به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ امید جهان که با نام اصلی امید پولادی شناخته میشد، میراثدار صدای گرم و دلنشین جنوب بود و با جسارت و خلاقیت خود، توانست با ترکیب دلنشین موسیقی فولک جنوبی و جوانپسند پاپ، جایگاه ویژهای در دل مخاطبان خود در سراسر ایران باز کند. صدای او نه تنها در مراسم و جشنها، بلکه در شبکههای اجتماعی و بین نسلهای مختلف طنینانداز شد و نام او را به عنوان نمادی از موسیقی جنوب و تلفیق آن با دنیای مدرن به ثبت رساند.
تولد و اصالت
امید جهان، در یکی از روزهای بهمن ماه سال ۱۳۶۰ خورشیدی، در قلب تپنده صنعت نفت ایران، شهر آبادان، استان خوزستان، چشم به جهان گشود. خاک آبادان، سرزمین مردان و زنانی مقاوم و هنردوست، بستری بود که اولین نفسهای امید در آن کشیده شد. اصالت او ریشه در فرهنگ غنی و پرشور جنوب ایران داشت؛ فرهنگی که موسیقی، شادی، و همبستگی جزء لاینفک آن است.
خانواده او، مانند بسیاری از دیگر خانوادههای جنوبی، پس از پایان دوران تلخ و ویرانگر جنگ ایران و عراق، مجبور به ترک دیار و آوارگی شدند. این مهاجرت اجباری، ابتدا آنها را به سوی شهر ساحلی بوشهر هدایت کرد، و سپس در ادامه مسیر زندگی، به پایتخت، تهران، کوچیدند. امید جهان دوران کودکی و نوجوانی خود را در فضاهای متفاوت این دو شهر، بوشهر و تهران، سپری کرد که هر کدام به نوبه خود در شکلگیری شخصیت و دیدگاه او تأثیرگذار بود.
بخش مهمی از میراث هنری و انگیزههای امید جهان، به خانواده او، به خصوص پدرش، بازمیگردد. پدر امید، زندهیاد محمود جهان، خود یکی از خوانندگان نامآشنا و محبوب موسیقیهای بندری و فولکلور جنوب بود. محمود جهان، که صدایی گرم و پرطنین داشت، توانسته بود در میان مردم جنوب محبوبیت ویژهای کسب کند. او همچنین به عنوان کارمند بازنشسته شرکت نفت، تأمینکننده معاش خانواده بود. مادر امید، بانویی خانهدار بود که وظیفه حفظ کانون گرم خانواده و تربیت فرزندان را بر عهده داشت. امید چهار خواهر داشت و در میان آنها، پسر ارشد خانواده محسوب میشد. انتخاب نام هنری “جهان” برای امید، تصادفی نبود؛ او با تأسی و ارج نهادن به پدر هنرمندش، نام خانوادگی او را به عنوان نام هنری خود برگزید تا راه پدر را ادامه دهد و میراث او را زنده نگه دارد. این انتخاب، نشان از نزدیکی و احترامی عمیق بین پدر و پسر داشت.
در فضای مجازی و در میان شایعات و اخبار پراکنده، گاهی گمانهزنیهایی درباره وضعیت تأهل امید جهان مطرح میشد. اما لازم به ذکر است که امید جهان هرگز به طور رسمی خبری مبنی بر ازدواج خود منتشر نکرد و در مصاحبهها یا اظهارات عمومی خود، هیچگاه به جزئیات زندگی خصوصی و تشکیل خانواده اشارهای نداشت. بر این اساس، میتوان گفت که او ظاهراً مجرد بود و تمام تمرکز خود را بر مسیر هنری و فعالیتهای حرفهایاش معطوف کرده بود. این تمرکز بر موسیقی، شاید یکی از دلایل پیشرفت سریع و موفقیت او در عرصه هنر باشد.
آغاز فعالیت و تأثیر پدر
عشق به موسیقی و صدای دلنشین، از همان دوران کودکی در وجود امید جهان ریشه دوانده بود. او که در خانوادهای هنری رشد یافته بود، از همان سنین پایین، تحت تأثیر پدر هنرمندش، محمود جهان، وارد دنیای موسیقی شد. فعالیتهای پدر در زمینه نوازندگی و خوانندگی، برای او الهامبخش بود و باعث شد تا او نیز به صورت جدی به آموختن موسیقی و خوانندگی بپردازد. اگرچه او از کودکی با موسیقی عجین بود، اما آغاز فعالیت حرفهای جدی او در عرصه موسیقی به سن ۲۳ سالگی، یعنی سال ۱۳۸۳ خورشیدی، بازمیگردد. در این دوره بود که او تصمیم گرفت صدای خود را به طور حرفهای به گوش مخاطبان برساند.
اولین آلبومها
مسیر هنری امید جهان با انتشار آلبومهای غیررسمی آغاز شد. او با جسارت و پشتکار، دو آلبوم اولیه را به صورت غیررسمی روانه بازار کرد تا بتواند صدای خود را به مخاطبان معرفی کند و بازخوردهای اولیه را دریافت نماید.
«پسر جنوبی»: اولین آلبوم غیررسمی امید جهان با عنوان «پسر جنوبی» منتشر شد. این آلبوم، که نامش نیز بر هویت جنوبی او تأکید داشت، اولین گام جدی او در دنیای حرفهای موسیقی بود و به نوعی معرفینامه او به جامعه موسیقی به شمار میرفت.
«پاپتی»: دو سال پس از انتشار آلبوم اول، در سال ۱۳۸۵، امید جهان دومین آلبوم غیررسمی خود را با نام «پاپتی» روانه بازار کرد. این آلبوم نیز به نوبه خود باعث شناخته شدن بیشتر او شد و به او در تثبیت جایگاهش کمک کرد.
فعالیت به عنوان خواننده مجالس
مانند بسیاری از خوانندگان پاپ و محلی که در ابتدای مسیر حرفهای خود قرار دارند، امید جهان نیز در سالهای ابتدایی فعالیت حرفهای خود، به عنوان خواننده در مراسم عروسی و جشنها به فعالیت خود ادامه میداد. این تجربه، علاوه بر کسب درآمد و تأمین معاش، به او کمک کرد تا با انبوه جمعیت، انواع سلیقهها، و فضاهای برگزاری مراسم آشنا شود و مهارتهای اجرایی و ارتباط با تماشاگر خود را ارتقا بخشد. اجرا در این گونه مراسم، فرصتی برای تمرین صدای خود و یادگیری نحوه ایجاد شور و هیجان در بین مخاطبان بود.
مهاجرت و فعالیت در خارج از کشور
یکی از چالشهای بزرگ پیش روی بسیاری از هنرمندان در ایران، مسئله اخذ مجوز برای انتشار آثار و برگزاری کنسرت است. امید جهان نیز از این قاعده مستثنی نبود و برای رفع موانع مربوط به اخذ مجوزهای لازم، مدتی را در خارج از کشور سپری کرد. او به کشورهایی چون ارمنستان و تاجیکستان مهاجرت کرد و در آنجا به فعالیتهای هنری خود ادامه داد. انتشار آهنگها و اجرای قطعات موسیقی در خارج از کشور، به او این امکان را داد تا بدون دغدغههای مربوط به مجوز، خلاقیت خود را بروز دهد و آثار جدیدی را خلق کند. این دوره، نقطه عطفی در توسعه سبک موسیقی او محسوب میشود.
پیدا کردن سبک خاص و شهرت
پس از سالها تجربه، فعالیت در سبکهای مختلف، و پشت سر گذاشتن چالشها، امید جهان سرانجام توانست سبک موسیقایی خاص و منحصر به فرد خود را کشف کند و آن را به کمال برساند. همانطور که پیشتر اشاره شد، پدرش همواره الگوی او بود و او با درک عمیق از موسیقی فولک غنی جنوب و تلفیق خلاقانه آن با عناصر موسیقی پاپ که مورد علاقه جوانان بود، توانست سبکی نوین و جذاب را خلق کند. نقطه اوج این نوآوری، با انتشار آهنگ «هله دان دان» رقم خورد. این آهنگ که ریتم شاد و انرژیبخش داشت و با ترانهای زیبا و ملودی دلنشین همراه بود، به سرعت در میان مردم محبوب شد و نام امید جهان را به اوج شهرت رساند.
«هله دان دان» نه تنها یک آهنگ پرطرفدار، بلکه نمادی از توانایی امید جهان در نوآوری و ایجاد پلی بین سنت و مدرنیته در موسیقی ایران شد.
اولین آلبوم رسمی و مجوزدار
پس از سالها فعالیت و کسب تجربه، امید جهان در سن ۳۴ سالگی، موفق به انتشار اولین آلبوم رسمی و دارای مجوز خود شد. این آلبوم که حاصل سالها تلاش و پشتکار بود، ترکیبی از موسیقی محلی و بومی جنوب را با رنگ و بوی پاپ ارائه میداد و نشان از بلوغ هنری او داشت. انتشار این آلبوم، نقطه عطفی در مسیر حرفهای او محسوب میشد و مهر تأییدی بر جایگاه او در صنعت موسیقی ایران بود.
اولین کنسرت رسمی
اوج موفقیت و اثبات تواناییهای اجرایی امید جهان، با برگزاری اولین کنسرت رسمی او در تاریخ ۱۹ دی ماه سال ۱۳۹۴ خورشیدی در یکی از باشکوهترین و نمادینترین سالنهای کشور، یعنی برج میلاد تهران، رقم خورد. این کنسرت که با استقبال پرشور مخاطبان روبرو شد، نه تنها برای خود امید جهان، بلکه برای موسیقی جنوب نیز اهمیت ویژهای داشت؛ چرا که نشان داد موسیقی محلی جنوب نیز قابلیت اجرا در بزرگترین سالنها و جذب مخاطبان گسترده را دارد. اجرای او در برج میلاد، نمادی از رسیدن صدای جنوب به پایتخت و جلب توجه مخاطبان سراسر کشور بود.
دیدگاههای شخصی
امید جهان در طول فعالیت هنری خود، دیدگاهها و نظرات منحصر به فردی نیز نسبت به صنعت موسیقی و جایگاه خود در آن ابراز کرده بود. او در یکی از مصاحبههایش به این نکته اشاره کرده بود که بدون نیاز به همکاری (فیت دادن) با خوانندگان دیگر، و با تکیه بر تواناییهای شخصی خود، توانسته در صنعت موسیقی پیشرفت کند. این گفته، نشان از اعتماد به نفس و خودباوری او داشت. با این حال، او ابراز علاقه کرده بود که در صورت امکان، دوست دارد با محسن چاوشی، یکی دیگر از خوانندگان مطرح پاپ ایرانی، همکاری کند. دلیل این علاقه، به همشهری بودن آنها و همچنین انرژی خاصی بود که امید در صدای چاوشی حس میکرد. این نشان میدهد که او همواره به دنبال الگوها و استعدادهای همکاران خود بود و از همکاری با افراد توانمند استقبال میکرد.
پایان تلخ
مسیر هنری امید جهان، که با نوآوری و شور و نشاط همراه بود، با حادثهای تلخ و ناگوار به پایان رسید. در تاریخ ۲۱ شهریور ماه سال ۱۴۰۴ خورشیدی، امید جهان برای برگزاری یک کنسرت در شهر بم، واقع در استان کرمان، حاضر شد. این کنسرت به مناسبت جشنواره خرمای بم برگزار شده بود و قرار بود جشنی از موسیقی و فرهنگ جنوب در این منطقه باشد.
اما متأسفانه، پس از پایان اجرای موفقیتآمیز کنسرت، حال امید جهان ناگهان رو به وخامت گذاشت. او بر اثر عارضه سکته قلبی، به سرعت به بخش مراقبتهای ویژه یکی از بیمارستانهای شهر بم منتقل شد.
جزئیات بستری شدن و تلاش پزشکان
شرایط امید جهان پس از انتقال به بیمارستان، بسیار بحرانی گزارش شد. پزشکان بلافاصله اقدامات درمانی لازم را آغاز کردند و تلاشهای شبانهروزی برای نجات جان او صورت گرفت. او دو بار احیا گردید، اما متأسفانه، اندامهای حیاتی او به شدت آسیب دیده بودند. احتمال بازگشت او به هوش و زندگی، از سوی کادر پزشکی بسیار ضعیف و تنها در حدود ۵ درصد پیشبینی شده بود. با وجود تمام تلاشهای پزشکان و امید واهی اطرافیان، وضعیت جسمانی امید جهان همچنان نامساعد باقی ماند.
تاریخ فوت
علیرغم تمام تلاشهای بیوقفه تیم پزشکی و امیدواریهای اندک، متأسفانه معجزه رخ نداد. امید جهان، خواننده پرانرژی و محبوب موسیقی جنوب، در سن ۴۴ سالگی، در روز شنبه ۲۲ شهریور ماه ۱۴۰۴ خورشیدی، بر اثر ایست قلبی، دار فانی را وداع گفت.
خبر درگذشت ناگهانی او، موجی از اندوه و تأسف را در میان خانواده، دوستان، و طرفدارانش در سراسر کشور برانگیخت.
نکته تأملبرانگیز
یکی از نکات بسیار تلخ و تأملبرانگیز در مورد فوت امید جهان، شباهت عجیب نحوه درگذشت او با پدر هنرمندش، محمود جهان، بود. زندهیاد محمود جهان نیز در سال ۱۳۹۶ خورشیدی، پس از برگزاری یک کنسرت و در حالی که تنها ۶۶ سال از عمرش میگذشت، دچار سکته قلبی شد و جان به جان آفرین تسلیم کرد. این شباهت در سن، علت فوت (سکته قلبی)، و وقوع آن پس از اجراهای هنری، برای بسیاری از علاقهمندان به موسیقی و خانواده جهان، بسیار غمانگیز و باورنکردنی بود. این اتفاق، گویی پایانی تراژیک بر میراث هنری خانوادگی آنها بود.
امید جهان، خوانندهای خودساخته، با استعداد، و پرشور از دیار جنوب بود که با پشتکار و خلاقیت مثالزدنی خود، توانست جایگاهی مهم و ماندگار در عرصه موسیقی ایران کسب کند. او با نوآوری در ترکیب موسیقی غنی فولک جنوبی و ژانر محبوب پاپ، صدایی تازه و دلنشین به این سبکهای موسیقی بخشید و توانست ذائقه مخاطبان را ارتقا دهد. درگذشت ناگهانی و زودهنگام او، ضایعهای بزرگ و جبرانناپذیر برای جامعه هنری، خانوادهاش، و میلیونها دوستدار موسیقی او بود. اما یاد و خاطره او، و به خصوص نوای ماندگارش، همواره در دلها و خاطرهها زنده خواهد ماند و میراث هنری او، الهامبخش نسلهای آینده خواهد بود. صدای او، پژواکی از شور زندگی و عشق به موسیقی بود که هرگز خاموش نخواهد شد.