به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا سایت حرف تو به نقل از وبلاگ ایران اسلامی" اسلامی نوشت:
, شبکه اطلاع رسانی دانا, حرف تو , ایران اسلامی,وقتی در یک جمع،حرف از سازش می شود،شاید اولین چیزی که به ذهنمان برسد مربوط به معنای آن در ادبیات سیاسی تاریخ ایران شود.
,آری،سازش به معنای عام و حقیقی خود،کلمه ای خوش بینانه و مثبتی میباشد.اما متاسفانه در اعمال و تفکرات اکثر دیپلمات ها و سیاستمداران تاریخ ایران،به گونه ای تعبیر میشود که نمی توان بینش مثبت و تفکر خوش بینانه ای از این کلید واژه داشت.
,برای مثال می توان به دوران پهلوی و ماقبل آن اشاره کرد که در این امر افراط نموده و بدون توجه به دوست و دشمن،راه سازش را در پیش میگرفتند.
,مگر میشود آنگونه که سازش در برابر دوستان و همراهان ارزشمند است،این امر نسبت به دشمنان قسم خورده نیز ارزشمنمد محسوب شود؟
,بعد از حکومت پهلوی،و با رویداد بزرگی مانند انقلاب اسلامی که به رهبری امام خمینی (ره) انجام پذیرفت،این دید افراطی نسبت به سازش با هر کشور به ظاهر دوست (اما در باطن دشمن و رقیب) کم رنگ و کم رنگ تر شد؛تا جایی که می توان گفت:دیگر ارتباط دوستانه و همراه با لبخندی مابین جمهوری نوپای اسلامی و کشور هایی که با عنوان – بلوک شرق و غرب- شناخته می شدند،صورت نپذیرفت.
,رهنمود های امام (ره) ،تا حد زیادی چهره ی خصمانه بسیاری از این کشورها را ، نمایان گشته و باعث شد تا عینک خوش بینی نسبت به کشورهای دو بلوک ، از چشمان سیاستمداران و متفکران ایرانی برداشته شود.
,با کنار رفتن این نقاب از چهره ی مستکبرانی همچون آمریکا،جوانان و فرهیختگان ایران اسلامی
, ایران,،اقدام به تسخیر سفارت ایالت متحده (که وظیفه ی جاسوسی را در ایران انجام می داد) کردند.
,این بینش امام که ؛ آمریکا را "شیطان بزرگ" نامید و حّزم تجزیه شوروی را کرد،موجب تحقیر دو قدرت بزرگ (نظامی - سیاسی-اقتصادی) دنیا شد؛تا با اولین اقدام،شاهد حمایت همه جانبۀ دیکتاتور عراقی،جهت تجاوز مسلحانه و نابرابر به خاک ایران باشیم.اینجا بود که چهره ی خشن و خونخوارانه قدرت های به ظاهر دوست،بیش از پیش نمایان گردید و خط بطلانی بود بر مثبت اندیشی های بی خردانۀ برخی از صاحب نظران.
,در پایان 8 سال دفاع جانانه مردم دین مدار ایران،سازش تلخ و به تعبیر خود امام (ره)،جام ذهری که نوشیدنش دشوار اما بالاکراه بود،صورت گرفت.
,امام (ره) که هیچوقت تمایلی به پذیرش چنین صلح و سازشی نداشت و بارها شخصا اعلام کرده بود که این صلح بر خلاف میل باطنی خویش است؛موافقتی تلخ انجام داد تا شیپوری باشد بر پایان جنگ.
,اما این اولین بار بود کهدولت جمهوری اسلامی (به رهبری امام خمینی) صلح با مستکبران را پذیرفت.لیکن در ادامه و در دولت های بعد اتفاقات و تلاش هایی،به منظور نزدیک شدن به سازش هایی از این قبیل و ارتباط بی حد و مرز با چنین دولت ها و سیاست هایی انجام شد.
]