش تنباکو در دوره رضاخان و در دوره پهلوی دوم، کوتای ۲۸ مرداد و جنبش ۱۵ خرداد همگی در تهران بود، زیرا تهران به دلیل مرکزیت کشور از لحاظ امکانات و افراد به گونه‌ای بوده که این مبارزات نمود بیشتری پیدا می‌کرد.
این تاریخ‌نگار بیان کرد: در جریان انقلاب در ۱۷ شهریور که در تهران بود، نهضت را در تهران تبدیل به انقلاب کرد و به دنبال این کل شهر‌های ایران به حرکت در آمدن و در نهایت از کنترل رژیم خارج شد و انقلاب اسلامی پیروز شد.