کم کم به روزهای آغازین دولت یازدهم نزدیک می شویم و شاید مهمترین دغدغه ای که ذهن و وقت رئیس جمهور منتخب را به خود مشغول نموده است تعیین افراد کابینه دولت می باشد.
,دولتهایی که تا به امروز در نظام جمهوری اسلامی حاکم بوده اند البته پس از دولت پنجم ،به نوعی در راستای قلع و قمع کردن نیروهای موجود، تمام توان خود را به کار گرفته بودند که اصطلاح "جابه جایی اتوبوسی "به نوعی بر این عملکرد سیاست زده آنها نهاده شد. این عمل مورد تقیبح تمام نخبگان جامعه قرار گرفت به گونه ای که نارضایتی را در تمام لایه ها به ارمغان آورد. در علم مدیریت نیز کتابها نوشته شد که اگر مثالی قابل عرض باشد آن هم کتاب چالشهای مدیریت دولتی ایران نوشته دکتر دانایی فر است که عدم جدایی اداره از سیاست و یا مدیران سیاست زده را جزء آفات کشور معرفی می کند که غالب این مدیران نیز از تخصص و تعهد کافی برخوردار نیستند.
,دولت نهم اما در این میان قدری با سایر دولتها تفاوت داشت و آن این بود که با روی کار آمدنش، هرچند سیاست درو کردن نیروها را از دولتمرد گذشته تا حدودی به ارث برد ولی اینبار شاهد حضور نیروهای انقلابی و متعهدتر در صحنه اجرایی بودیم به طوری که امروز یکی از تعاریف رهبر از نقاط مثبت این دولت، سر دست گرفتن ارزشهای انقلابی و اسلامی و افتخار به آنها در دنیا بوده است.
,در این کتاب علاوه بر این ضعف، نگاه قبیله ای به امر مدیریت نیز از دیگر ضعوف سیستم ادری -اجرایی کشور بر شمرده شده است. این ضعف نیز به نوعی در این دولت تلطیف گشت و حضور نیروهای جوان و تازه نفس که برآیندی چون همت و کار مضاعف در عرصه آبادانی کشور را به همراه خود داشتند، گویای نگاه بازی است که در دولت نهم و دهم شاهد آن بودیم.
,حال منظور از طرح این مباحث در این وجیزه کوتاه این است که به زعم نویسنده اگر دولت یازدهم که با محوریت اعتدال پا به میدان نهاده است و از هم اینک با پروپاگاندای رسانه های اصلاح طلبی که با نگاه سهمی به دولت، قسمت اعظم و مهم آن را از برای خود می دانند، مواجه گشته است، بخواهد نرمشی خرج کند و شاید خطری چون سقوط را در مخالفت با این قشر خاکستری ببیند، اوضاع نابسمانی از انتقادها از بدنه نظام را به خود خواهد گرفت که نتیجه قطعی به غیر از سراشیبی و انزوای عمومی نخواهد داشت.
,در هر حال روحانی مردی سیاستمدار و با تجربه است که این ویژگی را قطعا در نگاه وی در تعیین کابینه به منصه ظهور خواهد گذاشت. از مهمترین شاخصه هایی که امروز باید از آن برای تعیین اشخاص کابینه بهره ببرد، یکی نگاه اسلامی و دیگری نگاه انقلابی به امر اجرائیات کشور است و الا افرادی که سعی در تحمیل گزینه هایی به دولت هستند فاقد چنین نگاهی می باشند و گزینه های آنها در سپری کردن امتحانهای سهل ناتوان بوده و رفوزه میدان انقلابی گری شدند و شاید هزاران فرسخ از گفتمان امام راحل و عظیم الشان فاصله گرفته اند. این افراد نمی توانند در این دولت جایی داشته باشند که حضورشان قطعا قصه ای را رقم خواهد زد که شاید خوشایند هیچ کس به جزء دشمنان نظام نخواهد بود. قطعا تحمیل نیرو به دولت جایز نیست ولی هشدار و اشارت به شاخص ها در حد یک مشاوره می تواند این تکلیف را از دوش نیروهای دلسوز نظام بردارد. جابه جایی اتوبوسی شاید به عنوان یک سیاست بار دیگر در این دولت تکرار شود ولی نگاه روبه پشرفت نظام این را بر نمی تابد که نیروهای سست عنصر و غربزده سکان دار وزارتخانه ها شوند
]