به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ از «تهران پرس»، نخستین میزگرد تخصصی با عنوان «بررسی پویشهای مردمی و خیرخواهانه» در دفتر تهران پرس برگزار شد. این نشست با هدف بررسی نقش فعالیتهای خیرخواهانه در حمایت از اقشار محروم و آزادی زندانیان غیرعمد شکل گرفت. در این رویداد، محمد گلریز، خواننده سرودهای انقلابی، حجتالاسلام علیاکبر محمدزاده، مسئول مرکز اسلامی آخن و حقوقدان و نجات علیمرادی، بازیگر سینما و تلویزیون، حضور داشتند و به بحث و تبادلنظر پرداختند. محور اصلی این میزگرد، راهاندازی پویشهای مردمی برای کمکهای مومنانه، توزیع بستههای معیشتی، اهدای جهیزیه به خانوادههای نیازمند و آزادی زندانیان جرایم غیرعمد بود.
سخنرانان این میزگرد بر این باور بودند که پویشهای مردمی میتوانند با جلب مشارکت عمومی، بار سنگینی از دوش خانوادههای کمبضاعت بردارند و به بازسازی زندگی افرادی که به دلیل مشکلات مالی در زندان هستند، کمک کنند. همچنین، نقش رسانهها در ترویج این فعالیتها و جلب اعتماد عمومی به پویشهای خیرخواهانه مورد توجه قرار گرفت.
یکی از نکات برجسته این میزگرد، تأکید بر استفاده از ظرفیتهای فرهنگی و هنری برای گسترش پیامهای خیرخواهانه بود. حضور چهرههای شناختهشدهای مانند گلریز و علیمرادی نشاندهنده پیوند میان فرهنگ، هنر و مسئولیت اجتماعی است. این افراد با بهرهگیری از جایگاه خود، تلاش کردند تا توجه جامعه را به اهمیت حمایت از زندانیان غیرعمد و خانوادههای نیازمند جلب کنند.
در این نشست، همچنین به چالشهای موجود در مسیر پویشهای خیرخواهانه پرداخته شد. از جمله این چالشها میتوان به نیاز به شفافیت مالی، جلب اعتماد عمومی و هماهنگی میان نهادهای خیریه اشاره کرد. سخنرانان تأکید کردند که با برنامهریزی دقیق و استفاده از ظرفیتهای مردمی، میتوان این موانع را برطرف کرد و اثربخشی این پویشها را افزایش داد. در نهایت، این میزگرد به عنوان گامی مهم در راستای ترویج فرهنگ خیرخواهی و همبستگی اجتماعی، نویدبخش آیندهای روشن برای گسترش این فعالیتها در سطح جامعه بود.
کمک به نیازمندان ریشه در آموزههای اسلامی دارد
حجتالاسلام علیاکبر محمدزاده، مسئول مرکز اسلامی آخن و حقوقدان، در این میزگرد بر اهمیت پویشهای خیرخواهانه از منظر دینی و اجتماعی تأکید کرد. وی اظهار داشت که کمک به نیازمندان و آزادی زندانیان غیرعمد، ریشه در آموزههای اسلامی دارد و مصداق بارز احسان و نیکوکاری است. او با اشاره به آیات قرآن و سیره اهلبیت، این اقدامات را وظیفهای همگانی دانست که میتواند پیوندهای اجتماعی را تقویت کند.
محمدزاده با اشاره به تجربه فعالیتهای خیرخواهانه در اروپا، به اهمیت شفافیت در این پویشها پرداخت. او گفت: «در جوامع غربی، خیریهها با ارائه گزارشهای مالی دقیق، اعتماد عمومی را جلب میکنند. ما نیز باید این الگو را در ایران تقویت کنیم تا مشارکت مردم افزایش یابد.» او پیشنهاد داد که نهادهای خیریه با استفاده از فناوریهای نوین، گزارشهای خود را بهصورت شفاف در اختیار عموم قرار دهند.
وی همچنین به موضوع زندانیان غیرعمد پرداخت و تأکید کرد که بسیاری از این افراد به دلیل مشکلات مالی کوچک در زندان هستند. او معتقد بود که آزادی این افراد نهتنها به آنها کمک میکند، بلکه خانوادههایشان را نیز از آسیبهای اجتماعی حفظ میکند. محمدزاده از خیرین خواست تا با مشارکت در پویشهای آزادی زندانیان، به بازسازی زندگی این افراد کمک کنند.
او در بخش دیگری از سخنانش، به نقش مساجد و مراکز دینی در ترویج فرهنگ خیرخواهی اشاره کرد. به گفته وی، مساجد میتوانند به عنوان پایگاههای اصلی پویشهای مردمی عمل کنند و با سازماندهی کمکهای محلی، نیازمندان هر منطقه را شناسایی و حمایت کنند. محمدزاده همچنین بر لزوم آموزش خیرین جوان تأکید کرد و گفت: «نسل جدید باید با فرهنگ احسان و نوعدوستی آشنا شود تا این سنت حسنه ادامه یابد.»
در پایان، او از رسانهها خواست تا با تولید محتوای مثبت و معرفی الگوهای موفق خیرخواهانه، انگیزه مردم را برای مشارکت در این پویشها افزایش دهند. محمدزاده معتقد بود که همکاری میان نهادهای دینی، فرهنگی و رسانهای میتواند موجی از همبستگی اجتماعی ایجاد کند و مشکلات بسیاری از نیازمندان را برطرف سازد.
صدای نیازمندان را به گوش جامعه برسانیم
نجات علیمرادی، بازیگر سینما و تلویزیون، در این میزگرد از دیدگاه یک هنرمند به موضوع پویشهای خیرخواهانه پرداخت. او معتقد بود که هنرمندان به دلیل جایگاه اجتماعی خود، میتوانند نقش مهمی در جلب توجه مردم به مسائل اجتماعی مانند آزادی زندانیان غیرعمد ایفا کنند. وی گفت: «ما به عنوان هنرمند، وظیفه داریم با استفاده از رسانه و هنر، صدای نیازمندان را به گوش جامعه برسانیم.»
علیمرادی با اشاره به تأثیر فیلمها و سریالهای اجتماعی، اظهار داشت که داستانسرایی درباره مشکلات زندانیان غیرعمد و خانوادههایشان میتواند احساس همدلی را در مخاطبان برانگیزد. او پیشنهاد داد که تولید آثار نمایشی با محوریت این موضوع، میتواند به افزایش آگاهی عمومی و جلب مشارکت خیرین کمک کند. به گفته وی، یک فیلم کوتاه یا مستند درباره زندگی یک زندانی غیرعمد میتواند تأثیر عمیقی بر مخاطب بگذارد.
او همچنین به تجربههای شخصی خود در فعالیتهای خیرخواهانه اشاره کرد و گفت که دیدار با خانوادههای نیازمند و شنیدن داستانهایشان، او را به ادامه این مسیر ترغیب کرده است. علیمرادی تأکید کرد که بسیاری از مردم آماده کمک هستند، اما گاهی نمیدانند چگونه مشارکت کنند. او پیشنهاد داد که پویشهای خیرخواهانه با تبلیغات هدفمند و استفاده از شبکههای اجتماعی، راههای مشارکت را به مردم نشان دهند.
علیمرادی همچنین به اهمیت حفظ آبروی نیازمندان اشاره کرد و گفت: «کمک به خانوادههای آبرومند باید با احترام و بدون خدشهدار کردن dignity آنها انجام شود.» او معتقد بود که اهدای جهیزیه و بستههای معیشتی باید بهگونهای باشد که عزتنفس دریافتکنندگان حفظ شود.
در پایان، او از خیرین خواست تا با حمایت از پویشهای آزادی زندانیان غیرعمد، به کاهش آسیبهای اجتماعی کمک کنند. علیمرادی تأکید کرد که بازگشت یک زندانی به خانواده، میتواند از فروپاشی یک خانواده جلوگیری کند و امید را به آنها بازگرداند. او همچنین از همکاران خود در عرصه هنر دعوت کرد تا با مشارکت فعال در این پویشها، الگویی برای نسل جوان باشند و فرهنگ خیرخواهی را ترویج دهند.
موسیقی ابزار قدرتمندی برای انتقال پیامهای انسانی و خیرخواهانه
محمد گلریز، خواننده سرودهای انقلابی، در این میزگرد به نقش فرهنگ و هنر در گسترش فعالیتهای خیرخواهانه پرداخت. او معتقد بود که موسیقی و سرود میتوانند ابزار قدرتمندی برای انتقال پیامهای انسانی و خیرخواهانه باشند. گلریز گفت: «یک سرود ساده میتواند قلبها را به هم نزدیک کند و انگیزهای برای کمک به نیازمندان ایجاد کند.»
وی با اشاره به تجربه خود در خلق سرودهای انقلابی، اظهار داشت که هنر متعهد میتواند در خدمت اهداف والای اجتماعی باشد. او پیشنهاد داد که سرودها و آثار موسیقایی با موضوع آزادی زندانیان غیرعمد و کمک به نیازمندان تولید شود تا احساس همدلی در جامعه تقویت گردد. گلریز افزود: «وقتی مردم با یک ملودی زیبا پیام خیرخواهی را میشنوند، انگیزه بیشتری برای مشارکت پیدا میکنند.»
گلریز همچنین به اهمیت نقش الگوسازی در پویشهای خیرخواهانه اشاره کرد. او گفت که چهرههای فرهنگی و هنری میتوانند با حضور در این فعالیتها، دیگران را به مشارکت تشویق کنند. وی تجربه خود در برنامههای خیریه را یادآور شد و گفت که دیدن شادی خانوادههای نیازمند پس از دریافت کمک، بزرگترین پاداش برای یک هنرمند است.
او در بخش دیگری از سخنانش، بر لزوم همکاری میان خیرین و نهادهای دولتی تأکید کرد. به گفته گلریز، اگر این پویشها با حمایتهای سازمانیافته همراه شوند، اثربخشی آنها چند برابر خواهد شد. او همچنین از خیرین خواست تا به موضوع آزادی زندانیان غیرعمد توجه ویژهای داشته باشند، زیرا این اقدام میتواند زندگی یک خانواده را از فروپاشی نجات دهد.
گلریز در پایان سخنانش، به اهمیت ترویج فرهنگ خیرخواهی در میان نسل جوان اشاره کرد. او گفت: «باید به جوانان نشان دهیم که کمک به دیگران، نهتنها یک وظیفه، بلکه یک لذت معنوی است.» او از رسانهها و هنرمندان خواست تا با تولید محتوای خلاقانه، این فرهنگ را در جامعه نهادینه کنند و پویشهای خیرخواهانه را به یک جنبش همگانی تبدیل کنند.
در ادامه سخنرانان این نشست بر اهمیت شفافیت، جلب اعتماد عمومی و استفاده از ظرفیتهای فرهنگی و رسانهای تأکید کردند. آنها معتقد بودند که با برنامهریزی دقیق و بهرهگیری از فناوریهای نوین، میتوان مشارکت مردم را در این پویشها افزایش داد. همچنین، نقش مساجد، رسانهها و هنرمندان در ترویج این فعالیتها به عنوان یک ضرورت مطرح شد. این میزگرد نشان داد که پویشهای خیرخواهانه، تنها یک اقدام مالی نیستند، بلکه حرکتی فرهنگی و اجتماعی برای تقویت همبستگی و کاهش آسیبهای اجتماعی هستند.
یکی از نکات کلیدی این نشست، تأکید بر حفظ کرامت انسانی نیازمندان بود. سخنرانان بر این باور بودند که کمکرسانی باید با احترام و بدون خدشهدار کردن عزتنفس افراد انجام شود. همچنین، آزادی زندانیان غیرعمد به عنوان یک اولویت مطرح شد، زیرا این اقدام نهتنها به فرد زندانی، بلکه به کل خانواده او کمک میکند تا از مشکلات اجتماعی و اقتصادی رهایی یابند.
در نهایت، این میزگرد پیامی روشن به جامعه ارسال کرد: خیرخواهی یک وظیفه همگانی است که با مشارکت جمعی و استفاده از ظرفیتهای فرهنگی، میتواند اثرات ماندگاری داشته باشد. این نشست نویدبخش آغاز یک حرکت گستردهتر در راستای حمایت از نیازمندان و زندانیان غیرعمد است و انتظار میرود که با تداوم چنین برنامههایی، فرهنگ خیرخواهی در جامعه نهادینه شود. همکاری میان خیرین، نهادهای دینی، رسانهها و هنرمندان میتواند این پویشها را به یک جنبش اجتماعی تبدیل کند که نهتنها مشکلات مادی، بلکه زخمهای عاطفی و اجتماعی نیازمندان را نیز التیام بخشد.