1.انما فرض الله الصیام لیستوی به الغنی و الفقیر.

خداوند روزه را واجب کرده تا بدین وسیله دارا و ندار (غنی و فقیر) مساوی گردند.  (من لا یحضره الفقیه، ج ۲ ص ۴۳، ح ۱)

 

2. اذا صمت فلیصم سمعک و بصرک و شعرک و جلدک.

آنگاه که روزه می گیری باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه دار باشند.«یعنی از گناهان پرهیز کند.»  (الکافی ج ۴ ص ۸۷، ح ۱)

 

3. عن الصادق علیه السلام فی قول الله عزوجل «واستعینوا بالصبر و الصلوة »،  قال: الصبر الصوم.

خداوند عزو جل که فرموده است:از صبر و نماز کمک بگیرید، صبر، روزه است. (وسائل الشیعه، ج ۷ ص ۲۹۸، ح ۳)

 

4. صدقه درهم افضل من صیام یوم.

یک درهم صدقه دادن از یک روز روزه مستحبی برتر و والاتر است.  (وسائل الشیعه، ج ۷ ص ۲۱۸، ح ۶)

 

5. من صام لله عزوجل یوما فی شدة الحر فاصابه ظما و کل الله به الف ملک یمسحون وجهه و یبشرونه حتی اذا افطر.

هر کس که در روز بسیار گرم برای خدا روزه بگیرد و تشنه شود خداوند هزار فرشته را می گمارد تا دست به چهره او بکشند و او را بشارت دهند تا هنگامی که افطار کند.    (الکافی، ج ۴ ص ۶۴ ح ۸; بحار الانوار ج ۹۳ ص ۲۴۷)

 

6. للصائم فرحتان فرحة عند افطاره و فرحة عند لقاء ربه

برای روزه دار دو سرور و خوشحالی است: 1. هنگام افطار،  2.هنگام لقاء پروردگار (وقت مردن و در قیامت)

(وسائل الشیعه، ج ۷ ص ۲۹۰ و ۲۹۴ ح ۶ و ۲۶)

 

7. من جاء بالحسنة فله عشر امثالها من ذلک صیام ثلاثة ایام من کل شهر.

هر کس کار نیکی انجام دهد ده برابر آن پاداش دارد و از جمله آنها سه روز روزه در هر ماه است.   (وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۱۳، ح ۳۳)

 

8. من صام ثلاثة ایام من اخر شعبان و وصلها بشهر رمضان کتب الله له صوم شهرین متتابعین.

هر کس سه روز آخر ماه شعبان را روزه بگیرد و به روزه ماه رمضان وصل کند خداوند ثواب روزه دو ماه پی در پی را برایش محسوب می کند.  (وسائل الشیعه ج ۷ ص ۳۷۵،ح ۲۲)

 

9. من فطر صائما فله مثل اجره

هر کس روزه داری را افطار دهد، برای او هم مثل اجر روزه دار است.   (الکافی، ج ۴ ص ۶۸، ح ۱)

 

10. من افطر یوما من شهر رمضان خرج روح الایمان منه

هر کس یک روز ماه رمضان را (بدون عذر)، بخورد – روح ایمان از او جدا می شود.  (وسائل الشیعه، ج ۷ ص ۱۸۱، ح ۴ و ۵)

 

11. راس السنة لیلة القدر یکتب فیها ما یکون من السنة الی السنة.

آغاز سال (حساب اعمال) شب قدر است. در آن شب برنامه سال آینده نوشته می شود.   (وسائل الشیعه، ج ۷ ص ۲۵۸ ح ۸)

 

12. قیل لابی عبد الله (علیه السلام)،   کیف تکون لیلة القدر خیرا من الف شهر؟ قال: العمل الصالح فیها خیر من العمل فی الف شهر لیس فیها لیلة القدر.

از امام صادق (علیه السلام) سوال شد: چگونه شب قدر از هزار ماه بهتر است؟

حضرت فرمود: کار نیک در آن شب از کار در هزار ماه که در آنها شب قدر نباشد بهتر است.  (وسائل الشیعه، ج ۷ ص ۲۵۶، ح ۲)

 

13. التقدیر فی لیلة تسعة عشر و الابرام فی لیلة احدی و عشرین و الامضاء فی لیلة ثلاث و عشرین.

برآورد اعمال در شب نوزدهم انجام می گیرد و تصویب آن در شب بیست ویکم و تنفیذ آن در شب بیست سوم.  (وسائل الشیعه، ج ۷ ص ۲۵۹)

 

14. ان من تمام الصوم اعطاء الزکاة یعنی الفطرة کما ان الصلوة علی النبی (صلی الله علیه و آله) من تمام الصلوة.

تکمیل روزه به پرداخت زکاة یعنی فطره است، همچنان که صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) کمال نماز است.   (وسائل الشیعه، ج ۶ ص ۲۲۱، ح ۵)

 

انتهای پیام/ع