به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از  بسیج مداحان، حجت الاسلام و المسلمین سید عبدالله فاطمی نیا استاد حوزه در سلسله نشست های سیری در صحیفه سجادیه با اشاره به فلسفه اعتراف به گناه گفت: آمده است که سه حالت، بنده را از درخواست کردن از خداوند متعالی باز می دارد و حالتی نیز او را وادار به درخواست کردن می کند تا از خداوند متعالی چیزی طلب کند. وی در ادامه با توضیح سه حالت بازدارنده برای درخواست از خداوند متعالی گفت: یکم چیزهایی است که بنده را از خواستن محجور می کند. دوم امری است که خداوند بنده را از آن نهی کرده است ولی بنده به سرعت در حال تلاش برای رسیدن به آن است. سوم نعمتی است که خداوند تبارک و تعالی آن را به بنده عطا کرد ولی بنده در شکرگزاری آن کوتاهی کرد.

این استاد حوزه افزود: اما آنچه بنده را وادار به سوال از خدواند تبارک و تعالی می کند یقین به این مطلب است که بدانیم خداوند تفضل می‌کند به کسی که با تمام وجود و حسن ظن دَر خانه خدا آمده است. خیلی ها با حسن ظن دَر خانه خدا نمی روند. نه! خداوند متعال از مادر نیز مهربان تر است و باید به دَر خانه اش رفت و از او گرفت.

حجت الاسلام و المسلمین فاطمی نیا با بیان حدیثی از پیامبر گرامی اسلام (ص) گفت: پیامبر فرمودند قسم به خدایی که معبودی جزء او نیست ظن به خدا نمی شود جزء آنکه خداوند متعال نیز کنار آن ظن باشد. اگر بنده خدا، ظن داشته باشد همه کنار اوییم.

وی با بیان اینکه خیلی ها درباره توبه مراجعه می کنند و سوالاتی را مطرح می کنند گفت: این حکایت همانند داستانی است از قرن چهارم که مربوط به خانمی بود بسیار با کمالات که دین را خیلی خوب می فهمیدند. زنی به اسم رابعه که ظاهراً فرزند چهارم خانواده بوده که اسمش را رابعه گذاشته اند. روزی مردی به او گفت «من گناه کرده‌ام، آیا تو فکر می کنی اگر من توبه کنم خداوند قبول می کند. رابعه گفت وای بر تو؛ خدای متعال فراری ها را هم صدا می کند. چرا از کسی که خودت آمده است قبول نمی کند.»

این استاد حوزه تصریح کرد: ما گاهی وقت ها فکر می کنیم با دعای کمیل با خدا معامله کرده ایم. می خواهیم برای پسرمان زن پیدا کنیم و وقتی به مقصودمان رسیدیم، می گوییم این از اثرات آن دعاست. باید بدانیم خداوند ابتدا به ما نعمت می دهد. بنده اگر کاری بکند یا نکند خداوند نعمت را پیشتر به او می دهد.

حجت الاسلام و المسلمین فاطمی نیا بیان کرد: بارها گفته ایم چرا ائمه می گویند «ظلمت نفسی». بارها گفتیم صحیفه سجادیه تنها راه تبلیغ حضرت سجاد (ع) است. ایشان همیشه درقالب دعا معارف را رسانده است. به عنوان مثال در دعای هشتم صحیفه سجادیه حضرت تمام عیب های مردم را توجه کرده است. یا در زمان دیگری امام دعای توحیدی می خواند یا درباره پیامبر (ص) شناخت نداشتند. بسیاری از صحیفه درس های حضرت است در غالب دعا.

وی افزود: در دعاهای ائمه که صحبت از گناه می شود مبحث دقیقی است. جمیع علمای شیعه بر عصمت ائمه متفق قول هستند اما اشکالی برای آن ها پیش آمده است که معصومینی که گناه کبیره و صغیره از آن ها سر نمی زند فلسفه و علت اعترافات آنها در ادعیه چیست. روایت دیگری از پیغمبر اکرم آمده است که ایشان روزی هفتاد بار توبه می کرده است. اولا جواب داده شده است ایشان خواسته است تا مردم را تعلیم دهد تا در محضر الهی به گناهانشان اعتراف کنند.

استاد حوزه افزود: دوم اینکه این ها حمل بر تواضع شده است در برابر خدا و بگویند بشر در منزله گناه است. اهل بیت، ائمه و اولیا الهی به زبان رعیت و به جای آن ها حرف می زنند؛ استغفار آنها به خاطر امت است. مگر ندیدید وقتی از قومی خطای سر می زند رئس قوم جلو می آید و می گوید این اشنباه را من کرده ام، ببخشید.

حجت الاسلام فاطمی نیا ادامه داد: وجه دیگر این است که انبیا اوقاتشان مشغول به ذکر خداست و دائما در حال مراقبت هستند. همانطور که امیرالمومنین علیه السلام فرمود خدا را طوری عبادت کنید که انگار او را می بینید. معصومین علیه السلام دائم با تمام جان، توجه به خدا دارند. وقتی از این مرتبه پایین می آیند تا طعامی بخورند این چند دقیقه زمان را برای خودشان گناه حساب می کنند. پیغمبر فرمودند: من یک ریل و پرده ای به قلبم می رسد و من روزی هفتاد بار استغفار می کنم.

وی بیان کرد: معصومین علیهم السلام چنان در خدا غرق هستند که اگر اندکی از این مقام پایین می آیند گناه به حساب می آورند. پیامبر فرمودند «چیزی انکار روی قلبم می نشیند.» وقتی قلب پیغمبر در حالی که بهترین و با صفا ترین قلب عالم بوده است و وقتی دینی را تعریف می کند آن را آسان تعریف می کرد. ایشان کامل ترین قلب، پرنورترین قلب را داشتند ولی در جاهایی ناچار بود که غذا بخورد و از عرش به فرش آید. پیغمبر هم بشر بود اگر یک لقمه نان ساده هم می خورد از مرتبه عالی نازل می شد. اگر یه ذره نان و آب می خورد چون قلبشان نازنین بود کدورت با سرعت به قلبشان وارد می شد از بس که نوانیت در قلبشان داشتند. پیغمبر ماموریت مهمی داشت باید زیست می کرد و طعامی می خورد.

استاد حوزه با تاکید بر اینکه معصومین هیچگاه قبل و بعد از رسالتشان معصیت انجام نداده اند گفت: ابداً قبل و بعد از امامت و نبودت از معصومین علیهم السلام گناهی سر نزده است. آن ها با اعترافاتشان گاهی به ما بندگان یاد می دانند که به گناهانمان اعتراف کنیم و گاهی هم از زبان امت می گفتند و گاهی خوردن و آشامیدن خودشان را گناه حساب می کردند.

فاطمی نیا با اشاره به دعای ابوحمزه بیان داشتند: در دعای ابوحمزه می فرماید آخر من چه هستم که قیمتم چه باشد. حضرت چطور می خواهد خودش را آرام کند؛ این جاست که ظلمت نفسی می گوید. کوچکترین جمله حضرت این است که می فرماید من چه هستم که قیمتم چه باشد. وی با اشاره به داستانی از یک عارف هندی گفت: پسر پادشاهی در هندوستان بود که در عرفان اسلامی کار کرده بود. ایشان استادی داشتند در هندوستان که خیلی از او تجلیل کرده است. گفت که استادم فرمودند این جمله پیغمبر که روزی هفتاد بار استغفار می کند این ظاهر کلام است. استادم گفته است بنا به بعضی از قول ها این مربوط به تجلیات است.

انتهای پیام/