به گزارش خبرنگار سیاسی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ توافق برجام که دست پخت دولت حسن روحانی و دستگاه دیپلماسی محمد جواد ظریف بود، از همان ابتدای کار روشن بود که دستاوردی برای ملت نخواهد داشت.توافقی که مذاکره کنندگان ایرانی برای دستیابی به آن حاضر به قبول هرگونه شرط و پیش شرطی بودند اما کوچکترین تضمینی برای مواجهه با غرب را در نظر داشتند.
در تیرماه ۱۳۹۴ و پس از مذاکراتی طولانی میان ایران و گروه ۱+۵، توافقی به نام «برنامه جامع اقدام مشترک» امضا شد که هدف آن محدودسازی برنامهی هستهای ایران در ازای لغو تدریجی تحریمها بود.
۶ روز پس از امضا این توافق، شورای امنیت سازمان ملل با صدور قطعنامهی ۲۲۳۱، برجام را تأیید کرد قطعنامه ای که در آن عبارتی تحت عنوان اسنپ بک گنجانده شد تا بدین ترتیب کشورهای غربی بهویژه آمریکا این امکان را برای خود فراهم کنند که در صورت نقض تعهدات از سوی ایران، بدون نیاز به اجماع سیاسی یا درگیری دیپلماتیک، روند بازگشت تحریمها را آغاز کنند؛ این اقدام غرب در حقیقت تضمین گرفتن از ایران در برابر اجرای تعهداتش بود اقدامی که دیپلمات های ایرانی نسبت به آن در برابر بدعهدی غرب غافل بودند.
کلید خوردن اسنپ بک پس از خروج آمریکا از برجام!
پس از خروج ترامپ از برجام در سال 2018 و به دنبال آن بدعهدی اروپا نسبت به تعهدات خود، سناریوی اسنپ بک برای نخسین بار پس از امضا برجام کلید خورد.
مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا در دولت قبلی دونالد ترامپ، با ارسال نامهای به شورای امنیت ادعا کرد که آمریکا همچنان «کشور شرکتکننده» در برجام است و حق فعالسازی مکانیزم ماشه را دارد. این اتفاق دو سال پس از خروج آمریکا از برجام یعنی در سال 2020 رخ داد.
کشورهای اروپایی یعنی آلمان، فرانسه و انگلیس با استناد به اینکه آمریکا در ماه می سال ۲۰۱۸ از برجام خارج شده و مشروعیت قانونی برای اجرای بندهای توافق را ندارد، با اجرای مکانیزم مخالفت کردند. روسیه و چین نیز موضعگیری مشابهی داشتند و نهایتاً تلاش آمریکا با شکست مواجه شد، زیرا جامعهی بینالمللی این اقدام را غیرقانونی تلقی کرد.
پاره کردن برجام از سوی آمریکا و بدعهدی اروپا نسبت به این توافق آرام آرام فضای بین المللی را به سمتی برد که در ظاهر برجام به بایگانی نهادهای حقوقی بین الملل رفت تا خاک بخورد؛ این اما تمام ماجرا نبود.
پیش گویی هایی که درست از آب در نیامد!
در جریان جنگ تحمیلی 12 روزه علیه ایران، تجاوز نامشروع ایالات متحده آمریکا و رژیم صهیونیستی به کشورمان موجب شد تا ملت ایران در برابر این تجاوز تمام قد ایستادگی کند.
موشک های غول پیکر و معجزه آسای ایران دشمن غربی - صهیونیستی را متوقف کرد و همین باعث شد تا شکستی مفتضحانه در برابر افکار عمومی جهان برای غرب رقم بخورد.
کشورهای اروپایی حاضر به موضع گیری علیه رژیم صهیونیستی و آمریکا نشدند بلکه تلاش کردند تا ایران را در این ماجرا مقصر جلوه دهند همین امر باعث شد تا برای جبران شکست نظامی، به اهرم های فشار دیپلماتیک متوسل شده و موضوع مکانیزم ماشه را مطرح کنند تا بدین ترتیب برای دومین بار استفاده از «اسنپ بک» که از دل برجام بیرون آمده بود علیه ملت ایران مطرح شود.
موضوعی که این بار بر خلاف سال 2020 با اجماع آمریکا و کشورهای اروپایی به کانال اجرا وارد شود.
اسنپ بک در حالی علیه ایران فعال شد که محمدجواد ظریف در سال 99 در اظهاراتی مدعی شده بود اسنپ بکی در قطعنامه ۲۲۳۱ وجود ندارد!مکانیسم ماشه فعال نمیشود!
پیش گویی ظریف به عنوان رئیس وقت دستگاه دیپلماسی کشورمان در جریان امضا برجام، اما درست از آب در نیامد، و اسنپ بک در تابستان 1404 علیه ملت ایران فعال شد.
حالا اما در چنین شرایطی آنهایی که با نمایش عوام فریبانه پیروزی برجامی در برابر غرب، نشان های افتخار و شجاعت دریافت کردند، باید به احترام ملت و ابزار تاسف از هموار کردن مسیر جنگ و تجاوز علیه کشورمان نشان های افتخار را پس بدهند تا در افکار عمومی ملت و تاریخ کشورمان این مسئله به درستی نقش ببندد که اعتماد بی چون و چرا به دشمن افتخار نیست.