به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا، به نقل از فارس، غلامحسین حسن تاش در یک همایش دانشجویی با موضوع قرار دادهای نفتی با اشاره به اینکه نبود شرکت های پیمانکاری خارجی در صنعت نفت ایران به دلیل تحریم است گفت: پس از تشدید تحریم های ایران دیگر شرکتهای بزرگ خارجی در صنعت نفت ایران نیامده اند که این یک موضوع کاملا سیاسی است و راه حل های سیاسی دارد.

این کارشناس انرژی گفت: هم اکنون مشکل اصلی صنعت نفت ایران مربوط به نبود دانش فنی و مدیریت پروژه است که باید این موضوع حل شود.

حسن تاش با اشاره به اینکه همواره نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که برای شرکت‌های خارجی تسهیلاتی قائل می‌شویم که برای پیمانکاران داخلی قائل نمی‌شویم اظهار داشت: به محض اینکه غول های بین‌المللی به صنعت نفت ایران می آیند سابقه نشان داده است که در اسرع وقت صورت وضعیت مالی این شرکت را ترتیب اثر می‌دهیم اما با پیمانکار داخلی به گونه دیگر برخورد می‌کنیم.

وی ادامه داد: وقتی غول بین‌المللی می‌آید جنس مورد نیازش فوری از گمرک ترخیص می‌شود ولی پیمانکاران داخلی واقعا به مشکل برخورد می کنند که این  موضوع صرف نظر از مشکلات تحریم است و به عبارت دیگر ما خودمان را فریب می‌دهیم که به دلیل تحریم جنس وارد کشور نمی شود.

حسن تاش با اشاره به یک مثال عینی گفت: من دوره‌ای عضو هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران بودم که یک بنده خدایی پروژه ای 300 میلیون دلاری را آورد و بدون بحث و بررسی به دنبال تصویب این پروژه بود اما این پروژه در جلسه هیئت مدیره شرکت نفت رأی نیاورد به همین دلیل وزیر نفت وقت از این موضوع ناراحت شد.

وی ادامه داد: هنگامی که وزیر از جلسه خارج شد همه اعضا شجاعت پیدا کردند که حرف بزنند و همه  اعضای جلسه به این نکته تاکید کردند که وفتی شرکت کالای نفت داریم هیچ لزومی ندارد که پروژه خرید کالا از خارج به تصویب برسد.

حسن تاش افزود: جالب است بدانید که موضوع این پروژه خرید تجهیزات و کالا برای راه‌اندازی یک خط لوله نفتی بود که تمام تجهیزات آن را در داخل داشتیم اما می‌خواستند این پول را بدهند به یک شرکت کره‌ای و این شرکت خارجی تجهیزات مورد نیاز را خریداری و وارد کند.

این کارشناس انرژی اظهار داشت: در آن موقع صاحب این پروژه می گفت به من اعلام کرده‌اند که این خط لوله بسیار فوری باید احداث شود بنابراین باید اجناس مورد نیاز را از خارج خریداری کنیم وی تصریح می کرد اگر قرار باشد از داخل جنسی بخرم باید به اندازه نیازم گشایش اعتبار کنم و از طرفی نیز باید با بانک مرکزی، گمرک، وزارت اقتصاد و وزارت نفت رایزنی کنم که با این شرایط برای من صرفه دارد که این پول را بدهم به یک شرکت خارجی و همه آن را از خارج وارد کند.

حسن تاش گفت: الان نیز شرایط همین گونه است اما من به این نکته اشاره می‌کنم که ما در مدیریت مگا پروژه‌ها ضعیف هستیم ولی باید گفت اگر  100 درصد در این زمینه مشکل داریم 60 درصد به خاطر این است که وقتی  با شرکتهای خارجی ها قرارداد می‌بندیم تمام شرایط را برایش فراهم می کنیم ولی برای شرکت‌های داخلی این گونه عمل نمی کنیم.

وی با اشاره به اینکه درگذشته شرکتهای خارجی به دنبال قرار دادهای مشارکت در تولید بودند تصریح کرد:وقتی ما قرارداد مشارکت در تولید می‌بندیم سهمی از تولید هر بشکه نفت عاید آنها می‌شود مثلا براساس یک قرارداد مشارکت در تولید باید 10 میلیون بشکه نفت تولید شود و مثلا 20 درصد از این میزان در اختیار شرکت توسعه دهنده است یعنی اگر این قرارداد امضا شد شرکت پیمانکار بالقوه صاحب 2 میلیون بشکه نفت است.

وی ادامه داد: بنابراین شرکت پیمانکار مدعی می شد که با این قرارداد می‌تواند وام بگیرد و زودتر کار توسعه را انجام ‌دهد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: قراردادهای مشارکت در تولید با قرار دادهای بیع متقابل تفاوت عمده‌ای دارد که این تفاوت ها در سهم برداشت و همچنین زمان حضور پیمانکار و در نهایت مباحث ارتقای فناوری است به طوری که برای پیمانکاران قرار دادهای مشارکت در تولید صرفه اقتصادی دارد اما این سوال مطرح است که آیا برای کارفرما نیز قرار دادهای مشارکت در تولید صرفه اقتصادی دارد به خصوص اگر صحبت از میادین مستقل باشد.

انتهای پیام