به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا، کرم حلزون، روغن شتر مرغ، صابون خرچنگ و... کافی است در خیابان مروی تهران قدم بزنید تا با عصاره و روغن انواع جانواران خزنده و پرنده مواجه شوید، محصولاتی که بنابر اذعان فروشندگانشان می‌توانند زیبایی و طراوت را به پوست مصرف کنندگان برگردانند و خیلی از درد‌ها را بدون درمان ریشه‌ای از پایه تسکین دهند، البته در کشوری که حیاتی‌ترین داروهای بیماران خاص به صورت تقلبی، تاریخ گذشته و با قیمت‌های گزاف در بازارهای نه چندان زیر زمینی یافت می‌شود جای تعجب ندارد که محصولات آرایشی و بهداشتی را بتوان در بازارهای رسمی یافت، اما آنچه که باعث تعجب خیلی‌ها شده و انگشت اتهام را این بار به سوی صدا و سیما نشانه گرفته است، تبلیغ یکی از این محصولات به نام «کرم حلزون» در شبکه‌های داخلی این سازمان است، تبلیغی که شاید به جرات بتوان گفت یکی از طولانی‌ترین تبلیغات تلویزیونی است که تا به حال مردم شاهد آن بوده‌اند. در این تبلیغ تلویزیونی آنچنان از فواید قطعی این کرم گفته شده است که بعید است تا مدتی بتوان مردم را قانع کرد که در این کرم معجزه آسا ذره‌ای عصاره حلزون و هیچ جانور دیگری وجود ندارد.

با دو میلیون سرمایه، میلیاردر شوید!
ماجرای تقلبی بودن این محصول درست بعد از روی کار آمدن دکتر حاجی آخوندی رئیس جدید سازمان غذا و دارو برملا شد، وقتی که او در نامه‌ای به رئیس صدا و سیما خواستار توقف تبلیغ تلویزیونی نوعی کرم به نام «کرم حلزون»، محصول شرکت سپیده ماهان شد. او در این نامه سایر محصولات این شرکت با نام تجاری تن تاک را نیز فاقد مجوز قانونی خواند. بعد از این نامه کم کم جزئیات بیشتری از شرکت سپیده ماهان منتشر و معلوم شد که این شرکت در نهم شهریور سال ۸۲ توسط افرادی با نام‌های «م. ی» و «ر. پ» آن هم با سرمایه دو میلیون تومان و با مسئولیت محدود آغاز به کار کرده است، شرکتی که حتی توانایی خرید محلی برای خود را نداشته و مجبور شده تا سال ۹۰ چندین نوبت در محدوده خیابان آزادی تغییر آدرس دهد؛ چه برسد به اینکه دارای کارخانه و تولید صنعتی باشد.

این شرکت بعد از چند سال و به طور تدریجی شروع به ثبت نام‌های تجاری مختلف می‌کند، چندتایی از این نامه‌ها که معلوم نیست قرار بوده محصولات ساخت ایران! آن‌ها در کدام کارگاه و کارخانه صنعتی تولید شود از این قرار است: نیوتودی، حلزون، تن تاک، آدلی، مدارا، ترنتو، اینام، پنیلو، پلیل و... این محصولات شامل انواع کرم، صابون، شامپو و انواع محصولات بهداشتی و آرایشی، لاغری، کرم حلزون، روغن ش‌تر مرغ، محصولات آشپزخانه، بدنسازی و... بوده که حالا مشخص شده است که هیچ کدام مستقیما توسط این شرکت تولید نمی‌شده‌اند. در حال حاضر صاحبان این شرکت که کار خود را با سرمایه دو میلیون تومانی شروع کرده‌اند به مدد تبلیغات تلویزیونی و فروش محصولات تقلبی میلیاردر شده‌اند.

سیر بر ملا شدن این حقایق هم اینگونه بوده است که در روز شنبه هشتم تیرماه جاری، بازرسان اداره کل نظارت بر مواد آرایشی وزارت بهداشت به سمت کارخانه «پالیز طب شرق» در کرج، جایی که «کرم حلزون و نیو تودی» به سفارش شرکت «سپیده ماهان» تولید می‌شد، حرکت کردند و پس از سپری شدن زمانی کوتاه، نتیجه بازرسی نشان داد که هیچ‌گونه سندی مبنی بر وجود مواد اولیه «عصاره حلزون» و همچنین ماده «الانتویین» در انبار و یا خط تولید کارخانه وجود ندارد.

اداره بهداشتی-آرایشی دانشگاه علوم پزشکی کرج (البرز) محل دیگری بود که بازرسی شد و البته آنجا هم مدارکی برای اثبات ساخت و آزمایشات کنترلی چنین فرمولی یافت نشد تا معلوم شود که ظاهرا کار‌شناسان معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی البرز چشمان خود را بر همه چیز بسته و نظارتی روی صدور پروانه و فرایند تولید نداشته‌اند تا به این ترتیب راه برای تقلب و فروشی بیش از ۱۰۰ میلیارد تومان در سال برای چند نوکیسه هموار شود.

با آشکار شدن این حقایق، کمیته فنی و قانونی آرایشی بهداشتی وزارت بهداشت که گزارش بازرسان را دریافت کرده بود، بلافاصله پروانه محصولات شرکت سپیده ماهان را باطل کرد و متعاقب آن، حق صدور پروانه‌ها را از دانشگاه علوم پزشکی البرز سلب نمود و در اقدام تکمیلی، سازمان غذا و دارو هم طی نامه‌ای به تاریخ دوازدهم تیر به رئیس سازمان صداوسیما، خواستار توقف تبلیغ محصولات شرکت سپیده ماهان شد.

چرا صدا و سیما؟!
دیدن تبایغات کالاهای تقلبی که در بهترین حالت بی‌تاثیر بوده و در بد‌ترین حالت تاثیرات منفی جبران ناپذیری بر مصرف کننده گان می‌گذارند چیز تازه‌ای نیست و سال‌ها است که شبکه‌های ماهواره‌ای با تمام توان مشغول تبلیغ این محصولات هستند، قم بعدی برای نزدیک‌تر شدن این شرکت‌ها به مردم را داروخانه‌های رسمی کشور برداشتند تا جایی که دیگر لازم نبود کسی هزینه پست بدهد و یا با شماره تلفن‌هایی که در تبلیغات ماهواره‌ای اعلام می‌شد تماس بگیرد بلکه می‌توانست زیر گوش مسئولان سازمان غذا و داروو مبارزه با قاچاق کالا، به راحتی با مراجعه به اولین داروخانه سر راهش آن‌ها را تهیه کند، ظاهرا زحمت برداشتن گام بعدی ورود محصولات تقلبی به زندگی ایرانی‌ها را صدا و سیما تقبل کرده و اگر منصفانه قضاوت کنیم قدم بسیار بزرگی هم برداشته است.

دکتر سید محمد ایرانپور پژوهشگر حوزه اقتصاد سلامت می‌گوید: «صدا و سیما و به طور کلی تبلیغات تلویزیونی می‌توانند یکی از عوامل مهم گردش مالی شرکت‌های تجاری باشند، اما در مورد ایران مسائل بسیار پیچیده‌تر از بسیاری از کشورهای دیگر است از طرف دیگر محصولات آرایشی و بهداشتی حساسیت بیشتری نسبت به سایر محصولات دارند، در کشوری که اغلب محصولات دولتی هستند و یا به صورت سهامی عام فعالیت می‌کنند اوضاع در حیطه بهداشت و درمان تا حد زیادی امن است اما وقتی پای یک محصول از شرکتی خصوصی به میان می‌آید رسانه ملی بر خلاف عادت همیشه باید توجه بیشتری به تاثیرگذاری و مجوز محصول داشته باشد اتفاقی که در مورد این شرکت خاص نیفتاده است. البته معلوم نیست این اتفاق در مورد چند محصول دیگر هم افتاده است که فعلا قرعه بر ملا شدن راز به نام این شرکت درآمده است.»

سعید تابنده کار‌شناس مدیریت رسانه و استاد دانشگاه در مورد تفاوت صدا و سیما با سایر رسانه‌ها می‌گوید: «صدا و سیمای جمهوری اسلامی تا چند سال گذشته آنقدر در مورد محصولاتی که تبلیغ می‌کرد وسواس به خرج می‌داد که کم کم مردم را برعادت کرد، یعنی مردم تا چند سال پیش به غیر از چند محصول تقریبا با کیفیت داخلی تبلیغات پیوسته و دنباله دار محصول دیگری را نمی‌دیدند. این مسئله باعث شد که ایرانی‌ها در مورد محصولات تجاری بیشتر از سایر مردم دنیا به تلویزیون اعتماد کنند زیرا در سایر کشور‌ها مردم می‌دانند که رسانه‌ها خصوصی هستند و بعید نیست که برای به دست آوردن پول مقداری هم دروغ پخش کنند اما ایرانی‌ها فکر می‌کردند که رسانه ملی آن‌ها که از طریق بودجه دولتی تامین می‌شود، نیازی به این پول‌ها ندارد، تا اینکه کم کم پای برندهای خارجی انواع مایع ظرفشویی و شامپو و... به تلویزیون ملی باز شد، ظاهرا صدا و سیما هم کم کم به ارزش اقتصادی تبلیغات پی برده بود. در حال حاضر این روند تا جایی ادامه پیداکرده است که یک شرکت بی‌نام و نشان با شعار تولید محصولات ایرانی می‌تواند زمان تبلیغ بلندی را در صدا و سیما به خودش اختصاص دهد بدون اینکه این سازمان به مدارک بهداشتی آن توجه کافی کند. یکی از مهم‌ترین تاثیرات این اتفاق از بین رفتن اعتماد مخطبان به رسانه‌ای است که مسئولان آن به دنبال جلب اعتماد حداکثری بینندگانش هستند.»

او ادامه می‌دهد: «از ویژگی‌های اینگونه محصولات که باید برای صدا وسیما هم عجیب می‌بود عدم عرضه کالای تجاری در فروشگاه‌ها است، وقتی شرکتی برای ارائه محصولاتش تنها از طریق ارسال به درب منازل استفاده می‌کند باید بیشتر مورد تحقیق قرار بگیرد چون این روش‌های غیر رسمی عرضه محصول که به نوعی دور زدن بازار است و قدرت انتخاب حضوری را از خریدار می‌گیرد روشی است که چندان برای کالاهای معتبر و غیر هرمی معمول نیست.»

تابنده در مورد وظیفه فراموش شده صدا و سیما می‌گوید: «ظاهرا صدا و سیما در چند سال اخیر وظیفه اصلی خود را فراموش کرده است زیرا برخلاف فرموده امام (ره) که صدا و سیما را به مثابه یک دانشگاه در نظر می‌گرفتند صدا و سیما بیشتربه رسانه‌ای شبیه شده است که هر روز بیشتر از قبل به دستگاه تبلیغات مصرف گرایی تبدیل می‌شود، از سریال‌هایی که با فضاهای مصرف گرایانه آنچنانی ساخته می‌شوند تا تبلیغات این چنینی که بدون نظارت درست بر مجوز محصولات از این رسانه پخش می‌شوند همه موید این رویکرد هستند، سوال اصلی این است که رسانه‌ای که بودجه اختصاصی از درامدهای مملکتی دارد و به نظر نمی‌رسد که مجبور باشد برای بقای خودش دست به دامن تبلیغات شود چرا باید چنین حریصانه و در سطح وسیع اقدام به تبلیغات رنگارنگ کالاهیی کند که اعتبارشان با یکبار بازدید کار‌شناسان اینگونه زیر سوال می‌رود.»       منبع سینا نیوز