به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ ایام مبارک ماه ربیعالاول و همزمانی آن با آغاز ولایت حضرت مهدی (عج)، یادآور مفهوم انتظار برای ظهور موعود بشریت است. این همزمانی، فرصتی مغتنم برای بازنگری در چیستی انتظار و ترسیم وظایف منتظران در دوران غیبت امام عصر (عج) فراهم میآورد.
فهم روایی که در روایات اهل بیت (ع) به آن اشاره شده و انتظار را نه تنها یک فضیلت، بلکه "افضل اعمال" معرفی میکند. بسیار در این برهه حائز اهمیتداست. این تاکید، بار مسئولیت منتظران را به شدت افزایش میدهد. در واقع انتظار صرفاً یک حالت انفعالی نیست، بلکه یک "عمل" و "وظیفه" است که باید به صورت فعالانه انجام شود. نادیده گرفتن این جنبه، فهم ما از انتظار را سطحی و ناکارآمد خواهد کرد.
غیبت امام زمان (عج) امری عبث و بیهدف نیست، بلکه ارتباط تنگاتنگی با آمادگی یاران ایشان برای تشکیل حکومت عدل جهانی دارد.
غیبت، آزمونی برای سنجش میزان تعهد، آمادگی فکری و عملی شیعیان است. تصور اینکه امام (عج) صرفاً به دلیل طولانی شدن غیبت، نیازمند قیام باشند، با حکمت الهی سازگار نیست.
این آمادگی، در دو سطح فردی (رفع صفات ناپاک و کسب صفات شایسته) و جمعی (تشکیل نیروی یاران آماده) صورت میگیرد. تشبیه به صاحبخانهای که یک هفته قبل از ورود مهمان بزرگ، مقدمات را فراهم میکند، گویای اهمیت این آمادگی پیشدستانه است. منتظر واقعی کسی است که در خلوت و جلوت، خود را برای پذیرش مسئولیت در حکومت مهدوی آماده میسازد.
بیعت در عصر غیبت؛ پیوند قلبی و عملی با امام
مساله بیعت، به عنوان یکی از ارکان وفاداری و همراهی، در دوران غیبت اهمیت ویژهای مییابد.
بیعت، هم جنبه مثبت تشریفاتی (نمایش اقتدار جمعی) و هم عملیاتی (همراهی برای تحقق اهداف) دارد.
در دوران غیبت که امام (عج) از انظار پنهان هستند، بیعت به عنوان مکانیزمی برای یادآوری دائمی حضور معنوی و ولایت ایشان بر امور، عمل میکند.
از این رو، ابراز مودت و اطاعت از ولی فقیه، که نایب عام امام زمان (عج) تلقی میشود، مصداق عملی بیعت با امام عصر (عج) محسوب میگردد. این پیوند، راهی برای استمرار هدایت در عصر غیبت است.
بصیرت در دوران غیبت: سپری در برابر فتنهها
دوران غیبت اوج نیاز به بصیرت است؛ عصری که با هجوم شبهات و تاریکیهای ذهنی همراه است.
شدت فتنهها و دگرگونیهای عقیدتی در آخرالزمان، بصیرت را به یک ضرورت حیاتی تبدیل میکند. نمونههایی از افرادی که در طول زمان در برابر فتنهها موضع عوض کردهاند، گواهی بر این مدعاست.
قرآن به عنوان کلام نور الهی، منبعی بیبدیل برای ایجاد نورانیت در قلب و تشخیص فتنههاست. این انس، نه صرفاً تلاوت، بلکه تدبر و مانوس شدن با مفاهیم آن است.
پیوند با خط نورانی ولایت اهل بیت (ع) و اطاعت از نائبان ایشان (مراجع تقلید و ولی فقیه) ابزار حیاتی دیگری برای عبور از فتنهها است. این هدایتها، حتی از نگاه مخالفان، حکیمانه توصیف شدهاند.
انتظار برای ظهور امام زمان (عج) یک فرایند پویا و مسئولیتآفرین است که نیازمند آمادگی فکری، قلبی و عملی منتظران است. بیعت، به عنوان نماد پیوند و اطاعت، در عصر غیبت، ابعاد جدیدی یافته و با اطاعت از ولی فقیه گره خورده است.
در این میان، بصیرت که از انس با قرآن و التزام به ولایت نشأت میگیرد، مهمترین سپر منتظران در برابر امواج فتنهها و شبهات دوران غیبت است. درک عمیق این مولفهها، مسیر انتظار را از یک حسرت منفعلانه به یک حرکت هدفمند و سازنده تبدیل میکند.