به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ دکتر سید رضا دُری؛ کارشناس بازار در یادداشتی نوشت: تجربه سالهای گذشته نشان میدهد در بازارهایی مانند طلا و دلار، بیشترین مشارکت عمومی معمولاً زمانی رخ میدهد که قیمتها خبرساز شدهاند، هیجان بر تحلیل غلبه کرده و ترس از جا ماندن، جای ارزیابی منطقی را میگیرد.
بازارها فقط با عدد و نمودار حرکت نمیکنند؛ آنچه به حرکتها شتاب میدهد، رفتار جمعی انسانهاست:
امید، ترس، طمع و تقلید.
در نظریه امواج، این رفتار جمعی معمولاً در قالب حرکات جنبشی بروز میکند؛ حرکتهایی که مرحلهبهمرحله شکل میگیرند: ابتدا گروه کوچکی زودتر متوجه تغییر میشوند، سپس بازار تأیید میکند، خبرها فراگیر میشود و در نهایت، ورود گسترده عموم اتفاق میافتد.
نکته کلیدی اینجاست:
در بسیاری از دورهها، مردم عادی دقیقاً در انتهای این حرکتها وارد میشوند؛
جایی که هیجان در اوج است، اما حاشیه امن کاهش یافته است.
مقایسهای که تجربه بازارها به ما میگوید. مرور دورههای قبلی افزایش قیمت طلا و دلار نشان میدهد که پس از فازهای هیجانی، معمولاً بازار وارد دورههای اصلاح یا توقف میشود؛ نه الزاماً بهدلیل تغییر ناگهانی واقعیتهای اقتصادی، بلکه بهدلیل تخلیه انرژی هیجانی جمعی.
در مقابل، سرمایهگذارانی که نگاه چرخهای دارند، هیچگاه تمام دارایی خود را در یک بازار نگه نمیدارند.
آنها پس از کسب سود در یک بازار،
بهدنبال چرخش نقدینگی به سمت بازارهای دیگر میروند.
سرمایهگذار حرفهای کجا میایستد؟
یک سرمایهگذار آگاه، همیشه «در بازار» نیست؛ بلکه همیشه در حال مدیریت موقعیت خود است. در شرایطی که طلا و دلار بخش مهمی از رشد خود را تجربه کردهاند، بازارهایی مانند بورس یا مسکن میتوانند بهعنوان گزینههای جایگزین مطرح شوند؛ بازارهایی که علاوه بر امکان بازدهی، سرمایه را از حالت انفعالی خارج کرده و به چرخه تولید و فعالیت اقتصادی پیوند میزنند.
تجربه نشان میدهد چرخش هوشمندانه نقدینگی، نهتنها ریسک را توزیع میکند، بلکه مانع قفل شدن سرمایه در اوجهای هیجانی میشود.
جمعبندی این یادداشت نه توصیه به خروج است و نه دعوت به ورود.
صرفاً یک هشدار رفتاری است:
تصمیمهایی که در اوج هیجان جمعی گرفته میشوند، معمولاً بیش از آنکه محصول تحلیل باشند، نتیجه فشار روانی بازارند.شاید مهمترین سؤال امروز این نباشد که «کدام بازار سود میدهد؟» بلکه این باشد:
«آیا زمان ماندن است، یا زمان چرخش هوشمندانه سرمایه؟»