به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا به نقل از صاحب نیوز، حسین بهزاد در سال ۱۲۷۳ شمسی در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد پدربزرگش میرزا لطف الله از وعاظ شیرین بیان شیراز بود وهر سال در ماه‌های محرم  و صفر درتهران، درتکیه دولت، به وعظ می‌پرداخت، و پدرش میرزا فضل الله که او نیز واعظ بود نقاشی نیز می‌کرد. حسین بهزاد در هفت سالگی به توصیه پدرش در مجمع الصنایع ملا‌علی قلمدان‌ساز آموختن نقاشی را شروع کرد و با مرگ پدرش کارگاه میرزا حسن پیکر نگار خانه شاگرد شد؛ زیرا با مرگ پدر مسولیت اداره خانه به گردن او افتاده بود.

حسین بهزاد نقاش معاصر

حسین بهزاد در هجده سالگی کارگاه کوچک و مستقلی برای خود دایر کرد و درآن به گرده برداری و تقلید از آثار نقاشی استادان روزگار خود پرداخت. پس از چند سال با نقدینه‌ای که فراهم آورد به فرانسه عزیمت کرد و در موزه ها و نمایشگاه‌های هنری فرانسه به سیر و سیاحت پرداخت وهمین سفر ذهن و قلم او را به تحریک واداشت‌. بهزاد با آزاد سازی رنگ آمیزی از قیود سنت‌های گذشته وبه کار‌گیری پرسپکتیو و آناتومی و استفاده از آمیزش خطوط لطیف و درشت ورنگهای تیره و روشن نقاشی مینیاتور را به طبیعت نزدیکتر ساخت.

 درحقیقت بهزاد نقاشی مینیاتور را که از عهد صفویه تا زمان او دچار رکود و تکرار مکررات شده بود دستخوش تحول کرد. درآثار بهزاد زیبایی و صفای عارفانه و روح ملی و نیز طبیعت ستایی و خیال پروری ژرف کاوانه با هم آمیخته است. در تابلوهای او پرنده کوچکی که با منقار زمرد‌گون و چشمهای عقیق رنگ بر شاخسار بید مجنون نشسته است و سرو نازی که سر به بستان فلک می‌ساید‌، باد صبایی که بردامن دشت می وزد و… همه وهمه نشان دهنده ادراک و احساس عمیق بهزاد از جلوه‌های پرشکوه زندگی است، که مانند غزل حافظ روح و قلب بیننده را می‌کاود و به شعف وا می‌دارد‌.

ژان کوکتو‌، نقاش و شاعر و موسیقی دان و سینما گر فرانسوی در ستایش بهزاد گفته است: «بدون شک در عرصه مینیاتور قرن ما از جهت قدرت طرح و رنگ آمیزی فقط یک استاد وجود دارد و‌ آن حسین بهزاد هنرمند ساحر ایرانی است» دکتر سهیل انور، هنر‌شناس مشهور ترک‌، در دفتر یادبود نمایشگاه آثار بهزاد، که درسال ۱۳۳۳ش در تالار موزه ایران باستان برگزار شد نوشته است:«سبحان من تحیر فی صنعة العقول»که معنای این کلام تحسین هنر شگفت بهزاد است.

 منبع: مجله دانستنیها سال ۷۳ ص 22

انتهای پیام/خ