به گزارش خبرنگار اقتصادی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ آلمان در جنگ 12 روزه ایران با رژیم صهیونیستی نه تنها از این حمله حمایت کرد، بلکه اظهاراتی تهدیدآمیز علیه ایران مطرح کرد. این رفتار آلمان، یادآور تاریخچهای است پر از دخالتهای منفی در امور ایران، از جنگ تحمیلی گرفته تا تحریمهای اقتصادی.
حمایت آلمان از حمله رژیم صهیونیستی؛ اظهارات تهدیدآمیز صدراعظم آلمان
در پی حمله 12 روزه رژیم صهیونیستی به ایران در 23 خرداد ماه 1404 که با حمایت مستقیم آمریکا صورت گرفت، واکنشها در سطح بینالمللی متنوع بود. اما آلمان، به جای محکوم کردن این تجاوز، با حمایت کامل از رژیم صهیونیستی، موضعی خصمانه نسبت به ایران اتخاذ کرد.
آلمان در جریان نشست گروه هفت در کانادا، با بیانی وقیحانه از این حمله حمایت کرد و صدراعظم آن گفت: «اسرائیل کار کثیف را برای همه ما انجام داده است.» همچنین، وزیر کشور آلمان در دیدار با نخستوزیر رژیم صهیونیستی، این حمله را تأیید کرد و گفت: «جهان بدون برنامه هستهای ایران امنتر است.»
این اظهارات، نشان میدهد که آلمان یکی از طراحان اصلی قطعنامه ضدایرانی در آژانس بینالمللی انرژی اتمی بوده است که زمینهی عملیات نظامی علیه ایران را فراهم کرده است.
آلمان، عامل اصلی تقویت رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی
روابط آلمان با ایران تنها به اخبار اخیر محدود نمیشود. در طول جنگ تحمیلی، آلمان یکی از اصلیترین کشورهایی بود که رژیم بعث عراق را با فروش سلاحهای شیمیایی و فناوریهای نظامی یاری کرد.
شرکتهای آلمانی، صدام را با تجهیزات لازم برای تولید گازهای کشنده مانند سارین و خردل مسلح کردند که در حمله به شهرهای ایرانی مانند حلبچه و سردشت استفاده شدند. این جنایات همچنان دهها هزار نفر را تحت تأثیر قرار داده و عوارض آن در جامعه ایرانی وجود دارد.
کمک به توسعه موشکی رژیم بعث عراق
آلمان فقط در تأمین سلاح شیمیایی به صدام یاری نکرد، بلکه در زمینه توسعه توان موشکی نیز نقش داشت. شرکت آلمانی «هوختیف» در سال 1984 مرکزی تحقیقاتی به نام «سعد 16» در نزدیکی موصل راهاندازی کرد که به توسعه موشکهای دوربرد عراق کمک کرد.
همچنین، شرکت «ام.بی.بی» 60 فروند بالگرد جنگی «BO-105» مجهز به موشک «هات» را به عراق فروخت. بنا به گفته مجله معروف آلمانی اشپیگل، بدون دخالت آلمان، عراق قادر به تولید موشکهای اسکاد B نبود.
تحریمهای اقتصادی و ظالمانه آلمان علیه ایران
در سالهای اخیر نیز آلمان با حمایت از تحریمهای ظالمانه علیه ایران، سلامت و معیشت مردم ایران را هدف قرار داده است. این کشور بارها با بهانههایی مانند «حقوق بشر» و «فعالیتهای هستهای»، در کنار آمریکا و کشورهای غربی، با تحریمهای اقتصادی، فشار مضاعفی بر ایران وارد کرده است.
این تحریمها نه تنها بر اقتصاد، بلکه بر دسترسی مردم به دارو و تجهیزات پزشکی هم اثر گذاشته و به نوعی، جنایتی نامنظم علیه سلامت عمومی مردم ایران محسوب میشود.
دخالت در قطعنامههای بینالمللی ضدایرانی
آلمان همچنین یکی از طراحان اصلی قطعنامههای ضدایرانی در آژانس بینالمللی انرژی اتمی بوده است. این قطعنامهها زمینهساز اقدامات نظامی علیه ایران شده و مانند یک سلاح سیاسی به کار رفتهاند.
در قطعنامه ژوئن 2024 نیز آلمان در کنار فرانسه و انگلیس، ایران را متهم به نقض برجام کردند، در حالی که خود این کشورها هیچکدام از تعهدات خود پس از خروج آمریکا از برجام، پایبند نبودند.
آلمان، یکی از طراحان قطعنامههای حقوق بشری علیه ایران
در سالهای اخیر، آلمان یکی از فعالترین کشورها در تصویب قطعنامههای ضدایرانی در سازمان ملل بوده است. آخرین این قطعنامهها در نوامبر 2024 (آبان 1403) با حمایت و همراهی آلمان تصویب شد. این کشور نه تنها از متن قطعنامه حمایت کرد، بلکه نقش طراحی و راهاندازی آن را هم بر عهده داشت.
این موضوع نشان میدهد که آلمان در حوزه بینالمللی نیز سیاستی خصمانه نسبت به ایران دنبال میکند و به عنوان یکی از اصلیترین بازیگران غربی، در کنار آمریکا و رژیم صهیونیستی عمل میکند.
از گذشته تا به امروز؛ سیاست متواتر آلمان علیه ایران
آلمان همواره در خطوط پیشروی منافع غرب در منطقه عمل کرده است. از دوران جنگ تحمیلی که با کمک آلمان، صدام به سلاحهای شیمیایی دسترسی پیدا کرد، تا زمان حمله ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی به ایران، آلمان چهرهای متخاصم به نمایش گذاشته است.
در آن جنگ، آلمان نه تنها از تجاوز رژیم صهیونیستی حمایت کرد، بلکه اقدامات ایران را محکوم نکرد و حتی ادعاهای بیاساس درباره برنامه هستهای ایران را تکرار کرد. این رفتار، نشانهای از یک رویکرد بلندمدت آلمان علیه ایران است.
چرا ایران باید پاسخ قاطعتری دهد؟
ایران در سالهای گذشته همواره سعی کرده با حفظ تعقل و خودداری از واکنشهای احساسی، روابط خود با کشورهای اروپایی را حفظ کند. با این حال، این سیاست به معنای ضعف تلقی شده و به جای کاهش تنش، منجر به افزایش خصومتها شده است.
بنابراین، لازم است جمهوری اسلامی ایران بازنگری جدی در راهبرد خود داشته باشد و با اتخاذ اقدامات بازدارنده، سیاست متخاصمانه آلمان را متوقف کند.
پیشنهاداتی برای پاسخ سیاسی به آلمان
یکی از اقدامات سیاسی ممکن، کاهش سطح روابط دیپلماتیک با آلمان از سطح سفیر به سطح کاردار است. این اقدام، نشانهای از نارضایتی عمیق و هشداری قاطع به کشورهای دیگر است.
همچنین، ایران میتواند در مجامع بینالمللی، نسبت به منافع اقتصادی و سیاسی آلمان در منطقه و جهان، رأی منفی دهد و این کشور را در تصمیمات مهم بینالمللی محاصره کند.
در کنار این اقدامات، لازم است جنایات آلمان علیه مردم ایران به خوبی در داخل و خارج از کشور منتشر شود. این اطلاعرسانی دقیق و مستند، میتواند جریانهای اجتماعی و سیاسی را علیه آلمان در سطح بینالمللی شکل دهد.
پاسخ اقتصادی؛ تعرفه، محدودیت و جایگزینی
در حوزه اقتصادی، گامهایی میتواند برداشته شود که هم فشار واقعی بر آلمان ایجاد کند و هم سیگنالی برای دیگر کشورها باشد:
-
جایگزینی واردات آلمانی: ایران میتواند واردات ماشینآلات صنعتی، تجهیزات پزشکی و سایر کالاهای آلمانی را با منابع مشابه از کشورهای دوست جایگزین کند.
-
افزایش تعرفههای گمرکی: اعمال تعرفههای سنگین بر روی کالاهای آلمانی میتواند هزینه اقدامات خصمانه آلمان را بالا ببرد.
-
محدودیت تردد کشتیهای آلمانی: با توجه به اهمیت تنگه هرمز در صادرات و واردات جهانی، ایران میتواند با اعمال محدودیت بر تردد کشتیهای ثبتشده در آلمان، فشار واقعیتری بر این کشور ایجاد کند.
پاسخ قاطع، نه تنها برای آلمان، بلکه برای تمامی دشمنان
به گزارش راه دانا؛ آلمان امروز در کنار آمریکا و رژیم صهیونیستی، یکی از ستونهای اصلی مقابله با ایران در عرصه بینالمللی است. اما بدون پاسخ قاطع، این سیاستها متوقف نخواهد شد.
ایران باید اقدامات خود را در حوزه سیاسی و اقتصادی توسعه دهد. این اقدامات نه تنها میتواند هزینههای بیشتری برای آلمان به همراه داشته باشد، بلکه به عنوان یک بازدارنده برای سایر کشورها هم عمل کند.
این کشور در تاریخچه روابط خود با ایران، چهرهای پیچیده داشته است. از کمک به صدام در جنگ تحمیلی گرفته تا حمایت از رژیم صهیونیستی در حمله اخیر، این کشور همواره در کنار دشمنان ایران قرار گرفته است.
این اقدامات، نشان میدهد که آلمان تنها یک کشور غربی نیست، بلکه یک بازیگر فعال در ساختار نظامی-سیاسی غرب است که بهخوبی از منافع اسرائیل در منطقه دفاع میکند.
در این شرایط، ایران باید نه تنها در سطح سیاسی، بلکه در حوزههای اقتصادی و استراتژیک نیز پاسخهای لازم را داشته باشد. این شامل محدودیت تردد کشتیهای آلمانی در تنگه هرمز و همچنین بازنگری در روابط دیپلماتیک با این کشور است.