به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا به نقل از باشگاه خبرنگاران؛
, شبکه اطلاع رسانی دانا,آیا در نفسِ خود و درون ذاتِ خویش نظر نمی‌کنید؟
آیا در نفسِ خود و درون ذاتِ خویش نظر نمی‌کنید؟, وَفِی أَنْفُسِکُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ,
, آیا در نفسِ خود و درون ذاتِ خویش نظر نمی‌کنید؟,
,
مضمون آیه خود به تنهایی حامل مهمترین حکمت جاودانه‌ی جهان است که به زبانهای گوناگون در همه‌ی فرهنگ ها آمده است و همان نکته است که در یونان باستان بر سر درِ معبد دلفی نوشته بودند: برو خود را بشناس.
در روایت قرآن نوعی تشویق همراه با ملامت به این حکمت افزوده شده است که شما مردمان که اینهمه اطوار و آثار جهان را می بینید و به هر سو سفر می کنید چگونه است که به درون خود و در نفسِ خویش نظری نمی کنید در حالی که سرچشمه‌ی حکمت و معرفت و همه‌ی شناختهای متعالی آدمی از درون او سرچشمه می گیرد و انچه در بیرون است در حقیقت عکسی است از آثار درون که در بیرون افتاده چنانکه مولانا در مثنوی آورده است:
در روایت قرآن نوعی تشویق همراه با ملامت به این حکمت افزوده شده است که شما مردمان که اینهمه اطوار و آثار جهان را می بینید و به هر سو سفر می کنید چگونه است که به درون خود و در نفسِ خویش نظری نمی کنید در حالی که سرچشمه‌ی حکمت و معرفت و همه‌ی شناختهای متعالی آدمی از درون او سرچشمه می گیرد و انچه در بیرون است در حقیقت عکسی است از آثار درون که در بیرون افتاده چنانکه مولانا در مثنوی آورده است:,
,
,
,
,
پس فرو رفت او به خود اندر نغول شد ملول از صورت خوابش فضول
که چه خسبی آخر اندر رز نگر این درختان بین و آثار خضر
امر حق بشنو که گفته است «أُنظروا» سوی این آثار رحمت آر رو
گفت آثارش دل است ای بوالهوس آن برون آثار آثار است و بس
باغها و سبزه ها در عینِ جان بر برون عکسش چو در آبِ روان
آن خیال باغ باشد اندر آب که کند از لطف آب آن اضطراب
باغها و میوه ها اندر دل است عکس لطفِ آن بر این آب و گل است
, پس فرو رفت او به خود اندر نغول شد ملول از صورت خوابش فضول,
, که چه خسبی آخر اندر رز نگر این درختان بین و آثار خضر,
, امر حق بشنو که گفته است «أُنظروا» سوی این آثار رحمت آر رو,
, گفت آثارش دل است ای بوالهوس آن برون آثار آثار است و بس,
, باغها و سبزه ها در عینِ جان بر برون عکسش چو در آبِ روان,
, آن خیال باغ باشد اندر آب که کند از لطف آب آن اضطراب,
, باغها و میوه ها اندر دل است عکس لطفِ آن بر این آب و گل است,
,
همین توجه به نفس است که اولاً ما را از جوهر ذات خویش باخبر می کند و به ما می فهماند که ما غیر از بدن جوهر دیگری هستیم، زیرا در هنگام درک ذات خویش به کلی غافلیم. ثانیاً در می یابیم که این جوهر از جنس هستی است و ما پیش از هر چیز، بی هیچ واسطه، هستی خود را در می یابیم و اگر به قول دکارت اندیشه می کنیم یا شک و تردید می کنیم آن نیز نشان هستی ماست که اگر هستی نبودی فکر و اندیشه ای تحقق نمی یافت و وقتی دانستیم که حقیقت ذات ما از جنس هستی است به بداهت عقل عقل در می یابیم که هستی هیچ گاه بدل به نیستی نمی شود.
, همین توجه به نفس است که اولاً ما را از جوهر ذات خویش باخبر می کند و به ما می فهماند که ما غیر از بدن جوهر دیگری هستیم، زیرا در هنگام درک ذات خویش به کلی غافلیم. ثانیاً در می یابیم که این جوهر از جنس هستی است و ما پیش از هر چیز، بی هیچ واسطه، هستی خود را در می یابیم و اگر به قول دکارت اندیشه می کنیم یا شک و تردید می کنیم آن نیز نشان هستی ماست که اگر هستی نبودی فکر و اندیشه ای تحقق نمی یافت و وقتی دانستیم که حقیقت ذات ما از جنس هستی است به بداهت عقل عقل در می یابیم که هستی هیچ گاه بدل به نیستی نمی شود.,
انتهای پیام/
, انتهای پیام/]