چهارشنبه ۲۶ شهریور ۱۴۰۴ - به گزارش خبرنگار اقتصادی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ امروز، دکتر یوسفوند — دادستان محترم رباطکریم — به همراه دکتر عروجی و مهندس ظهرهوند، به محل پروژههای “بنا برج” و “پایا سازه” در رباطکریم سر زدند — نه برای تبلیغ — بلکه برای رسیدگی به فریادهای مردمی که سالهاست در چرخهای از وعدهها، تأخیرها، و پرداختهای بیپایان گیر کردهاند.
در این جلسه میدانی، مهندس نجفی — معاون اجرایی اداره کل راه و شهرسازی و مهندس شیرزاد — ناظر پروژههای پایا سازه و بنابرج نیز حضور داشتند — و برخی مسئولان خاطی به دستور دادستان، برای دادرسی جلب شدند.
اما سؤال اصلی اینجاست:آیا یک بازدید میدانی — بعد از پنج سال تأخیر — میتواند جای خالی خانهای را که نبوده، پر کند؟
پنج سال تأخیر — و هنوز هیچ خانهای تحویل نشده است
طبق بررسیهای میدانی «راه دانا»:پروژههایی که قرار بود ظرف دو سال تحویل داده شوند — بعد از گذشت پنج سال — هنوز در مراحل اولیه ساخت گیر کردهاند.
🔹 پروژه ۵۰۰۰ واحدی رباطکریم — که روی زمین دولتی و رایگان اجرا میشود — بعد از یک سال و نیم تأخیر، هنوز فقط پیریزی دارد.
🔹 پروژه پایا سازه — که قرار بود در اردیبهشت ۱۴۰۲ تحویل شود — هنوز بدون آب، برق و گاز است.
🔹 پروژه بنا برج ظفر — که متقاضیانش تمام داراییشان را برای ثبتنام هزینه کردهاند — هنوز حتی قرارداد ندارد — چه رسد به سند مالکیت.
هر سه ماه، ۱۶۰ میلیون تومان — بدون قرارداد، بدون تحویل!
متقاضیان به «راه دانا» گفتند:“ما در طول سه ماه اخیر، مجبور شدیم ۱۶۰ میلیون تومان پرداخت کنیم — در حالی که هیچ قرارداد شفافی نداریم — و هیچ خانهای هم ندیدهایم.”
و این در حالی است که:
- طرح نهضت ملی مسکن، برای حمایت از اقشار کمدرآمد طراحی شده بود.
- اما اکنون، هزینه هر مترمربع آن، چند برابر شده است.
- و متقاضیان — که بیشترشان از دهکهای پایین درآمدی هستند — دارند از نظر مالی له میشوند.
چهار چالش اصلی که متقاضیان را له کرده است
۱. قراردادهای غیرشفاف — بدون زمانبندی، بدون قیمت ثابت
قیمت واحدها بر اساس “نرخهای متغیر” تعیین میشود — یعنی هر ماه میتواند بالا برود — و متقاضی نمیداند آخرش چقدر باید بپردازد.
۲. هزینههای جانبی — محوطهسازی، مشاعات، خدمات — که هیچکس پاسخگو نیست
این هزینهها اضافه میشوند — اما هیچکس توضیح نمیدهد چرا و چقدر.
۳. تأخیر مزمن در تحویل — بدون جریمه، بدون جبران خسارت
پروژههایی که باید در ۱۴۰۲ تحویل میشدند — در ۱۴۰۴ هنوز نیمهکارهاند — و هیچ مسئولی پاسخگو نیست.
۴. افزایش آورده — تا ۲۰۰ میلیون تومان بیش از پیشبینی — به دلیل دیرکرد سازنده!
“اگر پول را از ما گرفتهاید، چرا خانه را نساختید؟ چرا باید ما سود بانکیِ دیرکرد شما را بپردازیم؟” — از زبان یکی از متقاضیان.
دادستان عمل کرد؛ اما آیا کافی است؟
امروز، دکتر یوسفوند، دادستان رباطکریم، نه تنها حضور یافت، بلکه:
- برخی مسئولان خاطی را جلب به دادرسی فوری کرد.
- دستور داد کنتورهای آب و برق فوراً وصل شوند، چون “دیگر نمیشود پس از این همه سال تاخیر مردمی که از شکم زن و بچه هایشان زدند را باز هم در فشار گذاشت”.
- عروجی، شخصاً، پیگیر “کاغذبازیهای اداری” شد، تا مانع از بروکراسی شود.
اما متقاضیان میپرسند:“چرا پنج سال طول کشید تا یک دادستان به محل بیاید؟ چرا باید ما برای رسیدن به حقوقمان، وعده بازدید بگیریم؟”
نامهها، قراردادها، و سکوت مسئولان
متقاضیان نمونههایی از قراردادهای مبهم و نامههای بیپاسخ را برای «راه دانا» ارسال کردهاند — نامههایی که به فرمانداری و استانداری فرستاده شده — اما هیچ پاسخی دریافت نکردهاند.
🔹 یکی از قراردادها نشان میدهد:مبلغ وام از ۵۵۰ میلیون تومان، با احتساب سود دیرکرد، به ۷۳۰ میلیون تومان رسیده است، یعنی ۱۸۰ میلیون تومان اضافه — فقط بهخاطر تأخیر سازنده!
🔹 یکی دیگر از متقاضیان میگوید:“من از سال ۱۳۹۹ ثبتنام کردم — هنوز خانهای ندیدهام — و مجبورم اجارهبهای بالا بپردازم — در حالی که هر ماه هم آورده پروژه را میدهم.”
صدای متقاضیان “ما ناامید شدهایم؛ اما هنوز امیدواریم”
محمود اسکندرزاده — نماینده متقاضیان رباطکریم، میگوید:“بسیاری از ما از سال ۱۴۰۰ منتظریم — اما شرایط فعلی باعث ناامیدی شده است. پروژههایی که از ۱۳۹۸ شروع شدند، هنوز روی کاغذ ماندهاند.”
وی خواستار:
- قراردادهای شفاف و ثابت
- زمانبندی دقیق و قابل اجرا
- تعقیب قانونی مسئولان خاطی
- کاهش فشار مالی بر دوش متقاضیان
میگوید:“زمینها رایگان بود — پس چرا هزینهها اینقدر بالاست؟ چرا ما باید جریمه تأخیر سازنده را بپردازیم؟”
چه کار باید کرد؟
۱. تعیین زمانبندی دقیق و قابل نظارت برای تحویل هر پروژه — با جریمه سنگین برای تأخیر.
۲. شفافسازی کامل قراردادها — قیمت ثابت، بدون افزایش غیرمنطقی.
۳. تعیین سقف هزینههای جانبی — و اعلام شفاف آن به متقاضیان.
۴. پرداخت وامها مستقیماً به پیمانکار — نه به متقاضی — تا از سوءاستفاده جلوگیری شود.
۵. تشکیل کمیته نظارتی مستقل — با حضور نمایندگان متقاضیان — برای پیگیری روزانه پیشرفت کار.
۶. تعقیب قضایی سازندگان و مسئولان خاطی — نه فقط با بازدید — بلکه با مجازات.
وقتی خانه، وعده شود، مردم دیگر باور نمیکنند
طرح نهضت ملی مسکن، میتوانست بزرگترین دستاورد اجتماعی دولت باشد — اما تبدیل به بزرگترین ناکامی شده است.
وقتی متقاضیان — که بیشترشان از فقرا و متوسطین هستند — مجبورند هر سه ماه ۱۶۰ میلیون تومان بپردازند — بدون اینکه حتی قرارداد داشته باشند — دیگر این یک “طرح مسکن” نیست — یک “کلاهبرداری سیستماتیک” است.
دادستان عمل کرد — اما دیر عمل کرد.
مسئولان قول دادند — اما قولشان را نگه نداشتند.
مردم هنوز امیدوارند — اما دیگر باور ندارند.