به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا، میرجلالدین کزازی استادبرجسته ادبیات فارسی در گفتگو با مرصاد اظهار داشت: سوگواری در روزهای محرم در ایران زمین به آداب پارسی گویان انجام می شود که در بسیاری دیگر از سرزمینها گسترش یافته است.

استاد کزازی گفت: پنجه ای که در میانه جام سقایان و یا بر فراز علم ها سر برآورده است در سوگواری های ایرانیان نماد خطوط شعاعی خورشید و مانا به انگشتان دست که در ایران پس از اسلام به پنج تن نیز مطابق می شود.

وی ادامه داد: علم و کتل و شاخه های علم در سوگواری ها نیز نماد سرو است.

کزازی اظهار داشت: بسیاری از سوگ سرودهای ایرانی و مقام های آن در محرم و عاشورا است که استفاده می شود و می توان گفت که این سوگ سرودها با همین محرم و عاشوراست که باقی مانده اند.

وی گفت: سوگ سرودها گه گاه سست هستند و آنچه که امروز می بینیم که با این عنوان توسط نوحه سرایان خوانده می شوند گویای والایی و مانایی مرگ سرخ مردان بزرگ نیست.

میرجلال الدین کزازی بر استواری و صلابت سوگ سرودها تأکید کرد و گفت: ترانده های دریغ با سوگ سرود متفاوت هستند و باید سروده ها زیبنده و زیبا باشند..

انتهای پیام/