به گزارش خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مدیریت شهری تهران با روی کار آمدن علیرضا زاکانی طی 4 سال اخیر، روندی تازه و امیدوارکننده را آغاز کرده است؛ از بازآرایی ساختارهای خدمات شهری و بهبود وضعیت نظافت معابر گرفته تا تلاش برای کنترل پدیدههای اجتماعی نظیر دستفروشیهای بیضابطه و کودکان کار، بسیاری از شهروندان به وضوح شاهد تغییراتی مثبت در سطح شهر بودهاند.
با این حال، آنچه در منطقه ۶ شهرداری تهران به چشم میخورد، با تصویر کلان از «تهران در مسیر تحول» فاصلهای چشمگیر دارد؛ فاصلهای که نه تنها در ظاهر شهر، بلکه در روح و روان شهروندان این منطقه احساس میشود.
منطقه ۶ از دیرباز به عنوان «قلب تپندهی پایتخت» شناخته میشود؛ منطقهای که بسیاری از مراکز دانشگاهی، اداری، فرهنگی، رسانهای و تاریخی تهران را در خود جای داده است؛ وجود خیابانهای شاخصی چون انقلاب، ولیعصر، کریمخان، فاطمی و کارگر شمالی و جنوبی و همچنین حضور پارکهای بزرگی همچون لاله، ایرانشهر و شهر، همواره به این منطقه هویتی خاص و ارزشمند بخشیده است.
اما این روزها ساکنان و رهگذران منطقه ۶ با واقعیتی تلخ روبهرو هستند: کاهش محسوس نظم شهری، افزایش آلودگی بصری، بازگشت آسیبهای اجتماعی و ضعف در نظافت عمومی. این موضوع در حالی است که بسیاری از مناطق جنوبی و حتی حاشیهای تهران در ماههای اخیر، پیشرفتهای محسوسی در همین زمینهها داشتهاند.
یکی از ویژگیهای بارز مدیریت زاکانی، تمرکز بر بهبود چهرهی شهر و افزایش رضایت شهروندان بوده است. در سطح کلان، شهرداری تهران توانسته در حوزهی جمعآوری زباله، ساماندهی پسماند خشک، بهسازی مبلمان شهری و بازگشت انضباط به معابر اصلی دستاوردهای ملموسی به ثبت برساند.
اما به نظر میرسد در سطح منطقهای، بهویژه در منطقه ۶، حلقهی اجرای این سیاستها دچار گسست جدی شده است؛ در واقع، میان تصمیمات ستادی شهرداری تهران و عملکرد میدانی در این منطقه، شکافی عمیق شکل گرفته است؛ شکافی که نتیجهی آن، نارضایتی شهروندان و افت کیفیت زیست شهری در قلب پایتخت است.
در این مدت 4 سال مدیریت زاکانی، تهران شاهد کاهش قابل توجه حضور کودکان کار در چهارراهها و معابر پرتردد بود. طرحهای میدانی شهرداری در همکاری با سازمانهای حمایتی و اجتماعی، به نتایج قابل توجهی منجر شد و امید تازهای در میان مردم شکل گرفت.
اما در ماههای اخیر، در منطقه ۶ بهویژه در چهارراههای پررفتوآمد حدود محدوده ولیعصر مجدداً حضور کودکان کار و متکدیان به وفور به چشم میخورد؛ این بازگشت نه تنها چهرهی شهر را مخدوش کرده، بلکه نگرانیهای اجتماعی را نیز افزایش داده است.
بسیاری از شهروندان میگویند که از صبح تا شب در مسیرهای اصلی، با صحنههایی از تکدیگری و فروش اجناس جزئی توسط کودکان مواجه میشوند؛ وضعیتی که در تضاد کامل با سیاستهای عدالتمحور و انساندوستانهی مدیریت کلان شهرداری تهران است.
اگرچه تهران در ماههای گذشته به لطف طرحهای جدید نظافت شهری، چهرهای متفاوت یافته است، اما منطقه ۶ از این روند عقب مانده است. در کوچهها و خیابانهای فرعی این منطقه تجمع زبالههای خانگی و پسماند خشک در ساعات مختلف روز به وضوح دیده میشود.
انباشت زباله در اطراف مخازن، پراکندگی پسماند در پیادهروها و حتی مشاهدهی موشهای فراوان در کنار خیابانها، نشانهای از ضعف سیستم نظارت و جمعآوری منظم پسماند است.
همچنین پارک لاله، یکی از زیباترین بوستانهای شهری پایتخت، این روزها حال و روز خوبی ندارد؛ این پارک که همواره به خاطر نظافت مثالزدنی، فضای سبز منظم و حضور خانوادهها شهرت داشت، اکنون درگیر مشکلات جدی بهداشتی و اجتماعی است.
انباشت زباله در اطراف نیمکتها و مسیرهای پیادهروی، رها شدن نخالههای مختلف در حاشیه فضای سبز و مهمتر از همه تجمع افراد بیخانمان و معتادان در ساعات شب و حتی روز، چهرهی پارک را به شدت مخدوش کرده است؛ این وضعیت، در کنار نبود نظافت منظم، باعث شده تا پارک لاله که زمانی افتخار منطقه ۶ و حتی تهران بود به یکی از دغدغههای جدی شهروندان بدل شود.
یکی از چالشهای اساسی مدیریت شهری در تهران، تفاوت عملکرد مناطق مختلف شهرداری است. در حالی که برخی مناطق با مدیریت فعال و نظارت دقیق، موفق به اجرای مطلوب طرحهای ستادی شدهاند، برخی دیگر از مناطق از جمله منطقه ۶ دچار نوعی «سستی در اجرا» و «بینظمی در هماهنگیها» شدهاند.این مسائل نشان میدهد که مشکل منطقه ۶ تنها در «کثیفی ظاهری» نیست، بلکه ریشه در ضعف مدیریتی و نبود نظارت دقیق دارد.
شهرداری منطقه ۶؛ نیازمند بازنگری مدیریتی
با توجه به جایگاه ویژهی منطقه ۶ در ساختار شهری تهران، عملکرد تیم مدیریتی این منطقه بیش از سایر مناطق زیر ذرهبین شهروندان و رسانهها قرار دارد. انتظار عمومی آن است که شهردار منطقه، با درک حساسیت، موقعیت این محدوده را در اولویت قرار دهد.
اکنون زمان آن رسیده که شهردار محترم منطقه ۶، با نگاهی دقیقتر به مشکلات جاری، تیم مدیریتی خود را مورد بازبینی قرار دهد و با بهرهگیری از نیروهای تازهنفس، برنامهای جدی برای بازگشت نظم، پاکیزگی و آرامش به این منطقه ارائه کند.
شهرداری تهران در دوران مدیریت زاکانی، نشان داده که میتواند با نگاه جهادی و برنامهمحور، تهران را به شهری منظمتر، پاکتر و انسانیتر تبدیل کند. اما تحقق این چشمانداز، نیازمند هماهنگی کامل همهی مناطق و پایبندی دقیق مدیران محلی به سیاستهای کلان است.
آنچه در منطقه ۶ مشاهده میشود، نمونهای از گسست اجرایی میان ستاد و میدان است؛ جایی که تصمیمات خوب در سطح کلان، در مرحلهی اجرا دچار فرسایش و ضعف نظارت میشوند.
اگر شهرداری تهران میخواهد روند مثبت خود را در نگاه عمومی حفظ کند، لازم است بر عملکرد مناطق میانی و مرکزی بهویژه منطقه ۶ نظارت ویژهای اعمال شود. تنها در این صورت است که پایتخت میتواند چهرهای درخور و همسطح با جایگاه واقعی خود در کشور و منطقه داشته باشد.
در واقع؛ منطقه ۶ تهران، با تمام ظرفیتها و پیشینهی فرهنگی خود، امروز نیازمند بازنگری مدیریتی، نظارت میدانی و بازگشت به اصول اولیهی خدمات شهری است. در حالی که شهرداری تهران در سطح کلان عملکردی قابل تحسین دارد، استمرار بینظمیها و آلودگیهای شهری در این منطقه میتواند دستاوردهای کلان را زیر سؤال ببرد.
تهران امروز بیش از هر زمان دیگری به مدیرانی جهادی، مردمی و ناظر بر میدان عمل نیاز دارد. بازگرداندن نظم، پاکیزگی و حس امنیت اجتماعی به منطقه ۶، نه تنها مطالبهی شهروندان، بلکه ضرورتی برای اعتبار و استمرار مسیر تحول در مدیریت شهری پایتخت است.