به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از طنین یاس، آیات بسیاری از قرآن کریم اشاره مستقیم و غیر مستقیم به مسأله مهمی به نام طبیعت دارد. توجه به این نکته که طبیعت آمیخته با نعمت هایی است که طبق آیات شریفه قرآن، تسخیر ما شده اند، امری بسیار مهم است اما باید دانست که این تسخیر چرا و در چه حد و چگونه اتفاق افتاده است. در هر حال امر تسخیر جهان برای انسان تا حدودی قابل پذیرش است اما نه به طور مطلق و در کنار همه این ادعاهای قابل بحث باید اشاره کرد که تحت هر شرایطی محیط زیست نعمتی است از جانب پروردگار که باید آن را قدر دانست.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, طنین یاس,
جهان خود یک نعمت است و محیط زندگی نعمتی دیگر
محیط زندگی هر فرد وسیله ای برای حصول به اعمال نیک است. همین کفایت می کند که بدانیم بسیاری از اعمال ماتأخر یعنی همان اعمالی که پرونده آن ها بعد از مرگ تا شروع قیامت بسته نخواهد شد ریشه در همین طبیعت دارد. مثل کاشت یک نهال مثل جاری کردن یک رود مثل حفر یک چاه. نعمت های که انسان به راحتی قابلیت دستیابی به آن ها را خواهد داشت، می تواند زمینه ساز بروز رفتار های بهتری در جهت رسیدن به نهایتی باشد که خداوند از بشر انتظار دارد. او که این زیست محیط بکر را به ما سپرده و از نعمت هایش بسیار نام برده است، برای شکرگزاری باید از این امانت به درستی محافظت کرد. زیرا یکی از راه های تشکر نگهداری است از آنچه که به فرد سپرده می شود.
خداوند در قرآن در رابطه با محیط زیست ما این گونه سخن میفرماید:
أوَلَم یَرَوا إِلَی الأرضِ کَم أنبَتنَا فِیهَا مِن کُلِّ زَوجٍ کَریمٍ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَهً وَ مَا کَانَ أَکثَرُهُم مُّؤمِنِین
(شعراء، ۸-۷)
وَ مِن ثَمَراتِ النَّخِیلِ وَ الأَعنابِ تَتَّخِذُونَ مِنهُ سَکَرًا وَ رِزقًا حَسَنًا إِنَّ فِی ذَلِکَ لآَیَهً لِّقَومٍ یَعقِلُون
(نحل، ۶۷)
قُلِ انظُرُوا مَاذَا فِی السَّماواتِ وَ الأرضِ… یونس، ۱۰۱
این آیات تنها چند مورد محدود از آیاتی است که در قرآن اشاره به محیط زندگی دارد.
زیست محیط ما آکنده از تمام این نعمت ها است، نعمت هایی برای خوردن، نعمت هایی برای برای ساخت مسکن و آسایش و نعمت هایی برای پوشیدن و ...
در بیشتر موارد خداوند از محیط زندگی ما و نعمت های آن به عنوان یک نشانه یاد می کند. این مفهوم قابل توجه است چرا که هر موردی در قران آیه – نشانه- محسوب نمی شود! آیه یعنی نشانه ای که بسیار بزرگ است و هر انسانی را به یاد پروردگارش خواهد انداخت. چنانچه ما از دیدن درخت های میوه از دیدن باران از دیدن زمینی که بر روی آن راه میرویم از دیدن دریا ... به وجود خداوندی یکتا پی می بریم که هیچ گونه بی نظمی در کارش نیست و اعمالش بیهوده و عبث نبوده است.
اما اهمیت دیگر این محیط و اشاره های متعدد برای چیست؟
پاسخ به این سؤال نیازمند تأمل بیشتری است.
امروزه شاهد هستیم که افراد بسیاری از سرتا سر جهان محیط های زندگانی خود را یک ملک شخصی دانسته و فراموش می کنند خدایی که این زندگانی را بخشیده به آنی توان گرفتنش را نیز دارد. اهمیت این اشاره های متعدد، یادآوری بیشتر به بشر برای تلاش در جهت حفظ و کوشش در نگهداری هرچه بهتر محیط زندگی است.
کاملا طبیعی است که املاک و هر چیزی که شخصی باشد نسبت به آن چه که عمومی و به نوعی امانت در دست بشر است نیازمند توجه و مراقبت کمتر می باشد. از این رو اگر بدانیم طبیعت امانتی در دستان ما است قطعا بیشتر از آن مراقبت خواهیم کرد. این روز ها آلودگی های متعدد صنعتی بی توجه به طبیعت بکری که خداوند برایمان مهیا کرده می تازند و تمام زیبایی های خدادادی را با خود می برند و در عوض بیماری های گوناگونی را با اسامی جدیدی برایمان به یادگار می گذارند و درمان هایی که سعی دارند روز به روز پیشرفت کنند تا از قافله بیماری ها عقب نمانند. این ها همه بر می گردد به این مسئله که مفهوم قرآن را نگرفتیم و نعمت های پروردگار را به درستی استفاده نکرده ایم.
روز درخت کاری و ترویج فرهنگ ساخت فضاهای طبیعی اگر چه همراه با کاشت های نمادین درخت ها توسط مسئولین گذشت اما باید از مسئولین محترم عاجزانه خواهش کنیم که این روز و هفته ها و روز هوای پاک های کشور تنها یک روز و یک بیل زدن جهت کاشت نهال و یک حرکت نمادین نباشد. امروز کندن زمین برای کاشت یک نهال و فرداها حذف درختان متعدد برای ساخت ساختمان های سر به فلک کشیده...!
خداوند بزرگ در آیه 191 سوره آل عمران می فرماید :
الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلًا سُبْحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ
همانان که خدا را [در همه احوال] ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد می کنند و در آفرینش آسمانها و زمین می اندیشند [که] پروردگارا اینها را بیهوده نیافریدهاى منزهى تو پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار
و بسیاری به خود جرأت می دهند تا آنچه که ما بین زمین و آسمان است را برای ساخت آن چیزی اختصاص دهند که خود مفیدتر می دانند پس طبیعت را آسیب زده و از بین می برند. و البته این عمل به معنای این است که نعوذ بالله خداوند نمی دانسته و حال که ما فهمیدیم این اشتباه را جبران می کنیم!
آری تا حدی این ساخت و ساز ها طبیعی است و تابع افزایش جمعیت است اما به هر قیمتی نباید فضای سبز جامعه را که دلیل تنفس و زندگی است از بین برد. هرچند که این دست موارد را همه خوب می دانند اما تا زمانی که اقدامات صحیحی برای داشتن هوایی پاکیزه انجام نشود باید شاهد بیماران متعدد آلودگی هوا سردرد های بی شمار عفونت های چشمی و غیره باشیم و این گونه نه تنها امانت طبیعت خداوند را به خوبی پاس نداشتیم بلکه سلامتی مان را نیز که هدیه ای است از او مراقبت ننموده ایم. تا زمانی که مسئولین از ترس تنفس هوای آلوده سفر را کنسل می کنند و طعم خاک را نمی چشند هم وطنانمان نیز فضای بهتری برای زندگی کردن نخواهند یافت.
قران کتاب هدایت است و اگر تمام گفته هایش مو به مو اجرا شود مشکلی در جهان باقی نخواهد بود.
انتهای پیام/خ
جهان خود یک نعمت است و محیط زندگی نعمتی دیگر
محیط زندگی هر فرد وسیله ای برای حصول به اعمال نیک است. همین کفایت می کند که بدانیم بسیاری از اعمال ماتأخر یعنی همان اعمالی که پرونده آن ها بعد از مرگ تا شروع قیامت بسته نخواهد شد ریشه در همین طبیعت دارد. مثل کاشت یک نهال مثل جاری کردن یک رود مثل حفر یک چاه. نعمت های که انسان به راحتی قابلیت دستیابی به آن ها را خواهد داشت، می تواند زمینه ساز بروز رفتار های بهتری در جهت رسیدن به نهایتی باشد که خداوند از بشر انتظار دارد. او که این زیست محیط بکر را به ما سپرده و از نعمت هایش بسیار نام برده است، برای شکرگزاری باید از این امانت به درستی محافظت کرد. زیرا یکی از راه های تشکر نگهداری است از آنچه که به فرد سپرده می شود.
خداوند در قرآن در رابطه با محیط زیست ما این گونه سخن میفرماید:
أوَلَم یَرَوا إِلَی الأرضِ کَم أنبَتنَا فِیهَا مِن کُلِّ زَوجٍ کَریمٍ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَهً وَ مَا کَانَ أَکثَرُهُم مُّؤمِنِین
(شعراء، ۸-۷)
وَ مِن ثَمَراتِ النَّخِیلِ وَ الأَعنابِ تَتَّخِذُونَ مِنهُ سَکَرًا وَ رِزقًا حَسَنًا إِنَّ فِی ذَلِکَ لآَیَهً لِّقَومٍ یَعقِلُون
(نحل، ۶۷)
قُلِ انظُرُوا مَاذَا فِی السَّماواتِ وَ الأرضِ… یونس، ۱۰۱
این آیات تنها چند مورد محدود از آیاتی است که در قرآن اشاره به محیط زندگی دارد.
زیست محیط ما آکنده از تمام این نعمت ها است، نعمت هایی برای خوردن، نعمت هایی برای برای ساخت مسکن و آسایش و نعمت هایی برای پوشیدن و ...
در بیشتر موارد خداوند از محیط زندگی ما و نعمت های آن به عنوان یک نشانه یاد می کند. این مفهوم قابل توجه است چرا که هر موردی در قران آیه – نشانه- محسوب نمی شود! آیه یعنی نشانه ای که بسیار بزرگ است و هر انسانی را به یاد پروردگارش خواهد انداخت. چنانچه ما از دیدن درخت های میوه از دیدن باران از دیدن زمینی که بر روی آن راه میرویم از دیدن دریا ... به وجود خداوندی یکتا پی می بریم که هیچ گونه بی نظمی در کارش نیست و اعمالش بیهوده و عبث نبوده است.
اما اهمیت دیگر این محیط و اشاره های متعدد برای چیست؟
پاسخ به این سؤال نیازمند تأمل بیشتری است.
امروزه شاهد هستیم که افراد بسیاری از سرتا سر جهان محیط های زندگانی خود را یک ملک شخصی دانسته و فراموش می کنند خدایی که این زندگانی را بخشیده به آنی توان گرفتنش را نیز دارد. اهمیت این اشاره های متعدد، یادآوری بیشتر به بشر برای تلاش در جهت حفظ و کوشش در نگهداری هرچه بهتر محیط زندگی است.
کاملا طبیعی است که املاک و هر چیزی که شخصی باشد نسبت به آن چه که عمومی و به نوعی امانت در دست بشر است نیازمند توجه و مراقبت کمتر می باشد. از این رو اگر بدانیم طبیعت امانتی در دستان ما است قطعا بیشتر از آن مراقبت خواهیم کرد. این روز ها آلودگی های متعدد صنعتی بی توجه به طبیعت بکری که خداوند برایمان مهیا کرده می تازند و تمام زیبایی های خدادادی را با خود می برند و در عوض بیماری های گوناگونی را با اسامی جدیدی برایمان به یادگار می گذارند و درمان هایی که سعی دارند روز به روز پیشرفت کنند تا از قافله بیماری ها عقب نمانند. این ها همه بر می گردد به این مسئله که مفهوم قرآن را نگرفتیم و نعمت های پروردگار را به درستی استفاده نکرده ایم.
روز درخت کاری و ترویج فرهنگ ساخت فضاهای طبیعی اگر چه همراه با کاشت های نمادین درخت ها توسط مسئولین گذشت اما باید از مسئولین محترم عاجزانه خواهش کنیم که این روز و هفته ها و روز هوای پاک های کشور تنها یک روز و یک بیل زدن جهت کاشت نهال و یک حرکت نمادین نباشد. امروز کندن زمین برای کاشت یک نهال و فرداها حذف درختان متعدد برای ساخت ساختمان های سر به فلک کشیده...!
خداوند بزرگ در آیه 191 سوره آل عمران می فرماید :
الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلًا سُبْحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ
همانان که خدا را [در همه احوال] ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد می کنند و در آفرینش آسمانها و زمین می اندیشند [که] پروردگارا اینها را بیهوده نیافریدهاى منزهى تو پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار
و بسیاری به خود جرأت می دهند تا آنچه که ما بین زمین و آسمان است را برای ساخت آن چیزی اختصاص دهند که خود مفیدتر می دانند پس طبیعت را آسیب زده و از بین می برند. و البته این عمل به معنای این است که نعوذ بالله خداوند نمی دانسته و حال که ما فهمیدیم این اشتباه را جبران می کنیم!
آری تا حدی این ساخت و ساز ها طبیعی است و تابع افزایش جمعیت است اما به هر قیمتی نباید فضای سبز جامعه را که دلیل تنفس و زندگی است از بین برد. هرچند که این دست موارد را همه خوب می دانند اما تا زمانی که اقدامات صحیحی برای داشتن هوایی پاکیزه انجام نشود باید شاهد بیماران متعدد آلودگی هوا سردرد های بی شمار عفونت های چشمی و غیره باشیم و این گونه نه تنها امانت طبیعت خداوند را به خوبی پاس نداشتیم بلکه سلامتی مان را نیز که هدیه ای است از او مراقبت ننموده ایم. تا زمانی که مسئولین از ترس تنفس هوای آلوده سفر را کنسل می کنند و طعم خاک را نمی چشند هم وطنانمان نیز فضای بهتری برای زندگی کردن نخواهند یافت.
قران کتاب هدایت است و اگر تمام گفته هایش مو به مو اجرا شود مشکلی در جهان باقی نخواهد بود.
انتهای پیام/خ
جهان خود یک نعمت است و محیط زندگی نعمتی دیگر
محیط زندگی هر فرد وسیله ای برای حصول به اعمال نیک است. همین کفایت می کند که بدانیم بسیاری از اعمال ماتأخر یعنی همان اعمالی که پرونده آن ها بعد از مرگ تا شروع قیامت بسته نخواهد شد ریشه در همین طبیعت دارد. مثل کاشت یک نهال مثل جاری کردن یک رود مثل حفر یک چاه. نعمت های که انسان به راحتی قابلیت دستیابی به آن ها را خواهد داشت، می تواند زمینه ساز بروز رفتار های بهتری در جهت رسیدن به نهایتی باشد که خداوند از بشر انتظار دارد. او که این زیست محیط بکر را به ما سپرده و از نعمت هایش بسیار نام برده است، برای شکرگزاری باید از این امانت به درستی محافظت کرد. زیرا یکی از راه های تشکر نگهداری است از آنچه که به فرد سپرده می شود.
خداوند در قرآن در رابطه با محیط زیست ما این گونه سخن میفرماید:
أوَلَم یَرَوا إِلَی الأرضِ کَم أنبَتنَا فِیهَا مِن کُلِّ زَوجٍ کَریمٍ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَهً وَ مَا کَانَ أَکثَرُهُم مُّؤمِنِین
(شعراء، ۸-۷)
وَ مِن ثَمَراتِ النَّخِیلِ وَ الأَعنابِ تَتَّخِذُونَ مِنهُ سَکَرًا وَ رِزقًا حَسَنًا إِنَّ فِی ذَلِکَ لآَیَهً لِّقَومٍ یَعقِلُون
(نحل، ۶۷)
قُلِ انظُرُوا مَاذَا فِی السَّماواتِ وَ الأرضِ… یونس، ۱۰۱
این آیات تنها چند مورد محدود از آیاتی است که در قرآن اشاره به محیط زندگی دارد.
زیست محیط ما آکنده از تمام این نعمت ها است، نعمت هایی برای خوردن، نعمت هایی برای برای ساخت مسکن و آسایش و نعمت هایی برای پوشیدن و ...
در بیشتر موارد خداوند از محیط زندگی ما و نعمت های آن به عنوان یک نشانه یاد می کند. این مفهوم قابل توجه است چرا که هر موردی در قران آیه – نشانه- محسوب نمی شود! آیه یعنی نشانه ای که بسیار بزرگ است و هر انسانی را به یاد پروردگارش خواهد انداخت. چنانچه ما از دیدن درخت های میوه از دیدن باران از دیدن زمینی که بر روی آن راه میرویم از دیدن دریا ... به وجود خداوندی یکتا پی می بریم که هیچ گونه بی نظمی در کارش نیست و اعمالش بیهوده و عبث نبوده است.
اما اهمیت دیگر این محیط و اشاره های متعدد برای چیست؟
پاسخ به این سؤال نیازمند تأمل بیشتری است.
امروزه شاهد هستیم که افراد بسیاری از سرتا سر جهان محیط های زندگانی خود را یک ملک شخصی دانسته و فراموش می کنند خدایی که این زندگانی را بخشیده به آنی توان گرفتنش را نیز دارد. اهمیت این اشاره های متعدد، یادآوری بیشتر به بشر برای تلاش در جهت حفظ و کوشش در نگهداری هرچه بهتر محیط زندگی است.
کاملا طبیعی است که املاک و هر چیزی که شخصی باشد نسبت به آن چه که عمومی و به نوعی امانت در دست بشر است نیازمند توجه و مراقبت کمتر می باشد. از این رو اگر بدانیم طبیعت امانتی در دستان ما است قطعا بیشتر از آن مراقبت خواهیم کرد. این روز ها آلودگی های متعدد صنعتی بی توجه به طبیعت بکری که خداوند برایمان مهیا کرده می تازند و تمام زیبایی های خدادادی را با خود می برند و در عوض بیماری های گوناگونی را با اسامی جدیدی برایمان به یادگار می گذارند و درمان هایی که سعی دارند روز به روز پیشرفت کنند تا از قافله بیماری ها عقب نمانند. این ها همه بر می گردد به این مسئله که مفهوم قرآن را نگرفتیم و نعمت های پروردگار را به درستی استفاده نکرده ایم.
روز درخت کاری و ترویج فرهنگ ساخت فضاهای طبیعی اگر چه همراه با کاشت های نمادین درخت ها توسط مسئولین گذشت اما باید از مسئولین محترم عاجزانه خواهش کنیم که این روز و هفته ها و روز هوای پاک های کشور تنها یک روز و یک بیل زدن جهت کاشت نهال و یک حرکت نمادین نباشد. امروز کندن زمین برای کاشت یک نهال و فرداها حذف درختان متعدد برای ساخت ساختمان های سر به فلک کشیده...!
خداوند بزرگ در آیه 191 سوره آل عمران می فرماید :
الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلًا سُبْحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ
همانان که خدا را [در همه احوال] ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد می کنند و در آفرینش آسمانها و زمین می اندیشند [که] پروردگارا اینها را بیهوده نیافریدهاى منزهى تو پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار
و بسیاری به خود جرأت می دهند تا آنچه که ما بین زمین و آسمان است را برای ساخت آن چیزی اختصاص دهند که خود مفیدتر می دانند پس طبیعت را آسیب زده و از بین می برند. و البته این عمل به معنای این است که نعوذ بالله خداوند نمی دانسته و حال که ما فهمیدیم این اشتباه را جبران می کنیم!
آری تا حدی این ساخت و ساز ها طبیعی است و تابع افزایش جمعیت است اما به هر قیمتی نباید فضای سبز جامعه را که دلیل تنفس و زندگی است از بین برد. هرچند که این دست موارد را همه خوب می دانند اما تا زمانی که اقدامات صحیحی برای داشتن هوایی پاکیزه انجام نشود باید شاهد بیماران متعدد آلودگی هوا سردرد های بی شمار عفونت های چشمی و غیره باشیم و این گونه نه تنها امانت طبیعت خداوند را به خوبی پاس نداشتیم بلکه سلامتی مان را نیز که هدیه ای است از او مراقبت ننموده ایم. تا زمانی که مسئولین از ترس تنفس هوای آلوده سفر را کنسل می کنند و طعم خاک را نمی چشند هم وطنانمان نیز فضای بهتری برای زندگی کردن نخواهند یافت.
قران کتاب هدایت است و اگر تمام گفته هایش مو به مو اجرا شود مشکلی در جهان باقی نخواهد بود.
انتهای پیام/خ
جهان خود یک نعمت است و محیط زندگی نعمتی دیگر
محیط زندگی هر فرد وسیله ای برای حصول به اعمال نیک است. همین کفایت می کند که بدانیم بسیاری از اعمال ماتأخر یعنی همان اعمالی که پرونده آن ها بعد از مرگ تا شروع قیامت بسته نخواهد شد ریشه در همین طبیعت دارد. مثل کاشت یک نهال مثل جاری کردن یک رود مثل حفر یک چاه. نعمت های که انسان به راحتی قابلیت دستیابی به آن ها را خواهد داشت، می تواند زمینه ساز بروز رفتار های بهتری در جهت رسیدن به نهایتی باشد که خداوند از بشر انتظار دارد. او که این زیست محیط بکر را به ما سپرده و از نعمت هایش بسیار نام برده است، برای شکرگزاری باید از این امانت به درستی محافظت کرد. زیرا یکی از راه های تشکر نگهداری است از آنچه که به فرد سپرده می شود.
خداوند در قرآن در رابطه با محیط زیست ما این گونه سخن میفرماید:
أوَلَم یَرَوا إِلَی الأرضِ کَم أنبَتنَا فِیهَا مِن کُلِّ زَوجٍ کَریمٍ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَهً وَ مَا کَانَ أَکثَرُهُم مُّؤمِنِین
(شعراء، ۸-۷)
وَ مِن ثَمَراتِ النَّخِیلِ وَ الأَعنابِ تَتَّخِذُونَ مِنهُ سَکَرًا وَ رِزقًا حَسَنًا إِنَّ فِی ذَلِکَ لآَیَهً لِّقَومٍ یَعقِلُون
(نحل، ۶۷)
قُلِ انظُرُوا مَاذَا فِی السَّماواتِ وَ الأرضِ… یونس، ۱۰۱
این آیات تنها چند مورد محدود از آیاتی است که در قرآن اشاره به محیط زندگی دارد.
زیست محیط ما آکنده از تمام این نعمت ها است، نعمت هایی برای خوردن، نعمت هایی برای برای ساخت مسکن و آسایش و نعمت هایی برای پوشیدن و ...
در بیشتر موارد خداوند از محیط زندگی ما و نعمت های آن به عنوان یک نشانه یاد می کند. این مفهوم قابل توجه است چرا که هر موردی در قران آیه – نشانه- محسوب نمی شود! آیه یعنی نشانه ای که بسیار بزرگ است و هر انسانی را به یاد پروردگارش خواهد انداخت. چنانچه ما از دیدن درخت های میوه از دیدن باران از دیدن زمینی که بر روی آن راه میرویم از دیدن دریا ... به وجود خداوندی یکتا پی می بریم که هیچ گونه بی نظمی در کارش نیست و اعمالش بیهوده و عبث نبوده است.
اما اهمیت دیگر این محیط و اشاره های متعدد برای چیست؟
پاسخ به این سؤال نیازمند تأمل بیشتری است.
امروزه شاهد هستیم که افراد بسیاری از سرتا سر جهان محیط های زندگانی خود را یک ملک شخصی دانسته و فراموش می کنند خدایی که این زندگانی را بخشیده به آنی توان گرفتنش را نیز دارد. اهمیت این اشاره های متعدد، یادآوری بیشتر به بشر برای تلاش در جهت حفظ و کوشش در نگهداری هرچه بهتر محیط زندگی است.
کاملا طبیعی است که املاک و هر چیزی که شخصی باشد نسبت به آن چه که عمومی و به نوعی امانت در دست بشر است نیازمند توجه و مراقبت کمتر می باشد. از این رو اگر بدانیم طبیعت امانتی در دستان ما است قطعا بیشتر از آن مراقبت خواهیم کرد. این روز ها آلودگی های متعدد صنعتی بی توجه به طبیعت بکری که خداوند برایمان مهیا کرده می تازند و تمام زیبایی های خدادادی را با خود می برند و در عوض بیماری های گوناگونی را با اسامی جدیدی برایمان به یادگار می گذارند و درمان هایی که سعی دارند روز به روز پیشرفت کنند تا از قافله بیماری ها عقب نمانند. این ها همه بر می گردد به این مسئله که مفهوم قرآن را نگرفتیم و نعمت های پروردگار را به درستی استفاده نکرده ایم.
روز درخت کاری و ترویج فرهنگ ساخت فضاهای طبیعی اگر چه همراه با کاشت های نمادین درخت ها توسط مسئولین گذشت اما باید از مسئولین محترم عاجزانه خواهش کنیم که این روز و هفته ها و روز هوای پاک های کشور تنها یک روز و یک بیل زدن جهت کاشت نهال و یک حرکت نمادین نباشد. امروز کندن زمین برای کاشت یک نهال و فرداها حذف درختان متعدد برای ساخت ساختمان های سر به فلک کشیده...!
خداوند بزرگ در آیه 191 سوره آل عمران می فرماید :
الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلًا سُبْحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ
همانان که خدا را [در همه احوال] ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد می کنند و در آفرینش آسمانها و زمین می اندیشند [که] پروردگارا اینها را بیهوده نیافریدهاى منزهى تو پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار
و بسیاری به خود جرأت می دهند تا آنچه که ما بین زمین و آسمان است را برای ساخت آن چیزی اختصاص دهند که خود مفیدتر می دانند پس طبیعت را آسیب زده و از بین می برند. و البته این عمل به معنای این است که نعوذ بالله خداوند نمی دانسته و حال که ما فهمیدیم این اشتباه را جبران می کنیم!
آری تا حدی این ساخت و ساز ها طبیعی است و تابع افزایش جمعیت است اما به هر قیمتی نباید فضای سبز جامعه را که دلیل تنفس و زندگی است از بین برد. هرچند که این دست موارد را همه خوب می دانند اما تا زمانی که اقدامات صحیحی برای داشتن هوایی پاکیزه انجام نشود باید شاهد بیماران متعدد آلودگی هوا سردرد های بی شمار عفونت های چشمی و غیره باشیم و این گونه نه تنها امانت طبیعت خداوند را به خوبی پاس نداشتیم بلکه سلامتی مان را نیز که هدیه ای است از او مراقبت ننموده ایم. تا زمانی که مسئولین از ترس تنفس هوای آلوده سفر را کنسل می کنند و طعم خاک را نمی چشند هم وطنانمان نیز فضای بهتری برای زندگی کردن نخواهند یافت.
قران کتاب هدایت است و اگر تمام گفته هایش مو به مو اجرا شود مشکلی در جهان باقی نخواهد بود.
انتهای پیام/خ
,
جهان خود یک نعمت است و محیط زندگی نعمتی دیگر
, جهان خود یک نعمت است و محیط زندگی نعمتی دیگر,محیط زندگی هر فرد وسیله ای برای حصول به اعمال نیک است. همین کفایت می کند که بدانیم بسیاری از اعمال ماتأخر یعنی همان اعمالی که پرونده آن ها بعد از مرگ تا شروع قیامت بسته نخواهد شد ریشه در همین طبیعت دارد. مثل کاشت یک نهال مثل جاری کردن یک رود مثل حفر یک چاه. نعمت های که انسان به راحتی قابلیت دستیابی به آن ها را خواهد داشت، می تواند زمینه ساز بروز رفتار های بهتری در جهت رسیدن به نهایتی باشد که خداوند از بشر انتظار دارد. او که این زیست محیط بکر را به ما سپرده و از نعمت هایش بسیار نام برده است، برای شکرگزاری باید از این امانت به درستی محافظت کرد. زیرا یکی از راه های تشکر نگهداری است از آنچه که به فرد سپرده می شود.
,خداوند در قرآن در رابطه با محیط زیست ما این گونه سخن میفرماید:
,أوَلَم یَرَوا إِلَی الأرضِ کَم أنبَتنَا فِیهَا مِن کُلِّ زَوجٍ کَریمٍ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَهً وَ مَا کَانَ أَکثَرُهُم مُّؤمِنِین
,(شعراء، ۸-۷)
,وَ مِن ثَمَراتِ النَّخِیلِ وَ الأَعنابِ تَتَّخِذُونَ مِنهُ سَکَرًا وَ رِزقًا حَسَنًا إِنَّ فِی ذَلِکَ لآَیَهً لِّقَومٍ یَعقِلُون
,(نحل، ۶۷)
,قُلِ انظُرُوا مَاذَا فِی السَّماواتِ وَ الأرضِ… یونس، ۱۰۱
,این آیات تنها چند مورد محدود از آیاتی است که در قرآن اشاره به محیط زندگی دارد.
,,
زیست محیط ما آکنده از تمام این نعمت ها است، نعمت هایی برای خوردن، نعمت هایی برای برای ساخت مسکن و آسایش و نعمت هایی برای پوشیدن و ...
,,
در بیشتر موارد خداوند از محیط زندگی ما و نعمت های آن به عنوان یک نشانه یاد می کند. این مفهوم قابل توجه است چرا که هر موردی در قران آیه – نشانه- محسوب نمی شود! آیه یعنی نشانه ای که بسیار بزرگ است و هر انسانی را به یاد پروردگارش خواهد انداخت. چنانچه ما از دیدن درخت های میوه از دیدن باران از دیدن زمینی که بر روی آن راه میرویم از دیدن دریا ... به وجود خداوندی یکتا پی می بریم که هیچ گونه بی نظمی در کارش نیست و اعمالش بیهوده و عبث نبوده است.
,,
اما اهمیت دیگر این محیط و اشاره های متعدد برای چیست؟
,پاسخ به این سؤال نیازمند تأمل بیشتری است.
,امروزه شاهد هستیم که افراد بسیاری از سرتا سر جهان محیط های زندگانی خود را یک ملک شخصی دانسته و فراموش می کنند خدایی که این زندگانی را بخشیده به آنی توان گرفتنش را نیز دارد. اهمیت این اشاره های متعدد، یادآوری بیشتر به بشر برای تلاش در جهت حفظ و کوشش در نگهداری هرچه بهتر محیط زندگی است.
,,
کاملا طبیعی است که املاک و هر چیزی که شخصی باشد نسبت به آن چه که عمومی و به نوعی امانت در دست بشر است نیازمند توجه و مراقبت کمتر می باشد. از این رو اگر بدانیم طبیعت امانتی در دستان ما است قطعا بیشتر از آن مراقبت خواهیم کرد. این روز ها آلودگی های متعدد صنعتی بی توجه به طبیعت بکری که خداوند برایمان مهیا کرده می تازند و تمام زیبایی های خدادادی را با خود می برند و در عوض بیماری های گوناگونی را با اسامی جدیدی برایمان به یادگار می گذارند و درمان هایی که سعی دارند روز به روز پیشرفت کنند تا از قافله بیماری ها عقب نمانند. این ها همه بر می گردد به این مسئله که مفهوم قرآن را نگرفتیم و نعمت های پروردگار را به درستی استفاده نکرده ایم.
,,
روز درخت کاری و ترویج فرهنگ ساخت فضاهای طبیعی اگر چه همراه با کاشت های نمادین درخت ها توسط مسئولین گذشت اما باید از مسئولین محترم عاجزانه خواهش کنیم که این روز و هفته ها و روز هوای پاک های کشور تنها یک روز و یک بیل زدن جهت کاشت نهال و یک حرکت نمادین نباشد. امروز کندن زمین برای کاشت یک نهال و فرداها حذف درختان متعدد برای ساخت ساختمان های سر به فلک کشیده...!
,,
خداوند بزرگ در آیه 191 سوره آل عمران می فرماید :
,الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلًا سُبْحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ
,همانان که خدا را [در همه احوال] ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد می کنند و در آفرینش آسمانها و زمین می اندیشند [که] پروردگارا اینها را بیهوده نیافریدهاى منزهى تو پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار
,و بسیاری به خود جرأت می دهند تا آنچه که ما بین زمین و آسمان است را برای ساخت آن چیزی اختصاص دهند که خود مفیدتر می دانند پس طبیعت را آسیب زده و از بین می برند. و البته این عمل به معنای این است که نعوذ بالله خداوند نمی دانسته و حال که ما فهمیدیم این اشتباه را جبران می کنیم!
,,
آری تا حدی این ساخت و ساز ها طبیعی است و تابع افزایش جمعیت است اما به هر قیمتی نباید فضای سبز جامعه را که دلیل تنفس و زندگی است از بین برد. هرچند که این دست موارد را همه خوب می دانند اما تا زمانی که اقدامات صحیحی برای داشتن هوایی پاکیزه انجام نشود باید شاهد بیماران متعدد آلودگی هوا سردرد های بی شمار عفونت های چشمی و غیره باشیم و این گونه نه تنها امانت طبیعت خداوند را به خوبی پاس نداشتیم بلکه سلامتی مان را نیز که هدیه ای است از او مراقبت ننموده ایم. تا زمانی که مسئولین از ترس تنفس هوای آلوده سفر را کنسل می کنند و طعم خاک را نمی چشند هم وطنانمان نیز فضای بهتری برای زندگی کردن نخواهند یافت.
,قران کتاب هدایت است و اگر تمام گفته هایش مو به مو اجرا شود مشکلی در جهان باقی نخواهد بود.
,,
انتهای پیام/خ
,]