به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مراسمات عزاداری در ایران از قدمتی  طولانی برخوردار است و در مناطق مختلف کشور و  هر استانی طبق فرهنگ و رسوم خود آدابی برای عزاداری وجود دارد که بسته به هر نقطه متفاوت است .در این گزارش به بخشی از این آداب عزاداری در استان های مختلف کشور می پردازیم.

زنجان: بزرگترین دسته عزاداری جهان و دومین قربانگاه جهان

حسینیه اعظم زنجان این روزها یکی از شناخته شده ترین محفل های عزاداری است. آن هم به خاطر تعداد کم شمار عزادارانش که این هیئت را به بزرگترین دسته عزاداری جهان تبدیل کرده است.

حسینیه اعظم زنجان از اماکن مذهبی شیعیان است که در جنوب شهر زنجان واقع گشته‌است. قدمت این مکان به حدود یک قرن پیش می‌رسد. این حسنه توسط دو فرد بنام‌های حاج میرزا محمد نقی و حاج میرزا بابایی وقف گردید. این حسینه هر سال در روز ۸ ماه محرم  اقدام به برگزاری دسته عزاداری می‌کند.

زنجان بیشتر به‌خاطر دسته‌ای که هرسال در هشتمین روز ماه محرم دارد مشهور است. این دسته حرکت خود را از محل حسینیه اعظم شروع می‌کند و معمولاً همزمان با اذان مغرب به امام زاده ابراهیم (ع) پایان می‌یابد. جمعیت این دسته افزون بر ۵۰۰ هزار نفر است.مراسم عزاداری حسینیه اعظم زنجان در تاریخ ۱۵ دی‌ماه ۸۷ با شماره ثبتی ۱۰ به عنوان دهمین مورد از میراث معنوی  ثبت‌شده در ایران است^.بنا به اسناد موجود حسینیه اعظم فقط در یک سال و در مسیر حرکت این دسته نزدیک به ۱۳ هزار راس قربانی تقدیم حسینیه گردید و به عنوان دومین قربانگاه جهان محسوب می شود .

قزوین: از طبق کشی تا بیل برداری زنان

طبق ‌کشى، مراسم خاص شهر قزوین است که در آن طبقى از چوب به ارتفاع حدود یک و نیم متر و قطر یک متر که بیشتر قسمت‌هاى آن آینه ‌کارى شده تهیه مى‌کنند که این طبق استوانه‌اى شکل را بر سر گذاشته و حمل مى‌کنند.
تشییع نمادین شهدای کربلا هم از جمله آئین های زنانه در این استان است. سیزدهم محرم هرسال، بانوان قزوینی به یاد امام حسین(ع) و یاران با وفایش به صورت نمادین شهدای دشت کربلا را تشییع می کنند.

در این مراسم که از مسجد علی اکبر(ع) آغاز شده و با حرکت دسته های عزادارای به سمت امامزاده حسین(ع) قزوین برگزار می شود خیل باشکوه بانوان سوگوار قزوینی با عزادارای و سینه زنی در سوگ یاران با وفای سالار شهیدان امام حسین(ع) پیکرهای شهدای کربلا را به صورتی سمبلیک ونمادین تشییع می کنند.
در روز سیزدهم محرم، یک آئین دیگر هم برگزار می شود. در این آئین زنان قزوینى در مسجد على‌اکبر جمع مى‌شوند، عده‌اى با بیل و کلنگ و عده‌اى با دست گرفتن پیکرهاى پارچه‌اى بدون سر، به دور شهر مى‌چرخند و دوباره به مسجد برمى‌گردند و سینه‌ زنى و نوحه‌خوانى مى‌کنند. این آئین، اشاره ای به خاکسپاری اجساد مطهر شهدای کربلا توسط زنان قبیله بنی اسد دارد.

در روز سیزده محرم بعد از واقعه کربلا که کسى جرأت نمى‌کرد جنازه‌هاى یاران امام حسین(ع) را دفن کند، زنان طایفه بنى‌اسد جمع شدند و به‌خاک کردن جنازه‌ها پرداختند.

یزد : نخل برداری

نخل برداری در واقع نماد تشییع پیکر شهدای کربلا به ویژه سرور و سالار شهیدان، حضرت ابا عبدالله الحسین است.

نخل، سازه ای چوبی و بلند پیکر و پهن پیکر است که برای بلند کردن آن به حضور صدها مرد قوی هیکل نیاز است و البته ابعاد نخل ها در مناطق مختلف استان متفاوت است.

بزرگترین نخل در استان یزد، نخل حسینیه امام تفت و بعد از آن نخل میدان امیرچخماق و نخل میدان بعثت است که در ایام مختلف سال در مقابل حسینیه ها گوشه نشین هستند و در روز عاشورای حسینی به خروش در می آیند.

نخل ها در واقع در طول یک قرن گذشته، به نماد عزاداری در یزد تبدیل شده اند و برای مردم مراسمی ویژه و دارای احترام به شمار می رود.

نذورات مردم، قربانی کردن دام، سینه زنی و اشک ریختن در عزای حسین (ع) و یارانش نشانی از اهمیت مردم یزد به مراسم نخل برداری است.

نخل برداری نیز، تشییع نمادین برای شهدای کربلاست، امام و شهدایی که تشییعی متفاوت از همه انسانها داشتند، تشییعی که به جای آنکه پیکر بر شانه های عزاداران قرار گیرد، سرها بر نیزه های عداوت قرار گرفت.

سیستان و بلوچستان: گلدسته گردانی در شب اول ماه محرم

سیستانی‌ها روزها قبل از فرا رسیدن این ماه، خود را آماده کرده و لباس‌های سیاه بر تن می‌کنند و با این عمل خود را با بازماندگان کربلا، عاشورای حسینی و مصیبت بزرگ تاریخ همدرد و همدل کرده و با قهرمان حادثه کربلا تجدید بیعتی دوباره می‌بندند.

در شب نخست ماه محرم در بسیاری از روستاهای قدیمی منطقه سیستان مراسم مشعل و چراغ و یا گلدسته روشن می‌شود و حسینیان به نماد آغاز قیام امام حسین (ع) این گلدسته‌ها را در سطح روستا می‌گردانند.

سیستانی ها  با برگزاری این مراسم هر سال بیعت خود را با امام حسین (ع) تازه می‌کنند و این مراسم شب گذشته در روستای چلنگ و دولت آباد منطقه سیستان برگزار شده است.

در روزهای نخست ماه محرم عزاداران هر شب پای سخنرانی‌های مختلف در این زمینه می‌نشینند و با تعریف قیام خونین کربلا در غم عزیزان اشک می‌ریزند و با برپایی مجالس سینه‌زنی، یاد تاسوعا و عاشورا را زنده می‌کنند.

مازندران: نخل گردانی 300 ساله و کرب زنی

روستای اورطشت یکی‌ از روستاهای سرسبز بخش سرخرود شهرستان محمود آباد بوده که دارای ۱۲۵ خانوار و ۳۶۰ نفر جمیعت بوده و آیین نخل گردانی از پرجاذبه ترین آیین های عاشورایی این منطقه به شمار می رود.
هر ساله آیین نخل گردانی اورطشت با قدمتی حدود 300 سال در دو روستای اورطشت و عبداله آباد در تاسوعا برگزار می شود. در این آیین دو نخل که یکی به نماد تابوت امام حسین (ع) و دیگری به نماد تابوت حضرت عباس(ع) به عنوان نخل های برادر براه می افتد و نخل اورطشت پس از سلام دادن به نخل عبدالله آباد به سمت تکیه افرا تخت و همچنین اماکن وقفی امام حسین (ع) در آن محل حرکت می کند.

مراسم کرب زنی هم از جمله آئین های سنتی مازندران است که هنوز در شهر  لاهیجان برگزار می شود.کرب تکه چوبی است تراشیده شده، به اندازه ای که در کف دست جا می گیرد و سطح بیرونی آن صاف است و در پشت آن بندی قرار دارد که به پشت دست می افتد.

عزاداری در لاهیجان 

کرپ در کف دست قرار می گیرد و انگشتان بر گرد آن حفاظ می شوند، یک جفت کرپ را در دست می گیرند و به آهنگ نوحه ای که خوانده می شود آنها را بر هم می کوبند و کرپ زنان ضمن هماهنگی و همنوایی با هم نمادی از همدلی و اتحاد از خود نشان می دهند و ناله کرپ آنا بیانگر ناله جمادات و زمین و زمان بر حسین (ع) و یارانش است.
معمولا خراطان، چوب‌های کرب را تهیه می‌کنند که دسته‌های گرد آن باعث می‌شود تا هنگام استفاده افراد، دست حالت راحتی داشته باشد، همچنین دو لبه صاف دارد که همانند سنچ به هم زده می‌شود لذا دسته‌های گرد، به طور معمولی ۲۱ ضرب را می‌زدند اما نخبه‌هایی که هنرمندانه این ۲۱ ضرب را می‌زدند اندک بودند و کارهایشان بسیار زیبا بود.
نوحه‌ای که در مراسم کرب‌زنی خوانده می‌شود ۲۱ ضرب دارد که از تک ضرب شروع شد و همین طور دو، سه و پنچ ضرب به بالا، تا اینکه ۲۱ ضرب کامل شود، همچنین گروه نخبه، وسط دایره کرب‌زنی می‌ایستد وقتی مداح در مراسم کرب‌زنی شروع به خواندن کرده و به ضرب بیست‌ویکم می‌رسید، گروه نخبه که در مرکز دایره قرار دارند با حرکتی هماهنگ و رو به بالا به طوری که گویی از زمین به سوی آسمان پرواز می‌کنند و سپس از پشت سر و از زیر پاهای افردا، کرب را می‌‌زدند.

گلستان: دسته چوبی 

شهر گرگان نیز در این ماه آیین های خاص خودش را دارد که از جمله آنها می توان به دسته چوبی اشاره کرد. در شب دوازدهم ماه محرم که شب سوم شهادت امام حسین(ع) است، از بعضی محلات قدیم گرگان مانند سبزه مشهد، سر پیر، دباغان و میخچه گران دسته چوبی عازم محلات دیگر می شوند.
در آئین دسته چوبی، عزاداران یک چوب یا نی به طول یک متر را به طور عمودی به دست می گرفتند و بر بالای سر می بردند و آن را به بالا و پایین حرکت می دادند و با دست دیگر سینه می زدند و نوحه های خاصی را در مسیر راه می خواندند.

تشکیل دسته چوبی با روشن کردن چند مشعل و به دست گرفتن چوب انجام می شود، آن گاه با شعار یا علی مدد حرکت عزاداران به سمت محلات دیگر آغاز می شود.
بر سر هر چوب فلز یا قپه ای گرز مانند یا فلز برنجی شش پر (شش گوش) نصب میشد. افراد دسته چوبی غالبا در میدانگاهی محلات به عزاداری می پرداختند. تعدادی از آنها مشعل گیر بودند. آنها مشعل هایی را به دست می گرفتند تا فضای مراسم عزاداری را روشن نگه دارند."
 

تبریز: تعطیلی هفت روزه بازار

بازاریان تبریز از هفتم محرم به مدت یک هفته حجره های خود را تعطیل می کنند، ادامه داد: با این حال حجره هایی که در مسیر عزدارای قرار دارند، حجره های خود را برای پذیرایی از دسته های عزاداری آماده کرده و با چای، خرما، نان، پنیر و شربت از آنان پذیرایی می کنند.
یکی از نکات جالب و قابل توجه عزاداری محلات در بازار، ترکیب منظم هئیت هاست؛ به طوری که هر محله، سه دسته عرب، عجم و زنجیززن دارد که با ورود محله به محل عزاداری در بازار به ترتیب وارد بازارچه و تیمچه ها شده و عزادارای می کنند که غالبا در بازار مظفریه (بازار فرش فروشان) به کار خود پایان می دهند.
نخست دسته عرب محله با لباس هایی سر تا پا مشکی به سبک اعراب وارد بازار شده و با نظم و سبک خاص دو دستان خود را بر سینه هایشان می کوبیند، سپس دسته عجم که کت و شلوار بر تن دارند به صورت آرام و منظم با یک دست بر سینه می کوبیند و در پایان زنجیرزنان آن محله، بر کار محله در روز عزاداری خاتمه داده و هئیت ها به محله خود باز می گردند تا در مساجد عزاداری کنند.

لرستان: عزاداری با گِل

مردم خرم آباد و استان لرستان ماندن در خانه را در روز عاشورا ناثواب می دانند. آنها از ابتدای روز در اولین خیمه گاه گل بر سر و شانه می گذارند و پس از مراسم عزاداری در تکیه های محلات شهر در قالب دستجات سینه زنی و زنجیر زنی به سمت مرکز شهر حرکت می کنند.
آئین خاص گل مالی در لرستان دارای چند مرحله است که از روز هفتم محرم که به روز " تراش عباس" موسوم است، شروع می شود. در روز هفتم محرم همه عزاداران حسینی به حمام رفته و پس از اصلاح سرو صورت و نظافت کامل، لباسهای تمیز می پوشند که این روز را "تراش عباس" می نامند.
از این روز به بعد، عده ای برای افروختن آتش در صبح عاشورا به جمع کردن و گردآوری هیزم در سطح شهر می پردازند تا اگر در روز عاشورا برف و باران ببارد و احیانا هوا سرد باشد عزادارانی که درگِل می افتند (مراسم گِل افتادن) از سرما حفظ شوند.

پس از گردآوری هیزم ها حوضچه های مخصوص خاک آماده می شود. این در حالیست که تلاش برای گردآوری خاک پاکیزه و مقدس بسیار حائز اهمیت است. در برخی مواقع در خاک تهیه شده برای روز عاشورا هیئات مذهبی از تربت کربلا نیز استفاده می کنند.
نزدیک های غروب روز تاسوعا برخی جوانان هیئتی مامور درست کردن حوضچه‌های مخصوص درست کردن گل روز عزای امام حسین(ع) می شوند. امروز این حوضچه ها در قالب یک مستطیل فلزی و یا آجری در کنار خیابان محل خیمه عزای هر محله درست می شود.

در مجموع همزمان با روز تاسوعا عزاداران خاک نرم و مخصوصی بنام گل باغچاله (گل رس) را مهیا کرده و در میدانهای بزرگ و کوچک که معمولا با آجر چینی در جلوی خیمه ها و تکیه های شهر درست می شود می ریزند و در روز عاشورا این خاک را با گلاب مخلوط کرده و گل روز عاشورا را فراهم می کنند.

عزاداران بیجاری در گل و لای

بیجاری ها از دو هفته قبل از عاشورا، به دشت های اطراف می روند و خاک رس مورد نیاز برای مراسم را جمع کرده، بعد از الک کردن در حسینیه ها ذخیره می کنند تا در شب عاشورا گل مخصوص مراسم را تهیه کنند. این مراسم که به گِل گیران معروف است از صبح روز عاشورا شروع می شود و مردم و دسته های عزاداری در خیابان های اصلی شهر جمع شده و با گل اندود کردن سر تا پای خود، به نوحه خوانی، سینه زنی و عزاداری می پردازند. بیجاری ها معتقدند نیاکان آنها به قصد کمک به امام حسین(ع) راهی کربلا شده بودند که در میانه راه خبر شهادت امام حسین(ع) را می شنوند و در همان جا، با مالیدن خاک و گل به سر و بدن‌شان شروع به عزاداری می‌کنند. مراسم آیینی گل گیران دو سال قبل در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت رسید.
تصاویر زیر را خبرنگار آسوشیتدپرس از عزاداری مردم بیجار تهیه کرده است.