به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ابو عبد اللَّه صادق (ع) اجازه فرمود که در وداع و خداحافظى با ماه رمضان چنین بگویم: 

«بار خدایا تو خود در کتاب آسمانیت گفته ‏اى «ماه رمضان روزه بدارید، همان ماهى که قرآن در آن ماه نازل شده است». خدایا این ماه رمضان است که امشب سپرى مى‏ شود. خدایا من با توسّل به سیماى کریمت و پدیده‏ هاى کامل و استوارت از تو درخواست مى‏ کنم که اگر بر گناهى از گناهانم سرپوش ننهاده‏ اى، و در صدد شکنجه و إیراد عذابى و یا مى‏ خواهى به مقیاس آن گناه، پاداش حسناتم را توقیف کنى، موقعى که سپیده امشب بدمد و یا فردا آخرین روز ماه رمضان به سرآید، آن گناه را بر من ببخشاى. اى مهربانترین مهربانان. 

بار خدایا ستایشت مى‏ کنم به انواع ستایشها. از اوّلین ستایش تا آخرین ستایش با همه آن ستایشها که خود در کتابت آورده‏ اى و همه آن ستایشها که آفریدگانت آورده‏ اند، همان ستایشگران پرتلاش، آنان که یاد تو را تکریم و توقیر کردند و مراسم شکرانه تو را به جا آوردند، آنان که تو خود یارشان بودى تا حقّ تو را ادا نمودند: از فرشتگان مقرّبت تا أنبیاء و رسولانت و سخن‏سنجان و تسبیح‏گویان مقامت، از همه جهانیان. خدایا بر این نعمت که با سلامتى و احسان و روزى فراوان به ماه رمضان رسیدیم و روزه گرفتیم، ترا حقّى عظیم و ستایشى جاودانه و سرمد در خور است، ستایشى که براى ابد در زمانه بپاید. خدایا ثنایت والاتر از مقال است،تو ما را یارى دادى تا روزه این ماه را گرفتیم و شبهاى این ماه را با راز و نیازت سپرى کردیم و با توفیق تو، به عبادت و شکر و یاد نامهایت پرداختیم. 

بار خدایا تو این ماه عبادت و طاعت را با نیکترین وجه ممکن از ما بپذیر، همراه با گذشت و عفو و آمرزشت و با مغفرت و رضایت خاطرت تا آن‏ حدّ که ما را به همه خواسته‏ هاى محبوبمان برسانى و عطا و بخشش سرشارت را نصیب ما فرمائى، و از هر وادى خطرناکى و دستاورد هر بلائى و بازتاب هر گناهى برهانى. 

بار خدایا از تو درخواست مى‏ کنم، و از نامهاى خجسته‏ ات و صفات ستوده‏ ات و نیایش ویژه‏ ات که بندگان والامقامت به درگاه تو آورده‏ اند، به عظیم ترین آن نامها و ثناها و نیایشها توسّل مى‏ جویم که صلوات خود را بر محمد و آل محمد نازل کنى و این ماه رمضان را، از حیث برکت در نگهبانى دین و رهائى دل و روا شدن خواسته‏ ها، بهترین ماه رمضانى قرار دهى که از ابتداى زندگى دنیا تاکنون بر ما کاروان بشریت گذشته است، و نیز شفاعت مرا در آنچه بخواهم بپذیرى و نعمت خود را بر من کامل کنى و بدیها را از من بزدائى و لباس عافیت بر قامتم بپوشانى و مرا با لطف و مرحمت خود در ردیف آن بندگانت قرار دهى که در شب قدر، خیر و صلاح آنان را مقدّر کرده‏ اى و برکت آن شب را از حیث پاداش وافر و تهیه زاد و شکرانه نیکو و درازى عمر و برقرارى آسایش، از برکات سى هزار شب افزون ساخته‏ اى. 

بار خدایا با توسّل به رحمت و بخشایشت و بارقه نعمت و جلالت و سابقه احسان و کرمت از تو درخواست مى‏ کنم که این ماه رمضان را آخرین سال عمر من قرار ندهى، بلکه با حال سعادت به دیدار ماه رمضان آینده توفیق دهى، و مرا در جمع کسانى قرار دهى که از دیدار هلال آن استقبال کنند و به حق آن واقف باشند، در نهایت عافیت و گواراترین نعمت و فراخناى رحمت و فراوانترین نصیب و قسمت. اى پروردگار یکتاى من. مبادا وداع من آخرین وداع باشد و دیدار من آخرین دیدار باشد. خدایا تو مرا با نعمتى وافر و امیدى سرشار و تعهدى کامل به دیدار ماه رمضان بعدى موفّق ساز، خداى من، تو شنواى هر دعائى.

بار خدایا دعاى مرا بشنو، و بر عجز و لابه من ترحّم آور و با نظر رحمتت به من بنگر که اینک به زانو درآمده‏ ام. خدایا بر تو اعتماد کرده‏ ام و در برابر فرمانت تسلیم شده‏ ام. امید من در ثمربخشى حسناتم و عافیت از سیّئات کردارم به تو است. من به هیچ شرافتى و آرزو و مرادى نمى‏ رسم جز به وسیله تو و از جانب تو. اى خدائى که وصف و ثنایت پرجلال و نامهایت ستوده و پاک است، تو خود بر من منّت گذار و دیدار مرا در ماه رمضان آینده روشن کن که از هر گونه هول و هراسى در أمن و أمان بوده باشم. سپاس خدا را که بر روزه این ماه و شبخیزى آن یاریم داد و تا آخرین شب توفیقات او همراه من بود.

پی نوشت:گزیده کافى، ج‏۳، ص195تا198.