به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا به نقل از باشگاه خبرنگاران، الهی! من را ببین درمانده و کوچک،نه دارنده زمینه برائتم،تا عذرخواهی کنم،و نه نیروی که یاری بطلبم،و نه دلیلی که با آن احتجاج نمایم،و نه گوینده‌ای هستم که گناه و کار بد نکرده باشم،انکار گناه کجا؟بر فرض اگر انکار می‌کردم، چه سود می‌داد،چگونه؟و چسان این معنا ممکن شود،و حال آنکه همه اعضایم بر آنچه عمل کردم بر من گواهند به یقین دانستم بدون تردید.که تو از کارهای بزرگ من پرسنده‌ای،و تو حاکم عدالت‌پیشه‌ای هستی که در حکم و داوری ستم نمی‌کنی،و عدالت تو هلاک‌کننده من است،و من از همه عدالت تو گریزانم،معبودا اگر مرا عذاب کنی،به خاطر گناهان من است پس از حجّتی که بر من داری،و اگر از من درگذری،به سب بردباری و جود و کرم توست،معبودی جز تو نیست من از ستمکارانم.

انتهای پیام/